top of page

Άρθρα για Pet Care

Εποχικές αλλεργίες του σκύλου

Διαβάστε περισσότερα

Κάτι που ταλαιπωρεί συχνά τους μικρούς μας φίλους είναι οι αλλεργίες. Οι εποχικές αλλεργίες του σκύλου προκαλούνται από την παραγωγή αντισωμάτων απέναντι σε αλλεργιογόνα του περιβάλλοντος, όπως τα ακάρεα, η σκόνη, οι γύρεις δέντρων ή χόρτων, τα αρθροσπόρια από μούχλες, τα έντομα και διάφορα άλλα αλλεργιογόνα που συνήθως παρουσιάζονται στην αρχή κάθε εποχής του χρόνου. Οι εποχικές αλλεργίες στο σκύλο εμφανίζονται κυρίως με τη μορφή της ατοπικής δερματίτιδας. Τι είναι η ατοπική δερματίτιδα του σκύλου και τι την προκαλεί; Η ατοπική δερματίτιδα είναι μία αλλεργική δερματίτιδα με χαρακτηριστική κλινική εικόνα. Παρουσιάζει έντονο κνησμό που μπορεί να προκαλέσει αυτοτραυματισμό και επιπλεγμένες δερματικές αλλοιώσεις. Η ίδια ενεργοποιείται στον οργανισμό μετά την επαφή του ζώου με στοιχεία του εξωτερικού περιβάλλοντος όπως αυτά αναφέρθηκαν παραπάνω, ωστόσο υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση της νόσου, όπως οι ψύλλοι, συστατικά ορισμένων τροφών, διάφορες χημικές ή φυτικές ουσίες και άλλα. Η ατοπική δερματίτιδα των σκύλων έχει στην αρχή εποχικό χαρακτήρα, όμως μακροπρόθεσμα εξελίσσεται σε μη εποχική δερματοπάθεια. Πώς γίνεται αντιληπτή η ατοπική δερματίτιδα από τον ιδιοκτήτη και ποιες θα πρέπει να είναι οι ενέργειές του; Η ατοπική δερματίτιδα εκδηλώνεται με ήπιο έως και σοβαρού βαθμού κνησμό, ο οποίος συνήθως εντοπίζεται στο πρόσωπο του σκύλου και συγκεκριμένα γύρω από τα μάτια ή τα χείλη, στα πτερύγια και στην βάση των αυτιών, στα κάτω σημεία των άκρων όπως στους καρπούς, στους ταρσούς και στα δάχτυλα, καθώς και στις μασχάλες, στην κοιλιά ή στην βουβωνική χώρα. Αποτέλεσμα του έντονου κνησμού είναι ο αυτοτραυματισμός της περιοχής και οι τοπικές δευτερογενείς μολύνσεις του δέρματος από βακτηρίδια και μύκητες. Σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης παρατηρήσει στο σκύλο του συμπτώματα όπως κνησμός, έντονο γλείψιμο ή δάγκωμα κάποιων περιοχών του σώματος, δερματικές αλλοιώσεις, ερύθημα δέρματος ή δερματικά εξανθήματα, πρέπει άμεσα να επικοινωνήσει με τον κτηνίατρο που τον παρακολουθεί. Ο ιδιοκτήτης λοιπόν, καθίσταται υπεύθυνος στο να αντιληφθεί εγκαίρως τη συμπτωματολογία που εμφανίζει το κατοικίδιό του, η οποία παραπέμπει σε κάποιας μορφής αλλεργία. Γίνεται σαφές ότι μόνο με την επιστημονική προσέγγιση του κτηνιάτρου σε συνδυασμό με ένα καλό ιστορικό του ζώου είναι δυνατόν να ενοχοποιηθεί το αλλεργιογόνο στοιχείο που προκάλεσε τη νόσο, ώστε να επιλεχθεί περαιτέρω και η κατάλληλη θεραπευτική μέθοδος προς εξάλειψη των δυσάρεστων συμπτωμάτων που ταλαιπωρούν το ζώο. Υπάρχει περίπτωση η αλλεργία στο σκύλο να απειλήσει τη ζωή του; Κάποια ζώα μπορούν να παρουσιάσουν από ήπιες έως και σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις. Οι ήπιες αλλεργικές αντιδράσεις εκδηλώνονται συνήθως με κνησμό περιορισμένης έκτασης και δερματικές αλλοιώσεις. Στην περίπτωση όμως αναφυλαξίας, που είναι μία σοβαρή αλλεργική αντίδραση, η κλινική εικόνα του σκύλου εμφανίζεται με έντονο πρήξιμο του προσώπου, εμετό, διάρροια, δύσπνοια, ξαφνική κατάρρευση του ζώου κλπ. Η αναφυλαξία μπορεί να φέρει σε κίνδυνο τη ζωή του ζώου και γι αυτό χρήζει άμεσης ιατρικής φροντίδας. Υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει ο ιδιοκτήτης στο σπίτι ώστε να ανακουφίσει τον σκύλο του από τα συμπτώματα; Αυτό που συνίσταται από ιατρικής άποψης, είναι ο ιδιοκτήτης να επικοινωνήσει άμεσα με τον θεράποντα κτηνίατρο για να λάβει τις ανάλογες κατευθυντήριες οδηγίες πριν την οποιαδήποτε χρήση φυτικού ή φαρμακευτικού σκευάσματος Υπάρχει θεραπεία για την εποχική αλλεργία του σκύλου; Σε αρχικό στάδιο η θεραπευτική μέθοδος που θα επιλεγεί εξαρτάται από το είδος της αλλεργίας, το βαθμό έντασης των συμπτωμάτων, την συνύπαρξη ή όχι παθολογικών καταστάσεων όπως έξω ωτίτιδα, πυώδης δερματίτιδα κλπ., τον εθισμό του ζώου σε συγκεκριμένες θεραπευτικές αγωγές, καθώς και την δυνατότητα του ιδιοκτήτη να διαθέσει χρόνο και χρήματα για την θεραπεία του ζώου του. Η κατάλληλη θεραπεία για να είναι αποτελεσματική, χορηγείται από τον αρμόδιο κτηνίατρο κατά περίπτωση, μετά την κλινική και εργαστηριακή εκτίμηση του περιστατικού. Η θεραπεία έχει σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ζώου. Υπάρχουν μέθοδοι πρόληψης? Η πρόληψη επιτυγχάνεται με την αποφυγή της επαφής του ζώου με το αλλεργιογόνο εκείνο που προκαλεί την δερματίτιδα. Για παράδειγμα, η συχνή εξωπαρασιτική αγωγή προλαμβάνει αποτελεσματικά την αλλεργική δερματίτιδα από τους ψύλλους, η αποφυγή της επαφής με έντομα όπως οι κάμπιες και οι μέλισσες προλαμβάνει τα αλλεργικά σοκ, η γύρη από τα δέντρα ή τα λουλούδια και τα χόρτα συχνά προκαλούν αλλεργικά συμπτώματα, γι αυτό και θα πρέπει να αποφεύγονται κλπ. Επισημαίνεται ότι κάθε σκύλος μπορεί να επηρεαστεί από την ατοπική δερματίτιδα, αλλά ορισμένες φυλές θεωρούνται υψηλού κινδύνου. Μερικές από αυτές που συναντώνται πιο συχνά στην χώρα μας είναι: Boston terrier ,Beauceron , Βoxer, Yorkshire terrier, Chinese shar-pei, Labrador retriever, West Highland terrier, English setter, Irish setter, English bulldog, Cocker spaniel, Pug, Dalmatian, Socttish terrier, miniature schnauze και άλλες. Η τακτική παρακολούθηση του ζώου από τον κτηνίατρο, εντάσσεται στις μεθόδους πρόληψης κάθε είδους αλλεργίας, καθώς είναι δυνατόν να διαγνωσθεί σε αρχικό στάδιο της εκδήλωσής της κι έτσι, πιθανόν να αποφευχθεί η χρόνια εξέλιξή της. Βιβλιογραφία: • Birchard . Sherding Saunders Εγχειρίδιο Κτηνιατρικής των μικρών ζώων Τόμος 1 (Τρίτη Έκδοση). Επιμέλεια Έκδοσης Α.Φ Κουτίνας • Παθολογία του σκύλου και της γάτας (Τευχος Α’) Δερματολογία – Ενδοκρινολογία και μεταβολικά νοσήματα Αλέξανδρος Φ. Κουτίνας • Κλινική Αφροδισίων και Δερματικών νόσων Π.Α. Νοσομ. Συγγρός Δερματολογίας Αφροδοσιολογίας Επιμέλεια Συντονισμός Ανδρέας Δ. Κατσαμπάς

Ζηλεύουν οι σκύλοι;

Διαβάστε περισσότερα

Οι περισσότεροι κηδεμόνες σκύλων έχουν αισθανθεί κάποια στιγμή πως τα αγαπημένα τους τετράποδα μάλλον ζηλεύουν... Τι μπορεί όμως να ζηλεύει ο σκύλος; 1. Τα χάδια που απευθύνονται σε άλλον. 2. Τη λιχουδιά που δεν τους δόθηκε. 3. Τα φιλιά του ζευγαριού που δεν τον αφορούν. 4. Τον παραγκωνισμό από την έλευση ενός νέου μέλους. 5. Το νέο ζωάκι που πήραμε. Και πολλά ακόμη... Πάρα πολλές φορές οι πελάτες με ρωτούν : «Βασίλη, ο σκύλος μου ζηλεύει ή είναι ιδέα μου;». Ας πάμε λίγο πίσω στην ιστορία να το δούμε από την αρχή… Οι σκύλοι ζουν χιλιάδες χρόνια μαζί μας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι είμαστε συνοδοιπόροι περίπου 30.000 χρόνια! Αυτό καθιστά αυτόματα το αγαπημένο μας τετράποδο σε ένα θηλαστικό το οποίο μπορεί να αντιληφθεί σχεδόν τα πάντα για τον άνθρωπο του. Οι εξελικτικοί βιολόγοι δηλώνουν πως ο σκύλος είναι το ζώο που καταλαβαίνει το τι περιμένει ένας άνθρωπος από εκείνο, ενώ συνεργάζεται μαζί του πολύ καλύτερα από όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου. Η ταυτόχρονη πορεία μας αλλά και η κοινή μας εξέλιξη, επηρέασαν βαθιά το συγκεκριμένο πλάσμα. Έρευνες ψυχολόγων λοιπόν, συγκλίνουν στο ότι ο σκύλος μπορεί να αισθανθεί τα λεγόμενα "δευτερογενή συναισθήματα", στα οποία συγκαταλέγεται και η ζήλια. Προφανώς τα σκυλιά βιώνουν βασικά συναισθήματα όπως χαρά, φόβο, και λύπη, αλλά τι συμβαίνει με τα πιο περίπλοκα συναισθήματα όπως η ζήλια; Ας δούμε ένα παράδειγμα ζήλιας στα αγαπημένα μας τετράποδα. Στα πλαίσια μας μελέτης που έγινε, κάποιοι ερευνητές τοποθέτησαν τα σκυλιά που έλαβαν μέρος στην συγκεκριμένη, το ένα δίπλα στο άλλο και τους έδωσαν εντολές. Το πλάνο ήταν ότι και τα δύο σκυλιά θα εκτελούσαν την ίδια εντολή, αλλά μόνο το ένα θα επιβραβευόταν. Ο σκύλος που δεν επιβραβεύτηκε έδειξε σημάδια ταραχής (νευρικότητας), αποφεύγοντας την επαφή με τον σκύλο που επιβραβεύτηκε. Μεταγενέστερα αυτό αποδόθηκε στη ζήλια, καθώς τα σημάδια της ταραχής παρουσιάζονταν συχνότερα στην έρευνα με ζευγάρια σκύλων, εν αντιθέσει με την περίπτωση που ο σκύλος ήταν μόνος του και δεν επιβραβευόταν. Μία ενδιαφέρουσα πτυχή του συναισθήματος της ζήλιας βρίσκεται στηn έλλειψη ενδιαφέροντος και σημασίας για το είδος της επιβράβευσης. Εάν στον ένα σκύλο δινόταν κάτι σπουδαίο, όπως μία μπριζόλα, ενώ στον δεύτερο ένα απλό σκύλο-μπισκότο, τα σημάδια της ζήλιας δεν θα ήταν εμφανή. Σε αυτήν την περίπτωση το ενδιαφέρον έγκειται στην επιβράβευση και όχι στο είδος της επιβράβευσης.  Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Ζηλανδία, βλέπουμε ένα συντριπτικό ποσοστό (4 στους 5 ιδιοκτήτες ) να πιστεύουν ακράδαντα πως οι σκύλοι τους ζηλεύουν.  Η ψυχολόγος Amalia Bastos από το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ, υποστηρίζει ότι οι σκύλοι βλέπουν τους υπολοίπους ως "πιθανούς αντιπάλους" που θα τους "κλέψουν" τον άνθρωπο.  Μια έρευνα του Πανεπιστήμιου του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας (2014), έδειξε ότι τα κουτάβια που έλαβαν μέρος στην άσκηση, έδειξαν σημάδια ζήλιας και ανησυχίας, όταν οι κηδεμόνες τους ασχολούνταν και χάιδευαν κάποια ψεύτικα (λούτρινα) σκυλάκια και όχι όταν για παράδειγμα δεν τους έδιναν σημασία ή έκαναν κάτι άλλο. Για εμένα, οι έρευνες των επιστημόνων έχουν νόημα γιατί απαντούν και τεκμηριώνουν την αίσθηση μου, αλλά και τόσων άλλων ιδιοκτητών σκύλων. Έχω δεκάδες παραδείγματα να σας παραθέσω, αλλά θα σας πω αυτό που μου έχει κάνει περισσότερη εντύπωση από όλα! Πριν από 4-5 χρόνια είχα πάει να εκπαιδεύσω ένα θηλυκό σκυλί το οποίο ήταν εξαιρετικά δεμένο με την ιδιοκτήτριά του. Τήρησα κανονικά το «Savoir Vivre» της σωστής επικοινωνίας και της πρώτης επαφής, δηλαδή η τετράποδη μαθήτρια μου και η αγαπημένη δική μου Sugar, γνωρίστηκαν εκτός σπιτιού. Με λιχουδιές, παιχνίδι και θετική ενίσχυση όλα πήγαιναν καλά. Το ίδιο και την επόμενη και την μεθεπόμενη μέρα. Μέχρι την στιγμή που η πελάτισσα μου αποφάσισε να πάρει αγκαλιά την Sugar και να της μιλήσει με γλυκόλογα. Η μαθήτρια μου της επιτέθηκε για να την δαγκώσει. Μου ήταν και είναι εντελώς ξεκάθαρο καθώς πάντα αναλύω την συμπεριφορά του σκύλου που εκπαιδεύω. • H Sugar ήταν πλέον γνωστή της σκύλας και όχι ένας εισβολέας. • Η ιδιοκτήτριά πήγε προς την Sugar και όχι το αντίθετο, γι αυτό και ένοιωσε να απειλείται ο άνθρωπός της. Δεν είχε υπάρξει ποτέ θέμα μέχρι εκείνη την στιγμή. • Η Sugar είναι ένας «bulletproof» σκύλος, δηλαδή ήρεμος, ασφαλής, με αυτοπεποίθηση που ηρεμεί όλα τα σκυλιά. • Η σκυλίτσα που εκπαίδευα δεν ήταν κλειστή, αντικοινωνική ή επιθετική. Όλα αυτά τα δεδομένα λοιπόν, μου αποδεικνύουν ότι εκείνη την μέρα, η Sugar έγινε δέκτης της επίθεσης επειδή η μαθήτριά μου ζήλεψε. Είμαι σίγουρος ότι θα συνέβαινε σε οποιονδήποτε σκύλο, καθώς η Sugar ήταν απλώς το trigger που πυροδότησε τη ζήλια της σκυλίτσας. Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε εάν ζηλεύει ο σκύλος μας; 1. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που ζηλεύει ο σκύλος μας. 2. Ξεκινούμε ασκήσεις εξοικείωσης ώστε να συνηθίσει και να χαλαρώσει. 3. Δεν πυροδοτούμε το "θέμα" του γιατί είναι χαριτωμένο ή έχει πλάκα. 4. Προσπαθούμε να τον κάνουμε περισσότερο αυτόνομο και σίγουρο για τον εαυτό του. 5. Εάν αντιληφθούμε ότι δυσκολεύεται πραγματικά, πρέπει να απευθυνθούμε σε επαγγελματία εκπαιδευτή για εκπαίδευση ή συμβουλευτική.

Η ασφάλεια του κουταβιού μέσα & έξω από το σπίτι

Διαβάστε περισσότερα

Η έλευση ενός σκύλου και ειδικά ενός κουταβιού στο σπίτι μας είναι μία πολύ μεγάλη και ευχάριστη αλλαγή! Και όταν λέω αλλαγή, εννοώ ότι θα πρέπει να προσαρμόσουμε το σπίτι, την καθημερινότητα και τις συνήθειές μας, με βάση τις ανάγκες του νέου μέλους. Λόγω του επαγγέλματος μου συναναστρέφομαι κάθε χρόνο εκατοντάδες σκυλιά, πολλά εκ των οποίων είναι κουτάβια. Ένα κουτάβι, λοιπόν, είναι όπως ακριβώς ένα παιδάκι! Χαρούμενο, ζωηρό, εξωστρεφές και περίεργο. Δυστυχώς όμως, δεν έχει αντίληψη για το τι είναι ο κίνδυνος. Όταν έρχεται ένα παιδί στην ζωή μας προσαρμόζουμε το σπίτι μας. Για παράδειγμα, τοποθετούμε πώματα στις πρίζες, αφρολέξ στις γωνίες των τραπεζιών, βάζουμε πλέγματα στα κάγκελα… Έτσι πρέπει να κάνουμε και με το σκυλάκι! Πολλοί άνθρωποι δυστυχώς, έχουν στο μυαλό τους το «ότι δεν θα αλλάξω τη ζωή μου επειδή ήρθε ένα κουτάβι στο σπίτι μου» και «πως το σκυλί πρέπει να προσαρμοστεί στη ζωή μου». Αυτό όμως είναι εντελώς λάθος, απέχει πάρα πολύ από την πραγματικότητα και εγκυμονεί απίστευτους κινδύνους για τη ζωή του κουταβιού. Πιστέψτε με, ξέρω περιπτώσεις κουταβιών τα οποία έφαγαν φάρμακα, απορρυπαντικά έπαθαν ηλεκτροπληξία και ό,τι άλλο μπορεί να πάθει ένα μικρό και ανώριμο πλάσμα, το οποίο βρίσκεται εκτεθειμένο σε έναν ολοκαίνουργιο κόσμο. Η υπευθυνότητα θα καθορίσει τις πρώτες κρίσιμες μέρες με το σκυλάκι μας και είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ! Προσωπικά, προτείνω στους πελάτες μου να ξεκινήσουν με ένα πάρκο ή αλλιώς crate. Ξέρω ότι δυστυχώς πολλοί το βλέπουν σαν τη φυλακή του Alcatraz, αλλά προσπαθώ με λογική, επιχειρήματα και τεκμηριωμένα παραδείγματα να τους πω ότι είναι ό,τι ακριβώς ήταν το πάρκο για τα δικά μας μωρά. Ένας χώρος ασφάλειας και προστασίας! Δεν μπορούμε, σκεπτόμενοι να μην στεναχωρήσουμε το κουτάβι μας , να το εκθέτουμε σε κινδύνους … Δυστυχώς, η εμπειρία μου μού έχει διδάξει ότι οι άνθρωποι πρώτα παθαίνουν και ύστερα μαθαίνουν. Εδώ,όμως, αυτός που θα την πάθει είναι το κουτάβι μας. Πέρα από το πάρκο, συνήθως προτείνω τον περιορισμό σε ένα δωμάτιο ή ένα χολ μαζί με το νερό του, τα παιχνίδια του και μερικά αγαπημένα αντικείμενα, ούτως ώστε όταν λείψουμε για δουλειές ή υποχρεώσεις να μην έχουμε την αγωνία για το τι μπορεί να πάθει. Πιστέψτε με, πολλοί άνθρωποι έχουν δώσει ελευθερίες στα σκυλιά τους (αναφέρομαι στα κουτάβια) και μετά το έχουν μετανιώσει. Λυπάμαι και θυμώνω όταν με παίρνουν πολλοί και μου λένε ότι το σκυλάκι τους «έκανε το ένα και το άλλο»… Μπορούμε να ζητήσουμε ευθύνη από ένα μωρό δύο, τριών ή τεσσάρων μηνών για κάτι που θα κάνει; Το κουτάβι δεν έχει συνείδηση του τι σημαίνει σωστό και τι είναι λάθος. Αυτά τα ξεχωρίζει μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, έχοντας ταυτόχρονα τη σταθερή και συνεπή καθοδήγησή μας. Το κουτάβι μέσα στο σπίτι χρειάζεται έναν δικό του χώρο, το δωμάτιό του. Καλό είναι να μαζέψουμε ο,τιδήποτε μπορεί να είναι επικίνδυνο για την ασφάλειά του όπως, μεταλλικά αντικείμενα, φάρμακα, τοξικές τροφές (όπως σοκολάτες, κρεμμύδια, σταφύλια) και να προσπαθούμε, όταν το έχουμε ελεύθερο στο σπίτι, να το παρατηρούμε για να προλάβουμε ο,τιδήποτε μπορεί να συμβεί. Better safe than sorry, όπως λέμε… Σαφώς θα χρειαστούμε άφθονες λιχουδιές, ούτως ώστε να καταφέρουμε να στρέψουμε το ενδιαφέρον του σκύλου σε εμάς. Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, με τη δική μου σκύλα (ένα εξαιρετικά εκπαιδευμένο Λαμπραντόρ ονόματι Sugar) η οποία πέρασε από όλα τα στάδια που προανέφερα. Αυτά την έμαθαν να μην καταστρέφει (κάτι το οποίο δεν με ενδιέφερε τόσο πολύ) αλλά και να μην κινδυνεύει! Καλοκαιρινές βόλτες με τους τετράποδους φίλους μας Αναφορικά με τις πρώτες βόλτες εκτός σπιτιού, τα κουτάβια είναι σχεδόν κυριολεκτικά «ηλεκτρικές σκούπες». Δέχομαι ασταμάτητα τηλεφωνήματα εδώ και 22 χρόνια, από απελπισμένους και τρομαγμένους ανθρώπους οι οποίοι μου λένε «ο σκύλος μου αρπάζει ό,τι βρει από το δρόμο!». Για να σας καθησυχάσω, αυτή είναι η συμπεριφορά ενός κουταβιού. Μεγαλώνοντας σταματούν να έχουν αυτή την έμφυτη περιέργεια και να κυνηγούν τα πάντα (από αποτσίγαρα και καπάκια, μέχρι αποκόμματα εφημερίδων και πεταμένα φαγητά). Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ξεκινήσουμε με συχνές και μικρές βόλτες σε ελεγχόμενο χώρο. Για παράδειγμα, στην πυλωτή μας, στην αυλή μας ή σε ένα ήσυχο στενό δρόμου. Δεν μπορώ να έχω την απαίτηση να περπατήσει το κουτάβι μου στις πρώτες του βόλτες στο ΟΑΚΑ που μπορεί να γίνεται χαμός από αντικείμενα στο έδαφος. Αυτό που επίσης προτείνω είναι να έχουν μαζί τους οι ιδιοκτήτες λιχουδιές, ώστε να στρέψουν τη μυτούλα του κουταβιού στην τσέπη τους και όχι στο έδαφος. Καλό είναι να προσέχουμε πάρα πολύ τις βραδινές βόλτες, καθώς δεν έχουμε καλή όραση και έλεγχο για το τι μπορεί να φάει ένα κουτάβι από το δρόμο. Σαφώς όσο μεγαλώνει το σκυλί θα ηρεμεί, αλλά πιστεύω ότι θα βοηθούσε να εστιάσουμε (με τη βοήθεια ενός επαγγελματία) σε μερικές εντολές, όπως για παράδειγμα το «άσε το» ή «φτύσε το». Εν κατακλείδι, αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι το να αντιμετωπίζουμε το κουτάβι σαν ένα μικρό παιδί, το οποίο χρειάζεται πολλή αγάπη, κατανόηση, υπομονή και χρόνο. Δεν πρέπει να βλέπουμε ως αξιοπερίεργες τις συμπεριφορές του, ούτε να θυμώνουμε, καθώς είναι απλώς τετράποδα μωράκια τα οποία περιμένουν να τα διδάξουμε τι να κάνουν.

Κατοικίδιο και μωρό στο σπίτι.

Διαβάστε περισσότερα

Οι συνήθειες του κατοικιδίου σας θα πρέπει να αλλάξουν σταδιακά, με αρκετή υπομονή και επιμονή, γι αυτό και στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τον ερχομό του μωρού στο σπίτι, θα πρέπει να προετοιμάσετε το μικρό σας φίλο ώστε, οι αλλαγές που θα γίνουν να κυλήσουν ομαλά. Έτσι, το κατοικίδιο σας, δεν θα συνδέσει τις αλλαγές με την άφιξη του μωρού στο σπίτι. Τι πρέπει να αλλάξει στην καθημερινότητα του σκύλου πριν τον ερχομό του μωρού; Η άφιξη του νεογέννητου στο σπίτι πιθανόν να δράσει αρνητικά στην ψυχολογία του σκύλου, γι' αυτό θα πρέπει να προσπαθήσετε να τον εξοικειώσετε εγκαίρως, ώστε να δεχθεί την παρουσία του μωρού χωρίς προβλήματα. Μερικές πρακτικές συμβουλές από κάποιον εκπαιδευτή σκύλων θα σας βοηθήσουν, αρκεί να εφαρμοστούν πριν έρθει το μωράκι στο σπίτι. Στα πλαίσια της εκπαίδευσης και του σωστού τρόπου συμπεριφοράς, ο σκύλος σας θα έχει χρόνο να κατανοήσει και να αποδεχτεί τις νέες οδηγίες. Μην ξεχνάτε ότι η συμπεριφορά του σκύλου εξαρτάται από τις συνήθειες των ιδιοκτητών του. Ο σκύλος δεν πρέπει να συσχετίσει το μωρό με κάτι αρνητικό, διότι αυτό πιθανόν να του προκαλέσει άγχος, καθώς και αίσθημα ανταγωνισμού απέναντι στο νέο μέλος. Η προεκπαίδευση και η βασική υπακοή διαρκούν έως 6 μήνες για ένα κουτάβι και έως 3 μήνες για έναν ενήλικο σκύλο. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως αν ο σκύλος σας είναι ατίθασος, θα μπορούσατε να απευθυνθείτε άμεσα σε κάποιον εκπαιδευτή, ώστε να σας βοηθήσει να αποκτήσετε εκπαιδευτική νοοτροπία και να μπορείτε να διαχειριστείτε οποιαδήποτε προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον. Συχνές ανεπιθύμητες συμπεριφορές όπως το γάβγισμα και η επιθετικότητα, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν πολύ πριν τον ερχομό του νεογέννητου στο σπίτι, ώστε η συμβίωση σας να είναι όσο το δυνατόν πιο αρμονική και φιλική για όλους. Η βασική εκπαίδευση διατηρεί μια ισορροπημένη σχέση με τον σκύλο μας, στο πλαίσιο της οποίας, εμείς κατανοούμε καλύτερα τον χαρακτήρα και τις ανάγκες του ζώου και εκείνο απ’ την πλευρά του μαθαίνει να συνεργάζεται μαζί μας. Σε όλη αυτή την πορεία της εκπαίδευσης του σκύλου, θα πρέπει να ενισχύουμε την θετική σύνδεση με οτιδήποτε σχετίζεται με το μωρό. Για παράδειγμα, οι συχνές επισκέψεις στο παιδικό δωμάτιο, η συχνή επαφή με παιδικά παιχνίδια, φωτιστικά και νέα έπιπλα ή αντικείμενα του χώρου, θα εξοικειώσουν τον σκύλο μας και θα προετοιμάσουν το έδαφος για μια πιο ομαλή επαφή. Η τακτική μετακίνηση του σκύλου με το αμάξι, δίπλα στο άδειο καρεκλάκι του μωρού και οι συχνές βόλτες εκτός σπιτιού μαζί με το άδειο καρότσι θα βοηθήσουν. Αποφύγετε την αλλαγή της ρουτίνας του σκύλου σας, γιατί πιθανόν να αλλάξει συμπεριφορά, να νιώσει ανασφάλεια και απομόνωση κι αυτό να έχει επιπτώσεις στην καθημερινότητα σας. Εάν μέχρι τώρα ο σκύλος ήταν το κέντρο της προσοχής σας, μειώστε σταδιακά την προσοχή που του δίνετε, ώστε να μην νοιώσει ξαφνικά παραμελημένος μετά την άφιξη του μωρού. Επίσης η καθημερινή ενασχόληση με το κατοικίδιο σας μετά τις πρώτες μέρες επαφής, θα βοηθήσουν στην ομαλή συμβίωση του με το νέο μέλος. Πως πρέπει να γίνει η πρώτη επαφή με το νεογέννητο; Μια βόλτα εκτός σπιτιού για παιχνίδι θα βοηθούσε το σκύλο να χαλαρώσει και να διοχετεύσει τον αρχικό του ενθουσιασμό εκεί. Η καινούργια γνωριμία σε ένα ουδέτερο περιβάλλον θα βοηθήσει, ώστε ο σκύλος να μην νιώσει κυρίαρχος του χώρου του. Αυτό φυσικά είναι εξαιρετικά δύσκολο την ώρα που γυρίζετε με το μωράκι στο σπίτι, αλλά όσο περισσότερο χρόνο αφιερώσετε στην πρώτη επαφή, τόσο πιο εύκολα ο σκύλος θα αποδεχτεί το μωρό. Αφήστε τον σκύλο σας να μυρίσει το μωράκι και επιβραβεύεστε τον με μια λιχουδιά ή ένα χάδι κάθε φορά που προσεγγίζει το μωρό, χαρούμενος και φιλικός. Ο σκύλος πρέπει να συνδέσει το νεογέννητο με ευχάριστα πράγματα, γι αυτό προτιμήστε να διατηρήσετε σταθερό τον χρόνο μαζί του κατά τις πρώτες μέρες ερχομού του μωρού. Κανόνες υγιεινής, όταν στο σπίτι υπάρχουν κατοικίδια. Τηρούμε πάντα κάποιες βασικές αρχές για την ιδανική συμβίωση όλων των μελών της οικογένειας. • Το τακτικό και καλό πλύσιμο των χεριών πριν πιάσετε το μωρό. Τα μωρά είναι πολύ ευάλωτα σε λοιμώξεις και απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη προσοχή στην καθαριότητα. • Το μωρό δεν θα πρέπει να έρχεται σε επαφή με τα πράγματα του ζώου που είναι βρώμικα (αμμοδόχοι, πάνες κτλ). • Το κατοικίδιο θα πρέπει να παρακολουθείται τακτικά από κτηνίατρο για να διενεργούνται οι κατάλληλες αποπαρασιτώσεις, εμβολιασμοί κτλ. • θα πρέπει να καθαρίζονται σχολαστικά τα σημεία του σώματος που ήρθαν σε επαφή με εξωτερικούς χώρους στη βόλτα, όπως τα φύματα ή τα γεννητικά όργανα και η μουσούδα, με ειδικά προϊόντα πριν το κατοικίδιο εισέλθει στην οικία, προς αποφυγή μεταφοράς τυχόν μικροβίων ή ξένων σωμάτων από το ζώο στο μωρό. Πάντα να συμβουλεύεστε τον παιδίατρο σας για τυχόν απορίες. Οι αρμόδιοι γιατροί είναι για να δίνουν λύσεις στα προβλήματα σας. Μην διστάζετε να ζητάτε την βοήθεια ενός ειδικού. Είναι ασφαλές για το μωρό να βρίσκεται στον ίδιο χώρο με το κατοικίδιο ; Οι πρώτες επαφές του μωρού σας με το κατοικίδιο χρειάζονται προσοχή και διαρκή επιτήρηση. Τις πρώτες εβδομάδες πρέπει να είστε προσεκτικοί και να παρατηρείτε τη συμπεριφορά του σκύλου ή της γάτας σας. Συνεχίστε να είστε προσεκτικοί ακόμα κι όταν το μωρό σας μεγαλώσει και αρχίσει να περπατάει, ώστε να μάθει πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται στο ζωάκι σας, να το χαϊδεύει και να μην το πονάει. Τον πρώτο καιρό χρειάζεται διαρκής επίβλεψη ,ώστε να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του παιδιού και του κατοικιδίου. Υπάρχουν επιθετικές φυλές σκύλων που δεν συστήνονται για παιδιά? Η γενετική κληρονομιά μπορεί να επηρεάσει την ιδιοσυγκρασία ενός σκύλου. Η κοινωνικοποίηση του ως κουτάβι και η εκπαίδευση που παρέχεται από τον εκπαιδευτή του, είναι οι πιο καθοριστικές παράμετροι στην ανάπτυξη του. Η συμπεριφορά ενός σκύλου, δεν καθορίζεται μόνο από τη φυλή του. Οι σκύλοι δεν διαχωρίζονται σε καλούς ή κακούς από τη φύση τους. Κάθε σκύλος, ανεξάρτητα από τη φυλή του, θα μπορούσε να εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά εάν έχει κάνει ανάλογη εκπαίδευση ή εάν έχει βιώματα κακοποίησης και άλλων προβληματικών καταστάσεων. Δυστυχώς, υπάρχουν φυλές που υποφέρουν από την αρνητική δημοσιότητα και θεωρούνται επικίνδυνα σκυλιά. Αυτό φυσικά προκύπτει στις περισσότερες περιπτώσεις από την ανεύθυνη διαχείριση των ιδιοκτητών τους. Βιβλιογραφία: • Παύλος Μπρίκας,Καθηγ. Κτηνιατρικής Α.Π.Θ. «Η Συμπεριφορά του σκύλου». • Ιωάννης Παπαιωάννου και Δρ. Σταύρος Τσελεπίδης «Εκπαίδευση σκύλων – Ψυχολογία και προβλήματα συμπεριφοράς» • Αγγελική Τσερβένη – Γούση «Φυλές και στοιχεία εκτροφής σκύλου και γάτας». • Del Amo Celina «Εκπαίδευση σκύλων – Μέθοδος υπακοής και εκτέλεσης εντολών».

Κορωνοϊός και κατοικίδια

Διαβάστε περισσότερα

Πολλοί κηδεμόνες ζώων ανησυχούν για το αν ο κορωνοϊός μπορεί να κολλήσει τα ίδια και αν αυτά με την σειρά τους μπορούν να τον μεταδώσουν σε άλλα μέλη της οικογένειας. Οι απόψεις είναι διφορούμενες γύρω από την μετάδοση του SARS-CoV-2 στα ζώα παρόλα αυτά, νέες έρευνες δείχνουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να μεταδώσει στον σκύλο και στη γάτα την Covid-19, χωρίς όμως αυτά να απειλούν άμεσα τη δημόσια υγεία. Μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν τα κατοικίδια ζώα, των οποίων οι κηδεμόνες νοσούν και βρίσκονται σε στενή επαφή μαζί τους. Ο κορωνοϊός μεταξύ ανθρώπων εξαπλώνεται κυρίως μέσω σταγονιδίων στον αέρα και με το ίδιο τρόπο μεταδίδεται και στα κατοικίδια ζώα, με την μόνη διαφορά ότι ο ιός δεν μεταδίδεται μεταξύ κατοικίδιων ζώων που έρχονται σε επαφή (από σκύλο σε σκύλο ή από γάτα σε σκύλο κτλ). Η κύρια ανησυχία ωστόσο, δεν είναι η υγεία των ζώων, καθώς συνήθως δεν παρουσιάζουν ή έχουν ήπια συμπτώματα (όπως βήχα, ρινική καταρροή, διάρροια και σπανιότερα σοβαρότερα όπως μυοκαρδίτιδα), αλλά ο πιθανός κίνδυνος τα κατοικίδια αυτά να λειτουργήσουν ως δεξαμενή του ιού και να τον μεταδώσουν στον ανθρώπινο πληθυσμό. Ο κορωνοϊός ως γνωστόν, πέραν της άμεσης επαφής, μεταδίδεται και από την επαφή με μολυσμένες επιφάνειες ή αντικείμενα. Μπορεί το ποσοστό μετάδοσης να είναι χαμηλό, αλλά όπως τα καθημερινά αντικείμενα που χρησιμοποιούμε μπορεί να είναι εν δυνάμει πηγές μόλυνσης, το ίδιο ισχύει και για τα κατοικίδια ζώα που έρχονται σε άμεση επαφή με ενεργά κρούσματα. Σε κάποιες χώρες έχει ήδη εγκριθεί το εμβόλιο «Carnivac-Cov» για γάτες, σκύλους, αλεπούδες και μινκ κατά της νόσου Covid – 19, με σκοπό να ελαττώσουν τις πιθανότητες μετάδοσης ενώ η προληπτική εξέταση πραγματοποιείται σε όλο και περισσότερες χώρες της Ευρώπης με σκοπό την άμεση ανίχνευση του ιού. Παρακάτω παρατίθενται μερικές συμβουλές και μετρά πρόληψης έναντι της έμμεσης μετάδοσης, σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων: Φροντίζουμε να: • Καθαρίζουμε τακτικά τα αντικείμενα των κατοικίδιων είτε με υγρά αντισηπτικά μαντηλάκια καθαρισμού είτε με σαπούνι και νερό. • Περιορίζουμε αν είναι εφικτό τις βόλτες σε κοινόχρηστους χώρους υψηλού συνωστισμού όπως γήπεδα, πλατείες ή πάρκα σκύλων. • Αποφεύγουμε την άμεση επαφή του κατοικίδιου με νοσούντες. • Καθαρίζουμε καλά τα πόδια τους, το τρίχωμα και την μύτη τους, μετά τις βόλτες. Κηδεμόνες που έχουν διαγνωστεί με κορωνοϊό, θα πρέπει να φροντίσουν να λαμβάνουν περιοριστικά μέτρα στην οικία τους. • Περιορισμό άσκοπων χειρισμών και παιχνιδιώ,ν όσο αυτό είναι δυνατόν. • Συχνό πλύσιμο των χεριών τους με αντισηπτικό σαπούνι. • Χρήση ειδικής μάσκας K95 και όχι άμεση επαφή του πρόσωπου τους με το κατοικίδιο, ειδικά αν αυτό έρχεται σε επαφή και με άλλα μέλη της οικογένειας. Ο ιός βρίσκεται στις εκκρίσεις των νοσούντων και υπάρχουν πιθανότητες μετάδοσης στο περιβάλλον και στα κατοικίδια. • Περιορισμό του κατοικίδιου σε ένα ευρύχωρο δωμάτιο. • Συχνό αερισμό του χώρου. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, τα ζώα μπορούν να μεταφέρουν τον ιό όμως θεωρείται ότι ο ιός επιβιώνει για μικρό χρονικό διάστημα στο τρίχωμα τους. Οι έρευνες βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη γι’ αυτό και η πρόληψη είναι σημαντικό κομμάτι της αντιμέτωπης της κατάστασης που ζούμε. Με τις επίσημες έρευνες, τα κατοικίδια δεν παίζουν ρόλο στην πανδημία και δεν έχουν αναφερθεί επίσημα περιστατικά μετάδοσης από κατοικίδια σε ανθρώπους. Τα κατοικίδια μας πρέπει να συμπεριληφθούν στο σχέδιο ετοιμότητας της οικογένειας. Για παράδειγμα, εάν νοσήσουν οι κηδεμόνες θα πρέπει να έχουν προβλέψει να έχουν επιπλέον φαγητό για τα κατοικίδια τους. Επίσης θα πρέπει να ενημερώσουν πιθανούς συγγενείς ή φίλους που μπορούν να αναλάβουν τις ανάγκες σε σίτιση, τις βόλτες ή τη φαρμακευτική αγωγή του κατοικίδιου. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μειώσουμε την φροντίδα μας απέναντι στα αδέσποτα ζώα, αρκεί να τηρούμε τους σωστούς κανόνες υγιεινής. Σε κάθε περίπτωση όμως, αν ένα ζώο παρουσιάσει περίεργα συμπτώματα, ο ιδιοκτήτης του οφείλει να απευθυνθεί στις αρμόδιες υγειονομικές αρχές και στον κτηνίατρο, λαμβάνοντας πάντα τα παραπάνω μέτρα προστασίας. Το κύριο μέλημα μας είναι η διασφάλιση της δημόσιας υγείας και της υγείας των ίδιων των ζώων, μέσω της σωστής πρόληψης. Ενημερωθείτε από τον θεράποντα κτηνίατρο που παρακολουθεί το σκυλάκι σας για οποιαδήποτε εξέλιξη. Είναι ο πλέον αρμόδιος για να σας καθοδηγήσει κατάλληλα. • Els Broens director of the Veterinary Microbiological Diagnostic Center (VMDC) of the Faculty of Veterinary Medicine. www.uu.nl/vmdc • Dorothee Bienzle DVM Guelph, M.Sc. Guelph; PhD McMaster, Diplomate ACVP • www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov • www.sciencemag.org/news/2020/03/quarantine-cat-disinfect-dog-latest-advice-about-coronavirus-and-your-pets

Κουνέλι, το αγαπημένο μας κατοικίδιο.

Διαβάστε περισσότερα

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια συνεχώς αυξανόμενη τάση να επιλέγουν όλο και περισσότεροι το κουνέλι ως ζώο συντροφιάς. Σε αυτό το άρθρο μοιράζομαι μαζί σας πολύτιμες πληροφορίες που έχω συλλέξει, τόσο από επιστημονικές πηγές, όσο και από την καθημερινή αλληλεπίδραση μαζί τους, σε μία οικογένεια με δύο παιδιά. Τα κουνέλια είναι πολύ κοινωνικά, ενεργά και παιχνιδιάρικα ζώα και σχηματίζουν στενούς δεσμούς τόσο με άλλα κουνέλια όσο και με τους ανθρώπους, αρκεί να τους παρέχουμε την απαραίτητη αγάπη, φροντίδα, ασφάλεια και συντροφιά . Είναι αρκετά έξυπνα ζώα, το καθένα έχει το δικό του χαρακτήρα, και μπορούν ακόμα και να εκπαιδευτούν. Σαν συμπεριφορά κατοικίδιου είναι κάτι το ενδιάμεσο σε ένα σκύλο και μία γάτα. Όπως στους σκύλους και στις γάτες έτσι και στα κουνέλια υπάρχουν διάφορες ράτσες και μεγέθη, από κουνελάκια νάνους (Ολλανδικό μίνι λοπ, Polish Dwarf, Hotot, Lionhead, κ.α) που το βάρος τους κυμαίνεται γύρω στο 1 κιλό, μέχρι και γιγάντια κουνέλια (γίγαντας Flemish) με βάρος μέχρι και 14 κιλά! Οι περισσότεροι συνήθως επιλέγουν τις μικρότερες ράτσες. Αν αποφασίσετε να υιοθετήσετε/αποκτήσετε ένα κατοικίδιο κουνέλι, χρειάζεται να γνωρίζετε ότι: • Τα κατοικίδια κουνέλια ζουν 8 με 14 χρόνια • Θα πρέπει να υπολογίσετε περίπου 300-400€ κάθε χρόνο για τα έξοδά τους (τροφή, υπόστρωμα τουαλέτας, εμβόλια κ.ά.). Πιο αναλυτικά : Τροφή Η τροφή τους αποτελείται από 80% χόρτο, 10% φρέσκα λαχανικά, 5% ξηρά τροφή σε μορφή πέλλετ και 5% φρούτα που θεωρούνται λιχουδιές για τα κουνελάκια μας. Το ξερό χόρτο βοηθάει στην καλή λειτουργία της πέψης και στο τρόχισμα των δοντιών τους για αυτό θα πρέπει να το έχουν πάντα διαθέσιμο όλη την ώρα της ημέρας. Τα καλύτερα χόρτα είναι τα πράσινα και όχι αυτά που έχουν χρώμα κίτρινο-καφέ. Ξεχάστε τα καρότα που μας έχει μάθει ο Bugs Bunny! Τα καρότα έχουν ζάχαρα και αντενδείκνυται για τη διατροφή των κουνελιών. Από το καρότο προτίμησε καλύτερα την πράσινη κορυφή του! Εκτός από το χόρτο απαραίτητο συστατικό στη διατροφή τους είναι το νερό. Προτίμησε ένα πήλινο μπολάκι που είναι πιο βαρύ από τα πλαστικά μπολ και δεν αναποδογυρίζει εύκολα. Χώρος διαμονής Ο ιδανικός χώρος διαμονής τους θα χρειαστεί να είναι μέσα στο σπίτι ιδανικά σε μία περίφραξη ή πάρκο σκύλου με αρκετό χώρο για αυτά και όχι σε ένα μικρό κλουβί. Επίσης, καθημερινά χρειάζονται χώρο για να τρέχουν και να κινούνται ελεύθερα στο σπίτι. Αυτό προϋποθέτει ότι το σπίτι είναι ασφαλές και έχουν απομακρυνθεί ή καλυφθεί τυχόν καλώδια ρεύματος ή άλλα επικίνδυνα αντικείμενα που θα μπορούσαν να μασουλήσουν. Καλό είναι να τους παρέχετε ασφαλή παιχνίδια για μασούλημα. Τα κουνέλια εκπαιδεύονται εύκολα στο να χρησιμοποιούν την τουαλέτα τους έτσι δεν θα λερώνουν όλο το σπίτι. Η καλύτερη επιλογή για το υπόστρωμα της τουαλέτας τους είναι το ξύλινο πέλλετ, δεν μυρίζει και είναι πολύ απορροφητικό. Αντιθέτως, το πριονίδι είναι ακατάλληλο γιατί μπορεί να ερεθίσει τις αναπνευστικές οδούς του κουνελιού. Αν δεν υπάρχει χώρος για μια περίφραξη τότε, μπορείτε να διαθέσετε στο κουνέλι ένα κλουβί, μόνο που το κλουβί δεν πρέπει να είναι μικρό σε μέγεθος αλλά αρκετά μεγάλο. Ιδανικά το μήκος του κουτιού θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 φορές το μήκος του κουνελιού που θα φιλοξενείται και το ύψος του τόσο ώστε να μπορεί να σηκώνεται το κουνέλι στα 2 του πόδια χωρίς να ακουμπάει το κεφάλι του στην οροφή του κλουβιού. ΠΡΟΣΟΧΗ: Χρειάζεται για κάποιες ώρες να κυκλοφορεί το κουνέλι ελεύθερο στο σπίτι, ώστε να ασκείται καθημερινά. Ο ιδανικός χώρος για το κουνέλι είναι ένα μεγάλο κλουβί και μια περίφραξη ώστε να μπορεί να τρέχει και να ασκείται όταν λείπετε από το σπίτι και δεν είναι ελεύθερο. Για πάτωμα στρώστε ένα μικρό χαλάκι, μοκέτα ή δάπεδο παζλ για να μην τραυματίζονται τα πόδια του. Θα χρειαστεί να έχει την τουαλέτα του δηλαδή, ένα βαθύ δίσκο τον οποίο τον γεμίζετε με πέλλετ για να απορροφούν τα ούρα του, την ταΐστρα του γεμάτη με χόρτο, το μπολ με το νερό του και ιδανικά ένα κουτί που θα το χρησιμοποιεί ως κρυψώνα. Λόγω του ότι τα κουνέλια είναι κοινωνικά ζώα η καλύτερη παρέα που μπορείς να του προσφέρετε είναι να έχει ακόμα ένα κουνελάκι για συντροφιά. Εάν καταλήξετε να πάρετε 2 κουνέλια, θα χρειαστεί ο χώρος τους να είναι μεγαλύτερος. Σε αυτήν την περίπτωση ο καλύτερος συνδυασμός είναι ένα αρσενικό και ένα θηλυκό κουνέλι. Υγεία Απαραίτητη για μια αρμονική συνύπαρξη είναι η στείρωση στα κουνέλια. Η στείρωση μειώνει τις πιθανότητες για ασθένειες. Οι πιο συχνές ασθένειες που ταλαιπωρούν τα κουνέλια και είναι συνήθως θανατηφόρες για αυτά είναι η αιμορραγική νόσος και η μυξωμάτωση. Οι ασθένειες αυτές οι οποίες μεταδίδονται από τα έντομα, τα κουνούπια και τους ψύλλους, πλέον μπορούν να αντιμετωπιστούν κατάλληλα με ένα εμβόλιο κάθε ένα χρόνο. Δεν πρέπει να ξεχνάτε να κάνετε ένα ετήσιο check up στο κουνέλι σας αλλά και όποτε παρατηρείτε περίεργη συμπεριφορά, να επικοινωνείτε με εξειδικευμένο κτηνίατρο. Παιδιά και κουνέλια Τα μικρά παιδιά, λόγω του ότι ενθουσιάζονται πολύ με τα κουνέλια, συνήθως τα κυνηγάνε και προσπαθούν να τα πάρουν αγκαλιά. Είναι καλύτερο να αποφεύγεται η επαφή με μικρά παιδιά - κάτω των 6 ετών. Τα κουνέλια επειδή είναι στο χαμηλότερο επίπεδο της τροφικής αλυσίδας τρομοκρατούνται εύκολα και νομίζουν ότι τα κυνηγάει κάποιος θηρευτής π.χ. ένα μικρό παιδάκι που φωνάζει ή θέλει να τα σηκώσει και να τα πάρει αγκαλιά. Εάν εκνευριστούν ή τρομάξουν, μπορεί να γρατζουνίσουν και να δαγκώσουν. Τα κουνέλια προτιμούν να κάθονται δίπλα σας και όχι να τα σηκώνετε ψηλά για αγκαλιά. Όπως αναφέραμε ήδη, τα κουνέλια είναι κοινωνικά ζώα με πολλή όρεξη για παιχνίδι αλλά και ηρεμία. Οι ιδανικοί ιδιοκτήτες είναι ένα άτομο ή μια οικογένεια που θα τους παρέχει χρόνο και αρκετό χώρο Μόλις κερδίσουν την εμπιστοσύνη του, το κουνέλι θα τους ανταμείψει με πολύ όμορφες, μοναδικές στιγμές!

Παραλία & Κατοικίδιο

Διαβάστε περισσότερα

Το τι ισχύει στην Ελλάδα για την παραμονή των σκύλων στις παραλίες και την είσοδο τους στην θάλασσα, είναι ένα δυστυχώς πονεμένο θέμα το οποίο κάθε καλοκαίρι δημιουργεί εντάσεις, προστριβές και αψιμαχίες. Η αλήθεια είναι πως δεν ζούμε και στην πιο ανεκτική ως προς τους σκύλους χώρα. Όμως, επειδή μου αρέσει να λέω τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, έχω παρατηρήσει πολλές φορές πώς η συμπεριφορά των κηδεμόνων σκύλων δεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Η προσωπική μου άποψη στο τι είναι σωστό και τι όχι, συνοψίζεται στο εξής απλό και λογικό τρίπτυχο. Α. Εάν ο σκύλος μας δεν απολαμβάνει το μπάνιο και την παρουσία του στη θάλασσα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να έρχεται μαζί μας, Β. Φροντίζουμε πάντα να τον έχουμε σε σκιά με άφθονο νερό, μαζί με το λουράκι και το βιβλιάριο υγείας του. Γ. Είναι υποχρέωσή μας να είμαστε διακριτικοί και να μην ενοχλούμε καθώς, κάποιος δίπλα μας μπορεί να φοβάται ή να μην είναι εξοικειωμένος με τους σκύλους. Αυτά τα βήματα ακολουθώ τα τελευταία τουλάχιστον 7 χρόνια στις οικογενειακές μου διακοπές μαζί με την σκύλα μου και δεν έχω αντιμετωπίσει το παραμικρό πρόβλημα. Πάμε να δούμε μερικά διαδικαστικά θέματα τα οποία αφορούν περισσότερο νομικές γνώσεις και όχι εκπαιδευτικές. Καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι υφίσταται διαφορά στο να έχω τον σκύλο μου μαζί στην παραλία και στο να μπει στο νερό. Κάπου εκεί ξεκινούν τα προβλήματα... Ο γενικός κανονισμός λιμένα (άρθρο 230) και η εγκύκλιος μ.φ. 2119.4/3/06/16-06-2006 προβλέπουν ότι: "Το λουτρό οικόσιτων ζώων στις ελληνικές θάλασσες απαγορεύεται σύμφωνα με το άρθρο 230 παρ. 1ζ του γενικού κανονισμού λιμένα σε χώρους λουομένων. Ύπαρξη λουόμενων σε μία θαλάσσια περιοχή αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το χαρακτηρισμό της περιοχής αυτής ως χώρου λουομένων. Στην περίπτωση κατά την οποία σε μία τοποθεσία στην παραλία δεν παρευρίσκονται λουόμενοι ο εν λόγω ιδιοκτήτης δεν διαπράττει παράβαση. Εάν όμως καταφθάσουν λουόμενοι τότε ο ιδιοκτήτης οφείλει είτε να το απομακρύνει, είτε να το διατηρήσει ασφαλισμένο σε απόσταση πού να μην παρενοχλούνται οι λουόμενοι". Επομένως, κανένας εκπρόσωπος οποιασδήποτε αρχής δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να είμαστε στη θάλασσα με το ζώο μας, αρκεί να φέρουμε μαζί μας βιβλιάριο, ταυτότητα και λουράκι. Δεδομένου του γεγονότος ότι οι παραλίες ανήκουν στους κοινόχρηστους χώρους κανείς δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να απομακρυνθούμε εάν τηρούμε τα αυτονόητα. Πάμε να δούμε και μερικά θέματα αναφορικά με την προστασία του σκύλου στην παραλία. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ο σκύλος δεν μπορεί να ρυθμίσει τη θερμοκρασία του όπως ο άνθρωπος και είναι επικίνδυνο να πάθει θερμοπληξία πολύ γρήγορα. Είναι απαραίτητο να αποφεύγουμε να εκθέτουμε τον σκύλο μας στην ζέστη ( εάν ειδικά χρειαστεί αρκετό περπάτημα) μέχρι να φτάσουμε στη θάλασσα. Εάν το σκυλί μας δεν θέλει να κολυμπήσει δεν υπάρχει κανένας λόγος να ταλαιπωρείται μαζί μας. Είναι καλύτερα να παραμείνει στη δροσιά του δωματίου με φρέσκο και καθαρό νερό. Δυστυχώς, με μεγάλη μου θλίψη, βλέπω κάθε χρόνο σκυλάκια δεμένα σε ξαπλώστρες και κάτω από ομπρελες να λαχανιάζουν, χωρίς να απολαμβάνουν την εμπειρία της παραλίας. Η δική μου σκύλα ξετρελαίνεται με το κολύμπι! Επομένως, αποφασίζω με όλη μου την καρδιά να την έχω μαζί μου, καθώς είναι ευτυχισμένη όταν βρίσκεται μέσα στο νερό. Οικογενειακώς φροντίζουμε να: 1. Έχουμε πάντα μαζί μας το μπολ της με δροσερό νερό. 2. Να ξεβγάζουμε το πρόσωπό της από το αλμυρό νερό. 3. Δεν της πετάμε ξύλα και μπαλάκια καθώς η κατάποση θαλασσινού νερού στην προσπάθεια να πιάσει τα αντικείμενα προκαλεί διάρροιες στους σκύλους. 4. Αποφεύγουμε να περπατάμε στην καυτή άμμο με την σκύλα μαζί. Πολλά σκυλιά πλήττονται και γεμίζουν εγκαύματα οι πατούσες τους. 5. Μετά από κάθε κολύμπι την ξεβγάζουμε με καθαρό νερό. 6. Θεωρούμε αυτονόητο να μην κολυμπάει προτού χωνέψει κάτι που ισχύει και για εμάς άλλωστε. 7. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα απομακρυνόμαστε από την παραλία ώστε να κάνει την τουαλέτα της σε σημεία που επιτρέπονται ( μακάρι και οι ανθρώποι να ακολουθούσαν το παράδειγμα των σκύλων...) 8. Προτείνουμε να έχετε στο αυτοκίνητο ή στο δωμάτιό σας ένα First Aid Kit με τα απαραίτητα. 9. Φροντίζουμε να μένουν στεγνά τα αυτιά της καθώς η υγρασία είναι ο νούμερο ένα παράγοντας για τις ωτίτιδες. 10. Ελέγχουμε συχνά τις πατούσες της. 11. Αποφεύγουμε να την περπατάμε στην καυτή άσφαλτο τις επικίνδυνες ώρες (12:00 με 17:00). Αυτές είναι οι δικές μας εμπειρικές συμβουλές και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν τον κτηνίατρο. Θα σας προτείναμε ανεπιφύλακτα να πάρετε τις συμβουλές του κτηνιάτρου σας πριν ταξιδέψετε ή πριν επιχειρήσετε να πάτε για μπάνιο. Κλείνοντας, θέλουμε να υπογραμμίσουμε πως εάν τηρούμε τους κανόνες της σωστής παρουσίας του σκύλου μας στην παραλία, σε συνδυασμό με την ασφάλεια του, μπορούμε να προσφέρουμε σε αυτόν μία πανέμορφη εμπειρία και σε μας όμορφες αναμνήσεις. Καλό καλοκαίρι σε όλους!

Στοματική υγιεινή του σκύλου

Διαβάστε περισσότερα

Τα ζώα συντροφιάς από πολύ νεαρή ηλικία εμφανίζουν τα πρώτα τους δοντάκια, τα οποία ονομάζονται νεογιλά. Τα νεογιλά αντικαθίστανται από τα μόνιμα κατά την ενηλικίωση του ζώου. Οι ενήλικοι σκύλοι έχουν 42 δόντια και οι περισσότερες ενήλικες γάτες έχουν 30. Όπως και στον άνθρωπο, έτσι και στα κατοικίδια, είναι απαραίτητο τα μόνιμα δόντια να περιποιούνται τακτικά και σχολαστικά, ώστε να διατηρούνται γερά και δυνατά. Μεγάλο ποσοστό των σκύλων αντιμετωπίζει οδοντιατρικό πρόβλημα από σχετικά νεαρή ηλικία. Η υγεία της στοματικής κοιλότητας και των δοντιών επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως η υφή της τροφής, η κακή ποιότητα σάλιου, ο τρόπος ζωής κ.ά. Ο κηδεμόνας αντιλαμβάνεται αρκετές φορές δύσοσμη αναπνοή ή σάλια που πιθανόν να οφείλονται σε κακή υγιεινή του στόματος. Ένα τακτικό πρόγραμμα φροντίδας από τον κηδεμόνα και η ετήσια κτηνιατρική επίσκεψη μπορεί να προλάβουν τα χειρότερα. Η καλή στοματική υγιεινή ξεκινά με τη σωστή διατροφή. Είναι σημαντικό τα κατοικίδια να έχουν ισορροπημένη και καλής ποιότητας διατροφή, ανάλογα με την ηλικία τους, προκειμένου να λαμβάνουν τα βασικά θρεπτικά συστατικά στις κατάλληλες αναλογίες. Αυτό είναι απαραίτητο για την υγιή ανάπτυξη και συντήρηση των δοντιών τους. Επειδή η στοματική υγιεινή εξαρτάται από τα υγιή ούλα και δόντια, οι κηδεμόνες θα πρέπει να πηγαίνουν τα κατοικίδιά τους τουλάχιστον μια φορά το χρόνο στον κτηνίατρο για οδοντικό έλεγχο, αλλά και για λήψη διατροφικών κατευθυντήριων οδηγιών, που θα βοηθήσουν στην καλή μικροβιακή χλωρίδα του στόματος. Η κακή υγιεινή του στόματος προκαλεί πέτρα και πλάκα στα δόντια και παθήσεις όπως η περιοδοντική νόσος, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε απώλεια δοντιών. Στα πλαίσια της θεραπείας και αποκατάστασης, πραγματοποιείται καθαρισμός με ειδικό μηχάνημα από οδοντίατρο κτηνίατρο και είναι μία διαδικασία που απαιτεί ολική νάρκωση του ζώου. Η προχωρημένη περιοδοντίτιδα οδηγεί σε εξαιρετικά μεγάλη δυσφορία και πόνο. Καλό είναι να καθιερωθεί ένα πρόγραμμα καθημερινής στοματικής υγιεινής, από τον κηδεμόνα. Το βούρτσισμα είναι μια διαδικασία που πρέπει να τη μάθει το ζώο και να ενταχθεί στην καθημερινή του ρουτίνα. Το ιδανικό βούρτσισμα πρέπει να γίνεται 2 ή 3 φορές την εβδομάδα, με σκοπό την μείωση του κινδύνου εμφάνισης ουλίτιδας ή περιοδοντικής νόσου. Η περιοδοντική νόσος ενδέχεται να βλάψει ανεπανόρθωτα τα ούλα και τις υποστηρικτικές δομές των δοντιών. Η πρόληψη είναι η πιο σωστή θεραπεία γι αυτό μην αμελείτε τα δόντια των μικρών σας φίλων. Φροντίστε σχολαστικά την υγεία των δοντιών τους, ώστε να μην παρουσιάσουν στοματικά προβλήματα και να είναι υγιή και χαρούμενα. Μην παραμελείτε τις τακτικές επισκέψεις στον κτηνίατρο για οδοντιατρικό έλεγχο. Προσέχοντας την στοματική υγιεινή του ζώου σας, το βοηθάτε να έχει μια καλύτερη ζωή, χωρίς προβλήματα υγείας. Συμβουλές: • Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήστε να καθαρίζετε τα δόντια του, ακόμη και αν ο σκύλος είναι ήδη μεγάλος σε ηλικία. • Αποφύγετε τα ζωϊκά κόκαλα, δεν κάνουν καλό στην οδοντοφυΐα του σκύλου. Μπορεί να προκαλέσουν πολλά προβλήματα (σπασμένα δόντια, τραυματισμένα ούλα κ.τ.λ). • Παρατηρείτε συχνά το στόμα των μικρών σας φίλων για τυχόν παράξενα σημάδια, όπως έντονα κόκκινα ούλα, σπασμένα δόντια, αιμορραγία στα ούλα ή δυσοσμία. • Οι γάτες και οι σκύλοι που πάσχουν από στοματίτιδα ενδέχεται να εμφανίσουν βαθμιαίες αλλαγές στη συμπεριφορά. Η ανορεξία, η σιελόρροια, η δυσφαγία και η απροθυμία του ζώου να αφήσει τον κηδεμόνα να δει το στόμα του, μπορεί να αποτελεί ένδειξη πόνου στα ούλα. • Ο καθαρισμός από τον κηδεμόνα δεν συνίσταται σε ατίθασους σκύλους που συνηθίζουν να δαγκώνουν. Μεγάλη προσοχή στους χειρισμούς, κάθε σκύλος είναι διαφορετικός. Εκπαιδεύστε το σκύλο σας σύμφωνα με τους δικούς του ρυθμούς και μην παραλείπετε την επιβράβευση. • Για τον καθαρισμό θα χρειαστείτε: 1) Οδοντόκρεμα για σκύλους 2) Οδοντόβουρτσα μαλακή 3) Έναν ήσυχο χώρο χωρίς περισπασμούς 4) Αρκετή υπομονή και χρόνο. • Φροντίστε ώστε η κάθε συνεδρία να είναι σύντομη και ευχάριστη. Ενώ επαναλάβετε το κάθε στάδιο της διαδικασίας για λίγες ημέρες προτού προχωρήσετε στο επόμενο. Χρήσιμα βήματα για το σωστό βούρτσισμα του τετράποδου φίλου μας. ΒΗΜΑ 1: Καθίστε δίπλα του και κρατήστε τη μουσούδα του απαλά, με το ένα χέρι (μην το επιχειρείστε αν υπάρχει κίνδυνος να σας δαγκώσει). Με ήπιες κινήσεις τοποθετήστε ένα δάχτυλο στην εσωτερική επιφάνεια των χειλιών και τρίψτε απαλά τα δόντια του. Προσπαθήστε να μην ανοίξει το στόμα του γιατί μπορεί να σας δαγκώσει για παιχνίδι ή από αντίδραση. ΒΗΜΑ2: Εξοικειώστε τον στην ειδική για σκύλους οδοντόκρεμα, απλώνοντας μια μικρή ποσότητα στο δάχτυλο σας. Αφήστε τον να σας μυρίσει και να γλείψει την πάστα. Δοκιμάστε έπειτα να τοποθετείσετε μια ειδική οδοντόβουρτσα για σκύλους στα χείλη του, χωρίς να τρίψτε το σημείο. ΒΗΜΑ 3: Κρατήστε τη μουσούδα του σκύλου χαλαρή, ώστε να μείνει το στόμα ελαφρώς κλειστό. Τοποθετήστε λίγη οδοντόκρεμα και σηκώστε το άνω χείλος στη μία πλευρά του στόματος, έτσι ώστε να μην μασήσει την οδοντόβουρτσα όταν θα την τοποθετήσετε. Βουρτσίστε ελαφρώς τα δόντια και ακολούθως συνεχίστε και από την άλλη πλευρά. Αυξήστε τη διάρκεια του βουρτσίσματος σταδιακά και σταματήστε αμέσως αν ο σκύλος σας αντιδράει υπερβολικά. ΒΗΜΑ 4: Αφού ξεκινήστε τη διαδικασία του βουρτσίσματος από τα μπροστινά δόντια (τομείς) συνεχίστε με τα δόντια που βρίσκονται πιο πίσω με ήπιες και αργές κινήσεις. Βουρτσίστε πρώτα τα πάνω δόντια και μετά αφήστε το στόμα να ανοίξει ελαφρώς, ώστε να μπορέσετε να βουρτσίσετε κατά μήκος της γραμμής των δοντιών της κάτω γνάθου. ΒΗΜΑ 5: Βουρτσίστε όλα τα δόντια ή τουλάχιστον όσα περισσότερα σας αφήσει ο σκύλος σας. Οι κυνόδοντες και οι γομφίοι (τα πίσω δόντια) έχουν την τάση να μαζεύουν περισσότερη πέτρα. Για καλύτερα αποτελέσματα πρέπει να βουρτσίζετε τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Με τον καθαρισμό μπορείτε να ελέγξετε και να περιορίσετε τη δημιουργία πλάκας και πέτρας που επηρεάζει με ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο τα δόντια και τα ούλα του σκύλου σας.

Συνύπαρξη Σκύλου – Γάτας

Διαβάστε περισσότερα

Είναι γεγονός ότι δύσκολα συνυπάρχει ένας σκύλος με μια γάτα χωρίς προστριβές στον ίδιο χώρο. •Ο σκύλος, λόγω της διάθεσής του για κοινωνικοποίηση, της αδιάκοπης όρεξής του για παιχνίδι, της έντονης περιέργειάς του και της ανάγκης του να αποτελεί τον αρχηγό μιας ομάδας, σε συνδυασμό με το μέγεθος που συνήθως υπερτερεί αυτού της γάτας, τον αυθορμητισμό και τα ισχυρά του ένστικτα, ενδέχεται να δυσκολεύεται να συμβιώσει με μια γάτα ειρηνικά. •Η γάτα από την άλλη, είναι από τη φύση της πιο μοναχική και ανεξάρτητη, πράγμα που την καθιστά πιο αδέξια στις κοινωνικές της σχέσεις. Αμφότερα τα δύο είδη έχουν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του σώματος και την ομιλία τους, γεγονός που επίσης δυσχεραίνει την ανάπτυξη της μεταξύ τους σχέσης. Ωστόσο, μπορούν τα δύο αυτά είδη όχι μόνο να συγκατοικήσουν ειρηνικά, αλλά και να αποκτήσουν ισχυρούς δεσμούς φιλίας. Παρακάτω θα παρουσιάσουμε μερικές οδηγίες που μπορεί κανείς να ακολουθήσει για να αποφύγει τους αιώνιους τσακωμούς μεταξύ των αγαπημένων του κατοικίδιων. 1.Αρχικά, το ιδανικό θα ήταν τα δύο ζώα να έρθουν σε επαφή από νεαρή ηλικία, ώστε να κατακτούν μαζί τα στάδια της ανάπτυξής τους και να αναπτύξουν έτσι μια ιδανική σχέση μεταξύ τους. Αν ένα κουτάβι και ένα γατάκι μάθουν από νωρίς να τρώνε, να κοιμούνται και να παίζουν μαζί, θα δημιουργήσουν αυτομάτως μια ρουτίνα που θα εμπεριέχει ως απαραίτητο στοιχείο τη συνύπαρξή τους και θα επιδιώκεται από τα ίδια και στην ενήλικη ζωή τους. Περιστασιακά είναι εύκολο να κλονιστεί η μεταξύ τους ηρεμία, ακόμα και στην περίπτωση φιλικής σχέσης, όμως αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και συνήθως διαρκεί ελάχιστα. 2.Εάν όμως, τα δύο ζώα έρθουν σε επαφή στη μετέπειτα ζωή τους, θα χρειαστεί να εφαρμοστούν άλλες πρακτικές. Στην αρχή, θα πρέπει να εξασφαλιστεί διαφορετικό δωμάτιο για το νέο ζώο και η επαφή του με το παλιό να γίνεται μόνο οπτικά και μέσω της μυρωδιάς. Στη συνέχεια, θα πρέπει να επιτραπεί η μεταξύ τους σωματική επαφή παρουσία του κηδεμόνα, η οποία κάθε φορά θα επεκτείνεται κατά ίσα χρονικά διαστήματα. Είναι αναγκαίο κατά τη διάρκεια της γνωριμίας τους, να υπάρχουν δρόμοι διαφυγής σε σημεία που το κάθε ζώο θα νιώθει ασφαλές σε περίπτωση που χρειαστεί να καταφύγει. Μην ξεχνάτε ότι συνιστάται η συνεχής επιβράβευση σε περίπτωση επίδειξης φιλικής συμπεριφοράς. Το πιο σημαντικό είναι τα δύο ζώα να αντιμετωπίζονται ισάξια σαν ισότιμα μέλη της οικογένειας, να μην αλλάξουν οι συνήθειες του παλιού ζώου, να γίνονται σεβαστές οι ανάγκες τους και να δίδεται ο χρόνος που απαιτείται, ώστε αυτά να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Μην ξεχνάτε ότι πλέον των παραπάνω, το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί, αφενός διότι το κάθε ζώο ανεξαρτήτως είδους έχει το δικό του χαρακτήρα και αφετέρου, έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικά είδη που εκφράζονται με παντελώς ανόμοιο τρόπο. Σε κάθε περίπτωση, το παν είναι η υπομονή από την πλευρά του κηδεμόνα και η επιμονή, χωρίς όμως αυτή να είναι πιεστική, διότι έτσι θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Θα πρέπει να έχει υπόψη του κανείς ότι ενδέχεται τα δύο ζώα να μην αποδεχτούν ποτέ το ένα την ύπαρξη του άλλου. Όποιο και να είναι όμως, το αποτέλεσμα, θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι έχετε εφαρμόσει πιστά τις συμβουλές του κτηνιάτρου ή του εκπαιδευτή σας, για τη μεταξύ τους γνωριμία και όταν σιγουρευτείτε ότι έχετε εξαντλήσει όλες τις τεχνικές, δεν μπορείτε πάρα να σεβαστείτε την επιθυμία τους και να βρείτε λύσεις για την ομαλή διαβίωση της οικογένειάς σας. Καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο σας!

Τα κατοικίδια πρέπει να γίνονται Δώρα Χριστουγέννων ; Ναι ή Οχι;

Διαβάστε περισσότερα

«Το μεγαλείο ενός έθνους και η πρόοδος στις ηθικές αξίες κρίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», ανέφερε ο Μαχάτμα Γκάντι. Ο πολιτισμός μας, διακρίνεται μεταξύ άλλων και από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στα ζώα. Η επιλογή ενός ζώου ως δώρο, παρότι δεν είναι καθαρά κτηνιατρικό ζήτημα, δεν παύει να αποτελεί συχνή ερώτηση μελλοντικών ιδιοκτητών τις περιόδους των εορτών. Η κατοχή ενός κατοικίδιου θα πρέπει να είναι μια συνειδητή επιλογή, καθώς έχει να κάνει με ένα έμψυχο όν, που απαιτεί μια υπεύθυνη κηδεμονία για την ευζωία του. Το θέμα με τις αγορές ή υιοθεσίες ζώων παρατηρείται όλο το χρόνο, αλλά αυξάνεται λίγο περισσότερο τις περιόδους των εορτών όπου ο κόσμος εξακολουθεί να αποκτά κατοικίδια με επιπόλαιο τρόπο. Η επιλογή ενός ζώου ως δώρο δεν δηλώνει πάντα φιλοζωική συνείδηση και ενώ ο κόσμος δείχνει ευαισθητοποίηση απέναντι στα ζώα τα τελευταία χρόνια, δεν προωθείται ιδιαίτερα η ευθύνη της απόκτησης ενός κατοικίδιου. Έτσι, το αποτέλεσμα κάποιες φόρες είναι, να καταλήγουν τα ζωάκια σε ανθρώπους που δεν δύνανται ή δεν καταφέρνουν για διάφορους λόγους να συμβιώσουν εν τέλει με αυτά, σύμφωνα από τις απαιτούμενες για την διαβίωση τους συνθήκες. Η ιδιοκτησία είναι μια σοβαρή απόφαση που πρέπει να ληφθεί έπειτα από ώριμη σκέψη, είναι δέσμευση για μια ζωή. Τα ζώα δεν είναι αντικείμενα που μπορούν να επιστραφούν. Για να γίνει συνειδητή επιλογή, θα πρέπει να αφιερωθεί χρόνος ώστε να εκτιμηθεί το είδος του κατοικίδιου, ο χώρος διαμονής του, η κάλυψη των βασικών αναγκών του, η φροντίδα, η φύλαξη, ο προϋπολογισμός των ιατρικών εξόδων διαβίωσης του κ.α. Βάση του Ν. 4039/2012,αρθ.5 ο υποψήφιος κηδεμόνας (εν συντομία) υποχρεούται: α) να μεριμνά για τον άμεσο καθαρισμό του περιβάλλοντος από τα περιττώματα του ζώου του. β) να τηρεί τους κανόνες ευζωίας του ζώου και να μεριμνά για την ετήσια κτηνιατρική εξέτασή του, καθώς και να μεριμνά για την εξασφάλιση άνετου υγιεινού και κατάλληλου καταλύματος προσαρμοσμένου στο φυσικό τρόπο διαβίωσης του ζώου. γ) να έχει τα απαραίτητα ιατρικά έγγραφα (όπως το βιβλιάριο υγείας ή το διαβατήριο του ζώου). δ)να μεριμνά για τη σήμανση και την καταγραφή του ζώου του. ε)να μην εγκαταλείπει το ζώο του, ενώ σε περίπτωση που επιθυμεί να αποχωριστεί το ζώο συντροφιάς, πρέπει να το γνωστοποιεί στις αρμόδιες υπηρεσίες. Συνεπώς, για να δωριστεί ένα ζώο θα πρέπει να εξασφαλιστούν όλα τα παραπάνω, σε αντίθεση περίπτωση οι επιπτώσεις μπορεί να είναι μοιραίες για το ίδιο, τον ιδιοκτήτη καθώς και για ολόκληρη την κοινωνία. Η κακομεταχείριση, ο βασανισμός και η εγκατάλειψη ενός ζώου, μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και στο θανάσιμο τραυματισμό του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ιδιοκτήτης διώκεται ποινικά στην χώρα μας, με το νόμο να εφαρμόζεται αυστηρά και άνευ διακρίσεων. Η ανευθυνότητα κάποιων πολλές φορές έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων αδέσποτων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, γεγονός που επιβαρύνει την κοινωνία γενικότερα, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτισμικό επίπεδο. Στην σύγχρονη εποχή, η παράνομη αγοροπωλησία ζώων και ο ελλιπής έλεγχος καθιστά την απόκτηση τους εύκολη υπόθεση. Τα τελευταία χρόνια γίνεται αγώνας από τον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο και τους κτηνίατρους για την καταγραφή οικόσιτων ζώων (με τοποθέτηση μικροτσίπ, καταγραφή στοιχείων ιδιοκτητών, προγράμματα στειρώσεων κτλ). Επίσης, η συνεχής ενημέρωση από διάφορα φιλοζωικά σωματεία φαίνεται να έχει αλλάξει τις αντιλήψεις των νέων ανθρώπων, οι οποίοι υιοθετούν ημίαιμα κυρίως ζώα, πολύ πιο συνειδητοποιημένα. Το αν θα πρέπει λοιπόν να προσφέρουμε ζωάκια ως δώρα είναι μια πράξη που πρέπει να διακατέχεται από ώριμη σκέψη καθώς και μια απόφαση συμβίωσης για μια ζωή. Οφείλουμε να εξασφαλίσουμε ότι ο αποδέκτης είναι έτοιμος να αναλάβει εξολοκλήρου την κηδεμονία αυτή, με την πρέπουσα υπευθυνότητα, ωριμότητα και ενημέρωση. Κάποιοι θεωρούν ότι η φροντίδα ενός κατοικίδιου είναι δύσκολη υπόθεση όμως, θα πρέπει να τονιστεί ότι προσθέτει μια νέα θετική διάσταση στη ζωή μας, καθώς τα κατοικίδια προσφέρουν απίστευτα συναισθήματα χαράς και αγάπης. Η υπεύθυνη υιοθεσία ζώων συντροφιάς είναι ο σεβασμός απέναντι στην φύση. Πηγές: http://www.opengov.gr/ypaat/ http://www.astynomia.gr
bottom of page