Η ασφάλεια του κουταβιού μέσα & έξω από το σπίτι

Η έλευση ενός σκύλου και ειδικά ενός κουταβιού στο σπίτι μας είναι μία πολύ μεγάλη και ευχάριστη αλλαγή! Και όταν λέω αλλαγή, εννοώ ότι θα πρέπει να προσαρμόσουμε το σπίτι, την καθημερινότητα και τις συνήθειές μας, με βάση τις ανάγκες του νέου μέλους.
Λόγω του επαγγέλματος μου συναναστρέφομαι κάθε χρόνο εκατοντάδες σκυλιά, πολλά εκ των οποίων είναι κουτάβια. Ένα κουτάβι, λοιπόν, είναι όπως ακριβώς ένα παιδάκι! Χαρούμενο, ζωηρό, εξωστρεφές και περίεργο. Δυστυχώς όμως, δεν έχει αντίληψη για το τι είναι ο κίνδυνος.
Όταν έρχεται ένα παιδί στην ζωή μας προσαρμόζουμε το σπίτι μας. Για παράδειγμα, τοποθετούμε πώματα στις πρίζες, αφρολέξ στις γωνίες των τραπεζιών, βάζουμε πλέγματα στα κάγκελα… Έτσι πρέπει να κάνουμε και με το σκυλάκι! Πολλοί άνθρωποι δυστυχώς, έχουν στο μυαλό τους το «ότι δεν θα αλλάξω τη ζωή μου επειδή ήρθε ένα κουτάβι στο σπίτι μου» και «πως το σκυλί πρέπει να προσαρμοστεί στη ζωή μου». Αυτό όμως είναι εντελώς λάθος, απέχει πάρα πολύ από την πραγματικότητα και εγκυμονεί απίστευτους κινδύνους για τη ζωή του κουταβιού.
Πιστέψτε με, ξέρω περιπτώσεις κουταβιών τα οποία έφαγαν φάρμακα, απορρυπαντικά έπαθαν ηλεκτροπληξία και ό,τι άλλο μπορεί να πάθει ένα μικρό και ανώριμο πλάσμα, το οποίο βρίσκεται εκτεθειμένο σε έναν ολοκαίνουργιο κόσμο. Η υπευθυνότητα θα καθορίσει τις πρώτες κρίσιμες μέρες με το σκυλάκι μας και είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ!
Προσωπικά, προτείνω στους πελάτες μου να ξεκινήσουν με ένα πάρκο ή αλλιώς crate. Ξέρω ότι δυστυχώς πολλοί το βλέπουν σαν τη φυλακή του Alcatraz, αλλά προσπαθώ με λογική, επιχειρήματα και τεκμηριωμένα παραδείγματα να τους πω ότι είναι ό,τι ακριβώς ήταν το πάρκο για τα δικά μας μωρά. Ένας χώρος ασφάλειας και προστασίας! Δεν μπορούμε, σκεπτόμενοι να μην στεναχωρήσουμε το κουτάβι μας , να το εκθέτουμε σε κινδύνους … Δυστυχώς, η εμπειρία μου μού έχει διδάξει ότι οι άνθρωποι πρώτα παθαίνουν και ύστερα μαθαίνουν. Εδώ,όμως, αυτός που θα την πάθει είναι το κουτάβι μας.
Πέρα από το πάρκο, συνήθως προτείνω τον περιορισμό σε ένα δωμάτιο ή ένα χολ μαζί με το νερό του, τα παιχνίδια του και μερικά αγαπημένα αντικείμενα, ούτως ώστε όταν λείψουμε για δουλειές ή υποχρεώσεις να μην έχουμε την αγωνία για το τι μπορεί να πάθει. Πιστέψτε με, πολλοί άνθρωποι έχουν δώσει ελευθερίες στα σκυλιά τους (αναφέρομαι στα κουτάβια) και μετά το έχουν μετανιώσει.
Λυπάμαι και θυμώνω όταν με παίρνουν πολλοί και μου λένε ότι το σκυλάκι τους «έκανε το ένα και το άλλο»… Μπορούμε να ζητήσουμε ευθύνη από ένα μωρό δύο, τριών ή τεσσάρων μηνών για κάτι που θα κάνει; Το κουτάβι δεν έχει συνείδηση του τι σημαίνει σωστό και τι είναι λάθος. Αυτά τα ξεχωρίζει μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, έχοντας ταυτόχρονα τη σταθερή και συνεπή καθοδήγησή μας.
Το κουτάβι μέσα στο σπίτι χρειάζεται έναν δικό του χώρο, το δωμάτιό του. Καλό είναι να μαζέψουμε ο,τιδήποτε μπορεί να είναι επικίνδυνο για την ασφάλειά του όπως, μεταλλικά αντικείμενα, φάρμακα, τοξικές τροφές (όπως σοκολάτες, κρεμμύδια, σταφύλια) και να προσπαθούμε, όταν το έχουμε ελεύθερο στο σπίτι, να το παρατηρούμε για να προλάβουμε ο,τιδήποτε μπορεί να συμβεί. Better safe than sorry, όπως λέμε…
Σαφώς θα χρειαστούμε άφθονες λιχουδιές, ούτως ώστε να καταφέρουμε να στρέψουμε το ενδιαφέρον του σκύλου σε εμάς. Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, με τη δική μου σκύλα (ένα εξαιρετικά εκπαιδευμένο Λαμπραντόρ ονόματι Sugar) η οποία πέρασε από όλα τα στάδια που προανέφερα. Αυτά την έμαθαν να μην καταστρέφει (κάτι το οποίο δεν με ενδιέφερε τόσο πολύ) αλλά και να μην κινδυνεύει!
Καλοκαιρινές βόλτες με τους τετράποδους φίλους μας
Αναφορικά με τις πρώτες βόλτες εκτός σπιτιού, τα κουτάβια είναι σχεδόν κυριολεκτικά «ηλεκτρικές σκούπες». Δέχομαι ασταμάτητα τηλεφωνήματα εδώ και 22 χρόνια, από απελπισμένους και τρομαγμένους ανθρώπους οι οποίοι μου λένε «ο σκύλος μου αρπάζει ό,τι βρει από το δρόμο!». Για να σας καθησυχάσω, αυτή είναι η συμπεριφορά ενός κουταβιού. Μεγαλώνοντας σταματούν να έχουν αυτή την έμφυτη περιέργεια και να κυνηγούν τα πάντα (από αποτσίγαρα και καπάκια, μέχρι αποκόμματα εφημερίδων και πεταμένα φαγητά). Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ξεκινήσουμε με συχνές και μικρές βόλτες σε ελεγχόμενο χώρο. Για παράδειγμα, στην πυλωτή μας, στην αυλή μας ή σε ένα ήσυχο στενό δρόμου. Δεν μπορώ να έχω την απαίτηση να περπατήσει το κουτάβι μου στις πρώτες του βόλτες στο ΟΑΚΑ που μπορεί να γίνεται χαμός από αντικείμενα στο έδαφος. Αυτό που επίσης προτείνω είναι να έχουν μαζί τους οι ιδιοκτήτες λιχουδιές, ώστε να στρέψουν τη μυτούλα του κουταβιού στην τσέπη τους και όχι στο έδαφος. Καλό είναι να προσέχουμε πάρα πολύ τις βραδινές βόλτες, καθώς δεν έχουμε καλή όραση και έλεγχο για το τι μπορεί να φάει ένα κουτάβι από το δρόμο.
Σαφώς όσο μεγαλώνει το σκυλί θα ηρεμεί, αλλά πιστεύω ότι θα βοηθούσε να εστιάσουμε (με τη βοήθεια ενός επαγγελματία) σε μερικές εντολές, όπως για παράδειγμα το «άσε το» ή «φτύσε το».
Εν κατακλείδι, αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι το να αντιμετωπίζουμε το κουτάβι σαν ένα μικρό παιδί, το οποίο χρειάζεται πολλή αγάπη, κατανόηση, υπομονή και χρόνο. Δεν πρέπει να βλέπουμε ως αξιοπερίεργες τις συμπεριφορές του, ούτε να θυμώνουμε, καθώς είναι απλώς τετράποδα μωράκια τα οποία περιμένουν να τα διδάξουμε τι να κάνουν.