top of page
Home
Υγεία
Ομορφιά
Αφιέρωμα
Ψυχολογία
Fitness
Διατροφή
Παιδί
Pets
More
Use tab to navigate through the menu items.
Follow us
Άρθρα για Υγεία
Καρκίνος του Μαστού: Ενημέρωση & Πρόληψη
Διαβάστε περισσότερα
Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την συχνότερα εμφανιζόμενη μορφή καρκίνου παγκοσμίως και είναι η πρώτη σε αριθμό διαγνώσεων στον γυναικείο πληθυσμό. 27,5% των νέων περιπτώσεων καρκίνου στις γυναίκες είναι καρκίνος του μαστού, ενώ υπάρχει και μία πολύ μικρή πιθανότητα εμφάνισης της νόσου σε άνδρες (1/100). Όλες οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, αλλά σε διαφορετικό βαθμό η κάθε μία. Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι οι νέες περιπτώσεις καρκίνου του μαστού όλων των ηλικιών είναι 7.772 και οι θάνατοι ανέρχονται σε 2.333 (Globocan 2020). Με βάση τα πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία, τουλάχιστον το 40% όλων των περιπτώσεων καρκίνου θα μπορούσαν να προληφθούν με αποτελεσματικά μέτρα πρωτογενούς πρόληψης, όπως αλλαγές στον τρόπο ζωής, ενώ η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη ποιότητα ζωής και μεγάλη μείωση της θνησιμότητας. Ο καρκίνος του μαστού είναι μια σύνθετη ασθένεια που προκύπτει από το συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων, η αναγνώριση των οποίων χαρακτηρίζουν μια γυναίκα ως χαμηλού, μέτριου ή υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη της νόσου. Οι παράγοντες κινδύνου διαχωρίζονται σε αυτούς που δεν μπορούν να αλλάξουν και είναι κυρίως βιολογικοί και σε αυτούς που δυνητικά μπορούν να τροποποιηθούν και σχετίζονται με τον τρόπο ζωής. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν: 1. Η ηλικία, περίπου 2 στους 3 καρκίνους μαστού εντοπίζονται σε γυναίκες 55 ετών και άνω 2. Η ύπαρξη γενετικών κληρονομικών μεταλλάξεων στα γονίδια BRCA1 και BRCA2, αλλά όχι μόνον 3. Το ιστορικό αναπαραγωγής, εμμηναρχή πριν από την ηλικία των 12 ετών και έναρξη εμμηνόπαυσης μετά την ηλικία των 55 ετών. 4. Οι πυκνοί μαστοί δημιουργούν επιπλέον δυσκολία ανίχνευσης των όγκων 5. Το ατομικό ιστορικό καρκίνου του μαστού ή ορισμένων μη καρκινικών παθήσεων του μαστού 6. Το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού ή των ωοθηκών σε συγγενείς πρώτου βαθμού ή πολλαπλά μέλη της οικογένειας, από την πλευρά της μητέρας ή του πατέρα, που έχουν νοσήσει 7. Η διενέργεια ακτινοθεραπείας σε θώρακα, μαστούς ή πρόσωπο πριν από την ηλικία των 30 ετών Στη δεύτερη κατηγορία κυριότεροι παράγοντες κινδύνου είναι: 1. Η έλλειψη σωματικής άσκησης 2. Η παχυσαρκία κυρίως μετά την εμμηνόπαυση 3. Η λήψη ορμονών όπως στην περίπτωση θεραπειών ορμονικής υποκατάστασης κατά την εμμηνόπαυση 4. Η λήψη αντισυλληπτικών χαπιών 5. Η λήψη αλκοόλ και το κάπνισμα 6. Η έκθεση σε χημικές ουσίες. Όλες οι γυναίκες μέχρι την ηλικία των 25 ετών θα πρέπει να επισκεφτούν ειδικό γιατρό εξειδικευμένο στον μαστό, ο οποίος θα υπολογίσει σε ποια ομάδα κινδύνου υπάγονται (ομάδα χαμηλού κινδύνου, μεσαίου, υψηλού), για να σχεδιάσει ένα πλάνο παρακολούθησης ειδικά για την περίπτωσή τους, εξατομικευμένα, το οποίο κάθε γυναίκα θα πρέπει να ακολουθεί ευλαβικά. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες οι συστάσεις κατά ηλικία είναι: - 25 ετών πρώτη επίσκεψη σε εξειδικευμένο στον μαστό γιατρό - 20 – 40 ετών κλινική εξέταση κάθε 2-3 χρόνια - 35 – 40 πρώτη μαστογραφία λεγόμενη μαστογραφία αναφοράς - 40 και άνω κλινική εξέταση & μαστογραφία κάθε χρόνο - Υπερηχογράφημα και μαγνητική μαστογραφία γίνονται συμπληρωματικά πάντα μετά από οδηγίες του γιατρού Επιπλέον, κάθε γυναίκα από 20 ετών και άνω μπορεί να κάνει αυτοεξέταση ώστε να γνωρίζει καλά το στήθος της και να μπορεί να αναγνωρίσει οποιαδήποτε αλλαγή. Οι οδηγίες αυτές αλλάζουν για τις γυναίκες που ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου δηλαδή γυναίκες με γονιδιακές μεταλλάξεις (ΒRCA 1 και BRCA 2 κ.α.) και γυναίκες με πυκνούς μαστούς. Όλες οι ανωτέρω οδηγίες πρέπει να ξεκινούν 5 χρόνια νωρίτερα από την ηλικία που εμφάνισε καρκίνο μαστού συγγενής τους 1ου βαθμού με γονιδιακή μετάλλαξη. Ο καρκίνος του μαστού σε αρχικά στάδια δεν έχει συμπτώματα και για το λόγο αυτό είναι αναγκαίο το πλάνο πρόληψης και η συνεπής παρακολούθησή του. Τα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιαστούν, με σειρά συχνότητας εμφάνισης είναι: 1. Ψηλαφητό ογκίδιο στον μαστό (πολλά ογκίδια είναι καλοήθη) 2. Διαταραχές στη θηλή (εισολκή) 3. Πόνος στον μαστό 4. Αλλαγές στο δέρμα του μαστού 5. Ψηλαφητό ογκίδιο στη μασχάλη 6. Έλκος στον μαστό 7. Πόνος στην πλάτη 8. Φλεγμονή στον μαστό 9. Οίδημα μαστού Σε περίπτωση οποιουδήποτε από τα ανωτέρω συμπτώματα, η γυναίκα οφείλει να επισκεφτεί άμεσα το γιατρό της για περαιτέρω διερεύνηση. Τα ποσοστά επιβίωσης από τον καρκίνο του μαστού είναι πολύ υψηλά όταν ο καρκίνος εντοπιστεί έγκαιρα και υπάρχει πρόσβαση στην κατάλληλη θεραπεία, τη σωστή χρονική στιγμή. Η πρόσβαση σε πλήρως εξοπλισμένα Κέντρα/Κλινικές Μαστού, στελεχωμένα από επιστημονική ομάδα όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων με εξειδίκευση στον μαστό όπου παρέχεται ολοκληρωμένη περίθαλψη υψηλής ποιότητας και εξασφαλίζεται η συνέχεια της φροντίδας σε όλη την πορεία της νόσου συνδέεται με βελτιωμένη επιβίωση. Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής» είναι Σύλλογος ασθενών που βασικοί του στόχοι είναι η υποστήριξη των γυναικών με καρκίνο μαστού και η ενημέρωση για τη σημασία της πρόληψης και έγκαιρης διάγνωσης. Έτσι κάθε γυναίκα που έχει βιώσει ή βιώνει την ασθένεια μπορεί να στηριχθεί πολλαπλά από το Σύλλογο όπως και κάθε γυναίκα να έχει την ενημέρωση που χρειάζεται.
Νικήστε την κόπωση με βιταμίνες και ιχνοστοιχεία!
Διαβάστε περισσότερα
Αναμφισβήτητα η σύγχρονη εποχή είναι ιδιαιτέρως απαιτητική για τον καθένα από εμάς. Καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε όσο το δυνατόν καλύτερα στις απαιτήσεις στον χώρο εργασίας μας, όπως και στις οικογενειακές και κοινωνικές μας υποχρεώσεις. Λογικό και επόμενο είναι να αισθανόμαστε για κάποιες χρονικές περιόδους μια γενικευμένη κόπωση, η οποία σίγουρα δε συμβάλλει στο να είμαστε αποτελεσματικοί, παραγωγικοί και να νιώθουμε ευεξία στην καθημερινότητά μας. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε, ώστε να βοηθήσουμε τον οργανισμό μας να έχει ενέργεια και να είναι πιο υγιής; Αυτό θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε στο συγκεκριμένο άρθρο. Αρχικά, θεωρώ χρήσιμο να ορίσουμε τους όρους «ενέργεια» και «κόπωση». Από τη σκοπιά της επιστήμης της Διατροφολογίας, η «ενέργεια» παρέχεται στον κάθε οργανισμό μέσω της τροφής, για να είναι σε θέση να διατηρήσει τις φυσιολογικές του λειτουργίες. Το ευρύ κοινό, από την άλλη μεριά, έχει στο μυαλό του την ενέργεια ως το αίσθημα της ευεξίας, της ζωντάνιας, της αντοχής και της δυνατότητας του καθενός να αντεπεξέρχεται με επιτυχία στις καθημερινές του φυσικές ή διανοητικές του δραστηριότητες, αλλά και στις κοινωνικές του σχέσεις. Στον αντίποδα, ο όρος «κόπωση» περιγράφεται ως έλλειψη ενέργειας ή ως ένα αίσθημα χαμηλής ζωντάνιας. Το άλφα και το ωμέγα για να αισθάνεται κάποιος γεμάτος ζωντάνια και ευεξία αποτελεί η σωστή και ισορροπημένη διατροφή, που θα του παρέχει όλα εκείνα τα θρεπτικά συστατικά, τα ιχνοστοιχεία και τις βιταμίνες που απαιτούνται για την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν είναι πάντα εύκολο να προσλαμβάνουμε όλη την απαιτούμενη ποσότητα των βιταμινών και των ιχνοστοιχείων μονάχα μέσω της τροφής. Σε αυτή την περίπτωση, προτείνεται η χρήση διαφόρων συμπληρωμάτων διατροφής που περιέχουν τα απαραίτητα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες στις σωστές ποσότητες, ώστε και ο οργανισμός να λειτουργεί ορθώς και να αντιμετωπιστεί αλλά και να προληφθεί η κόπωση. Τέτοιες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία είναι: 1) Βιταμίνη Β1 (θειαμίνη): συμμετέχει σε πολλά στάδια των βασικών χημικών αντιδράσεων παραγωγής ενέργειας από όλα τα κύτταρα του οργανισμού, οι οποίες όλες μαζί καλούνται ως «ο κύκλος του κιτρικού οξέος». Έτσι, συντελεί στη εύρυθμη λειτουργία του νευρικού συστήματος, της καρδιάς (και γενικότερα των μυών), αλλά και στη βελτίωση της ψυχολογικής διάθεσης. 2) Βιταμίνη Β2 (ριβοφλαβίνη): συμβάλλει στη διάσπαση των υδατανθράκων, των αμινοξέων και των λιπών (των βασικών, δηλαδή, θρεπτικών στοιχείων που λαμβάνουμε μέσω των τροφών), με απώτερο σκοπό την παραγωγή ενέργειας. Επιπλέον, συμβάλλει στην ξεκούραση των κουρασμένων ματιών, ενώ, σύμφωνα με μελέτες, η Β2 σε συγκεκριμένες ποσότητες προλαμβάνει την εμφάνιση της ημικρανίας. 3) Βιταμίνη Β3 (νιασιναμίδη): διαθέτει αντιοξειδωτικές ιδιότητες και συμμετέχει στον μεταβολισμό των θρεπτικών συστατικών, στη βιοσύνθεση ορμονών, όπως η ινσουλίνη, η κορτιζόλη και η θυροξίνη. Μέσω όλων αυτών, συμβάλλει στη διατήρηση της υγείας όλων των συστημάτων του οργανισμού, ιδίως του δέρματος και του νευρικού συστήματος. 4) Βιταμίνη Β5 (παντοθενικό οξύ): αποτελεί μια ένωση που ο οργανισμός χρησιμοποιεί για να βιοσυνθέσει την κύρια ουσία που απαιτείται, για να πραγματοποιηθούν σε επόμενη φάση όλες οι χημικές αντιδράσεις παραγωγής ενέργειας. Ως εκ τούτου, προάγει, μεταξύ άλλων, την εύρυθμη λειτουργία του νευρικού συστήματος, του ήπατος, των ματιών και του δέρματος. 5) Βιταμίνη Β6 (πυριδοξίνη): συμμετέχει στον μεταβολισμό των αμινοξέων, στην αξιοποίηση και την αποθήκευση της γλυκόζης, στον μεταβολισμό των λιπιδίων και στη βιοσύνθεση της αιμοσφαιρίνης, της ουσίας των ερυθρών αιμοσφαιρίων που μεταφέρει το οξυγόνο στα διάφορα όργανα. Η Β6, συνεπώς, βελτιώνει την ψυχολογική διάθεση, ελαττώνει το αίσθημα της κούρασης και προάγει τη σωστή λειτουργία του νευρικού συστήματος. 6) Βιταμίνη Β7 (βιοτίνη): συμμετέχει στην ομαλή διεξαγωγή χημικών αντιδράσεων που αφορούν στη βιοσύνθεση λιπαρών οξέων και της γλυκόζης και στη διάσπαση ορισμένων αμινοξέων. Με άλλα λόγια, η βιταμίνη Β7 έχει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή, αλλά και στην αποθήκευση ενέργειας. 7) Βιταμίνη Β8 (ινοσιτόλη): συμμετέχει στον μεταβολισμό των λιπών και της χολιστερόλης, ενώ επιδρά θετικά στη σωστή λειτουργία του μυϊκού και του νευρικού συστήματος. Παράλληλα, ελαττώνει τα συμπτώματα του έντονου άγχους. 8) Βιταμίνη Β12 (κοβαλαμίνη): εμπλέκεται σε χημικές αντιδράσεις διάσπασης συγκεκριμένων λιπαρών οξέων και πρωτεϊνών. Η κοβαλαμίνη είναι υπεύθυνη για το σωστό μέγεθος των ερυθρών αιμοσφαιρίων, ώστε αυτά να μπορούν με ευκολία να κινούνται στα αιμοφόρα αγγεία, μεταφέροντας το οξυγόνο που χρειάζονται όλα τα όργανα, για να επιτελούν ορθά τις διάφορες λειτουργίες τους. Επιπλέον, συμβάλλει στην καλή λειτουργία των νεύρων, διότι συμμετέχει στην παραγωγή της μυελίνης, που προστατεύει τα νεύρα. Πέρα από αυτά, η Β12 συμβάλλει στη βελτίωση των συμπτωμάτων του άγχους και της κατάθλιψης, στην ενίσχυση της μνήμης, ενώ διαθέτει και καρδιοπροστατευτικές ιδιότητες. 9) Βιταμίνη C (L-ασκορβικό οξύ): συμμετέχει στη βιοσύνθεση της καρνιτίνης, μιας ουσίας απαραίτητης για το πρώτο βήμα μεταβολισμού των λιπαρών οξέων. Μάλιστα, έχει παρατηρηθεί ότι η ανεπάρκεια της βιταμίνης C, οδηγεί σε ελαττωμένα επίπεδα καρνιτίνης και τελικά σε γενικευμένη αδυναμία και μυϊκό πόνο. 10) Μαγνήσιο (Mg): το συγκεκριμένο ιχνοστοιχείο παρέχει πολλά οφέλη στον οργανισμό, μερικά από τα οποία είναι η βελτίωση της ψυχικής διάθεσης και η μείωση του άγχους, η ανακούφιση από την κόπωση, η ομαλή λειτουργία της καρδιάς, η βελτίωση της έκκρισης ινσουλίνης και η επικουρική του συμμετοχή σε πολλές αντιδράσεις παραγωγής ενέργειας στον οργανισμό. 11) Σίδηρος (Fe): περιέχεται στην αιμοσφαιρίνη των ερυθροκυττάρων και μεταφέρει το οξυγόνο στους ιστούς. Συμμετέχει, ακόμη, σε ενζυμικές αντιδράσεις παραγωγής ενέργειας σε όλα τα κύτταρα του σώματος. Έτσι, η έλλειψη σιδήρου συνεπάγεται αδυναμία, αδιαθεσία, ωχρότητα και κόπωση. 12) Χαλκός (Cu): πρόκειται για ιχνοστοιχείο που συμβάλλει στη σωστή ανάπτυξη των ερυθρών αιμοσφαιρίων, στην υγεία των νευρικών κυττάρων και στη διάσπαση των σακχάρων για να παραχθεί ενέργεια. 13) Ψευδάργυρος (Zn): είναι απαραίτητος για τον μεταβολισμό όλων των θρεπτικών στοιχείων, αλλά και της βιταμίνης Α. Επιπλέον, συμβάλλει στην υγεία των οστών και στη βιοσύνθεση των πρωτεϊνών στον οργανισμό. Κλείνοντας, πρέπει να θυμόμαστε ότι η επιλογή του κατάλληλου συμπληρώματος διατροφής για τον καθένα συνιστάται να γίνεται σε συνεννόηση με τον φαρμακοποιό ή τον γιατρό του, ώστε να είμαστε βέβαιοι για το καλύτερο και το καταλληλότερο αποτέλεσμα, όπως και ότι τα βιταμινούχα σκευάσματα δεν υποκαθιστούν την ισορροπημένη διατροφή, ούτε προλαμβάνουν ή αντιμετωπίζουν νόσους.
Τσιμπήματα Κουνουπιών: Προστασία & Αντιμετώπιση
Διαβάστε περισσότερα
Το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με τον ήλιο, τη θάλασσα, την ανεμελιά και τα ατελείωτα παιχνίδια μικρών και μεγάλων. Δεν παύει ωστόσο να είναι και η εποχή που τα κουνούπια κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Τα κουνούπια επιβιώνουν με γύρη και νέκταρ από τα άνθη, όμως τα θηλυκά χρειάζονται την κατανάλωση αίματος για να αναπαραχθούν. Έτσι, ανοίγουν μια μικρή πληγή στο δέρμα μας εκχύνοντας αιμολυτικό και αντισταμινικό σάλιο. Στη συνέχεια, ρουφάνε το αίμα έως ότου καταλήξει στο στομάχι τους και αποχωρούν πετώντας αθόρυβα. Κατά το τσίμπημα ενός κουνουπιού το ανοσοποιητικό μας αναγνωρίζει τις ξένες πρωτεΐνες και απελευθερώνεται ισταμίνη στο δέρμα. Η ισταμίνη ασκεί μια σειρά επιδράσεων στον οργανισμό που σχετίζονται με την επούλωση του τραύματος, τον ερεθισμό του δέρματος ή την αλλεργική αντίδραση. Αυτό που εμείς θα παρατηρήσουμε είναι εξόγκωμα στο σημείο του τσιμπήματος και θα αισθανθούμε φαγούρα λόγω του ερεθισμού των νεύρων του δέρματος. Πόσο όμως διαρκεί ένα τσίμπημα; Το τσίμπημα ενός κουνουπιού μπορεί να διαρκέσει από λίγες ώρες μέχρι και μερικές ημέρες. Η φαγούρα και η κοκκινίλα συνήθως κρατούν 3-4 ημέρες ενώ το πρήξιμο μπορεί να κρατήσει μέχρι και μία εβδομάδα. Αυτό εξαρτάται από το μέγεθος του τσιμπήματος και το ανοσοποιητικό του κάθε ανθρώπου. Το ξύσιμο της περιοχής ενδέχεται να παρατείνει το χρόνο διάρκειας του τσιμπήματος. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ Ο καλύτερος τρόπος προστασίας από τα κουνούπια δεν είναι άλλος από τη σωστή ενημέρωση και πρόληψη! 1. Προτιμήστε ανοιχτόχρωμα ρούχα (καθώς τα θηλυκά κουνούπια έλκονται από τα σκούρα χρώματα) και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της νύχτας φροντίστε να μην αφήνετε πολλά μέρη του σώματος ακάλυπτα. 2. Χρησιμοποιήστε όλο το 24ωρο εγκεκριμένα εντομοαπωθητικά σε μορφή spray, lotion, stick , patches και βραχιόλια για βρέφη και παιδιά. Προσοχή! Στα βρέφη τα εντομοαπωθητικά προϊόντα δεν εφαρμόζονται απευθείας στο δέρμα αλλά μόνο στα ρούχα ή στο καρότσι. Η χρήση κουνουπιέρας κρίνεται απαραίτητη. Επιλέξτε αντικουνουπικά με βάση : - DEET: ένα ελαφρώς κίτρινο λάδι που προορίζεται για εφαρμογή στο δέρμα ή και στα ρούχα. Σε μικρή συγκέντρωση (<10%) μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παιδιά 2 ετών και άνω Extra Tip: Υψηλότερη συγκέντρωση σε DEET δεν σημαίνει πως το προϊόν είναι ισχυρότερο, μόνο ότι διαρκεί περισσότερο - Σιτρονέλα & Ευκάλυπτο: τα αιθέρια έλαιά τους απομακρύνουν τα κουνούπια λόγω του αρώματος - Πικαριδίνη: άοσμο συνθετικό συστατικό που ασκεί ενισχυμένη προστασία 3. Αποφύγετε τη χρήση αρωμάτων καθώς προσελκύουν τα έντομα 4. Να χρησιμοποιείτε ανεμιστήρες ή κλιματιστικά, διότι ο δροσερός αέρας μειώνει τη δραστηριότητα των κουνουπιών 5. Χρήση εντομοαπωθητικών χώρου σε μορφή υγρού, ταμπλέτας ή και spray 6. Επιλέξτε τις πρωινές ώρες για το πότισμα και το κούρεμα γρασιδιού που αποτελεί καταφύγιο κουνουπιών 7. Απομακρύνετε το στάσιμο νερό από τη βεράντα και τον κήπο (το γλυκό νερό αποτελεί σημείο εναπόθεσης των αυγών τους) ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Αν και μετά τη λήψη των κατάλληλων μέτρων προστασίας δεν αποφευχθεί το τσίμπημα, ακολουθεί η κατάλληλη φροντίδα: 1. Καθαρίστε την περιοχή του τσιμπήματος με αντισηπτικό, όσο πιο σύντομα γίνεται 2. Τοποθετήστε στο σημείο πάγο (όχι απευθείας στο δέρμα, αλλά τυλιγμένο σε μία πετσέτα), η πτώση της θερμοκρασίας μειώνει τη φλεγμονή και το αίσθημα κνησμού 3. Χρησιμοποιείστε αντιϊσταμινικά προϊόντα, είτε σε μορφή χαπιού είτε τοπική εφαρμογή κρέμας στο σημείο για την αποτροπή του κνησμού και του πρηξίματος 4. Τοπικά κορτικοστεροειδή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για σύντομο χρονικό διάστημα και για έντονες κνησμώδεις, φλεγμονώδεις βλάβες 5. Εφαρμόστε gel με βάση την αλόη και έλαια λεμονόχορτου για άμεσο αίσθημα καταπράυνσης. Η δροσερή υφή του gel προσθέτει μία έξτρα αίσθηση ανακούφισης από τη φαγούρα Extra Tip: Προσέξτε τα τοπικά προϊόντα να μην περιέχουν αμμωνία, ειδικά αν δεν ξέρουμε τι είδους έντομο μας έχει τσιμπήσει κι αυτό γιατί δεν γνωρίζουμε αν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε οξύ ή βάση για την εξουδετέρωση του δηλητηρίου! 6. Μερικές φορές ένα τσίμπημα μπορεί να αφήσει μικρά σκουρόχρωμα σημάδια στο δέρμα. Για την αποφυγή του υπερχρωματισμού επιλέξτε κρέμες με βιταμίνη C και νιασιναμίδη και σαφώς αντηλιακό προϊόν με δείκτη προστασίας SPF 30 στις περιοχές που εκτίθενται στον ήλιο.
Έγκαυμα από τον ήλιο, συμβαίνει...
Διαβάστε περισσότερα
Έγκαυμα από τον ήλιο, συμβαίνει... Πώς θα το αποτρέψεις και θα το αντιμετωπίσεις! Ζούμε σε μία χώρα που ο ήλιος είναι «παρών» σχεδόν όλο τον χρόνο. Είναι πάρα πολλές οι μέρες της ηλιοφάνειας και εμφανίζονται πολύ μεγάλα ηλιόλουστα διαστήματα, τόσο, που θεωρούμε τον ήλιο αυτονόητο. Όσο οι καλοκαιρινοί μήνες πλησιάζουν η έκθεση στον ήλιο μπορεί να γίνει επικίνδυνη, γι’ αυτό και πρέπει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Η πιο άμεση και εμφανής επίπτωση της υπερβολικής έκθεσης στον ήλιο είναι το ηλιακό έγκαυμα. Τι είναι λοιπόν, το ηλιακό έγκαυμα, ποια είναι τα σημάδια του, ποιοι είναι οι κίνδυνοι για το δέρμα και πώς θα προστατευτείς από αυτό; Το ηλιακό έγκαυμα είναι ο όρος, που περιγράφει τη βλάβη ή κάκωση του δέρματος, από την οξεία επίδραση της ακτινοβολίας του ήλιου. Είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση του οργανισμού στη βλάβη που προκαλεί η υπεριώδης ακτινοβολία (UV) στα εξωτερικά στρώματα του δέρματος. Ο ήλιος αρχικά προσβάλλει τα επιφανειακά στρώματα του δέρματος και όσο αυξάνεται η έκθεση, η ακτινοβολία διεισδύει σε βαθύτερα στρώματα της επιδερμίδας. Το ηλιακό έγκαυμα κατηγοριοποιείται ανάλογα το βαθμό και τη σοβαρότητα του, είτε παρατηρώντας απλό ερύθημα (κοκκίνισμα), ευαισθησία ή πόνο στην αφή στην πάσχουσα περιοχή, είτε ακόμα και με επιδείνωση των συμπτωμάτων με την εμφάνιση σε ορισμένες περιπτώσεις οιδήματος ή φυσαλίδων. Η χρόνια και υπερβολική έκθεση στον ήλιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρόωρη γήρανση του δέρματος και την αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνο του δέρματος. Η διακύμανση της σοβαρότητας ενός εγκαύματος εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως ο τύπος του δέρματος (άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο), σημαντικό ρόλο παίζει επίσης η διάρκεια έκθεσης, η ώρα της ημέρας, η εποχή, το υψόμετρο, η αντανάκλαση και το αν εφαρμόζεται προστασία με αντηλιακά ή ρουχισμό. Τα εγκαύματα, μάλιστα, λειτουργούν αθροιστικά, δηλαδή όσες περισσότερες φορές συμβαίνουν, τόσο πιθανότερο είναι να εμφανιστεί μία σοβαρότερη βλάβη στην επιδερμίδα, όπως το μελάνωμα. Γι’ αυτό κρίνεται απαραίτητη η προστασία του δέρματος και η πρόληψη των ηλιακών εγκαυμάτων. Πως μπορούμε, λοιπόν, να αποτρέψουμε το ηλιακό έγκαυμα και να διατηρήσουμε το δέρμα μας ασφαλές; Αρχικά, είναι σημαντικό να προστατευτούμε τις ώρες που ήλιος είναι έντονος και να αποφύγουμε την απευθείας έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, ιδιαίτερα τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες. Προτιμούμε λοιπόν, είτε την παραμονή σε εσωτερικούς χώρους κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είτε σε σκιερά σημεία. Κατά την παραμονή σε εξωτερικούς χώρους είναι σημαντική η επιλογή κατάλληλου ανοιχτόχρωμου ρουχισμού, καθώς απορροφά λιγότερη ηλιακή ακτινοβολία, όπως και η χρήση καπέλου και γυαλιών ηλίου, αφού το κρανίο δεν προστατεύεται διαφορετικά. Τέλος, δεν πρέπει ποτέ να αμελούμε τη χρήση αντιηλιακού με υψηλό δείκτη προστασίας, το οποίο πρέπει να εφαρμόζεται τουλάχιστον 30 λεπτά πριν από την έκθεση στον ήλιο και επανάληψη του κάθε δύο ώρες ή πιο συχνά εάν υπάρχει έντονη εφίδρωση ή κολυμπάτε. Παρόλα τα προληπτικά μέτρα πρέπει να υπάρχει σωστή προετοιμασία για άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση του ηλιακού εγκαύματος. Η ανακούφιση από ηλιακό έγκαυμα πρέπει να πραγματοποιείται χωρίς καθυστέρηση, ειδικά αν αυτό παρουσιάζεται στο πρόσωπο και την πλάτη, καθώς είναι εξαιρετικά ενοχλητικό. Η θεραπεία του ηλιακού εγκαύματος είναι συμπτωματική και διαφέρει ανάλογα με τη σοβαρότητά του. Για ήπια εγκαύματα από τον ήλιο, κρύα επιθέματα μπορεί να χρησιμοποιηθούν, όπως γάζα ή ένα μαλακό καθαρό ύφασμα, με εφαρμογή στην περιοχή που έχει καεί από τον ήλιο για 15-20 λεπτά. Ένα δροσερό ντους (όχι παγωμένο) ή μπάνιο θα περιορίσει τη διείσδυση του εγκαύματος και θα ανακουφίσει από τον οξύ πόνο, ενώ αποφεύγουμε το τρίψιμο του δέρματος, χρησιμοποιώντας μαλακές πετσέτες για να στεγνώσουμε απαλά το σώμα. Ακολούθως, συνίσταται η χρήση κρέμας με ενυδατικές, αναπλαστικές και καταπραϋντικές ιδιότητες, που θα βοηθήσει στην επούλωση, ενυδάτωση και ανάπλαση του δέρματος, ενώ παράλληλα θα προστατεύσει από μικρόβια και βακτηρίδια. Τέλος, πρέπει να αποφεύγετε η περαιτέρω έκθεση στον ήλιο, ενώ πρέπει να παραμείνουμε ενυδατωμένοι για να αποφύγουμε την αφυδάτωση. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις παρουσιάζονται σοβαρά δερματικά προβλήματα όπως κάψιμο και φουσκάλες, μαζική απώλεια υγρών (αφυδάτωση), ηλεκτρολυτικές διαταραχές και ενδεχομένως λοίμωξη, που μπορεί να οδηγήσουν σε σοκ ή ακόμα και θάνατο. Ο ισχυρός πόνος που δεν ανακουφίζεται από τα κλασικά παυσίπονα, όπως και τα παραπάνω συμπτώματα χρήζουν ιατρικής επίβλεψης.
Όλα όσα θες να γνωρίζεις για τις ασθένειες του καλοκαιριού
Διαβάστε περισσότερα
Το καλοκαίρι έχει φτάσει και μαζί με αυτό και οι ασθένειες που εμφανίζονται κατά την θερινή περίοδο. Παρόλο που μπορούν να δημιουργήσουν δυσκολίες στις καλοκαιρινές μας διακοπές, συνήθως δεν είναι σοβαρές και αντιμετωπίζονται εύκολα. Οι συνηθέστερες είναι: 1. Θερμοπληξία 2. Τροφική δηλητηρίαση 3. Ηλιακό έγκαυμα 4. Ιογενής νόσος από τσίμπημα κουνουπιών Που οφείλονται και ποια η θεραπεία τους: 1. Θερμοπληξία: είναι η πλέον σοβαρή ασθένεια που προκαλείται στον άνθρωπο λόγω υψηλής θερμοκρασίας. Όταν ο οργανισμός βρεθεί σε αυτή την κατάσταση, το σώμα δεν ελέγχει την θερμοκρασία του, αποβάλλοντας την περίσσεια θερμότητα. Η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται γρήγορα και οι μηχανισμοί εφίδρωσης αποτυγχάνουν. Τα συμπτώματα θερμοπληξίας περιλαμβάνουν: • Αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος άνω των 39,5-40 °C • Το δέρμα γίνεται κόκκινο, ζεστό και ο καρδιακός παλμός είναι γρήγορος • Πονοκέφαλος • Ναυτία • Έμετοι • Απώλεια συνείδησης Σημαντικό είναι να καλέσουμε ιατρική βοήθεια, να μεταφέρουμε τον ασθενή σε σκιερό μέρος, να μειώσουμε την θερμοκρασία του με οποιοδήποτε τρόπο π.χ. διαβρέχοντάς τον με χλιαρό νερό. Επιπλέον, βοηθά σημαντικά η τοποθέτηση παγοκυστών στην περιοχή των βουβώνων ή και στις μασχάλες. Χρειάζεται επίσης παρακολούθηση μετρώντας τη θερμοκρασία του σώματος μέχρι αυτή να κατέβει στους 38 °C . Παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο θερμοπληξίας είναι: ο πυρετός, τα ηλιακά εγκαύματα, το αλκοόλ. Μέτρα πρόληψης κατά της θερμοπληξίας: - Η λήψη άφθονων υγρών - Η παραμονή σε σκιερό μέρος - Η χρήση αντηλιακών κρεμών 2. Τροφική Δηλητηρίαση: είναι το αποτέλεσμα της κατανάλωσης μολυσμένων ή αλλοιωμένων τροφίμων και νερού. Το χαλασμένο φαγητό είναι η πιο συχνή αιτία τροφικής δηλητηρίασης τους θερινούς μήνες λόγω των υψηλών θερμοκρασιών. Οι τροφικές δηλητηριάσεις οφείλονται κυρίως σε μικρόβια (Salmonella), ιούς (Ηπατίτιδα Α), χαλασμένα τρόφιμα (συχνότερα μανιτάρια, θαλασσινά, αυγά) και μη επαρκώς πλυμένα φρούτα και λαχανικά. Τα συμπτώματα τροφικής δηλητηρίασης είναι: • Ναυτία • Έμετος • Διάρροια • Πόνος στην κοιλιά • Πονοκέφαλος • Πυρετός • Αίσθημα αδυναμίας Τα συμπτώματα διαρκούν συνήθως 1-2 ημέρες. Αποφύγετε την κατανάλωση τροφών πλούσιων σε φυτικές ίνες και γαλακτοκομικά προϊόντα. Φροντίστε να καταναλώνετε στέρεες τροφές (ρύζι, κοτόπουλο, πατάτες, καρότα) και να πίνετε πολλά υγρά. Ζητήστε ιατρική βοήθεια εάν οι έμετοι και οι διάρροιες επιμένουν πάνω από 2 ημέρες με υψηλό πυρετό, ζάλη ή αίμα στα κόπρανα ή αν ανήκετε σε ευπαθείς ομάδες (ηλικιωμένα άτομα, βρέφη, εγκύους, κλπ.). Μέτρα πρόληψης κατά της τροφικής δηλητηρίασης: - Καλό πλύσιμο των χεριών - Καλό πλύσιμο φρούτων και λαχανικών - Καλό ψήσιμο κρέατος, ιδίως στο κοτόπουλο 3. Ηλιακό Έγκαυμα: Είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση του οργανισμού στη βλάβη που προκαλεί η υπεριώδης ακτινοβολία (UV) στα εξωτερικά στρώματα του δέρματος. Ο τύπος δέρματος καθορίζει την ευαισθησία, συνεπώς άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Παρόλα αυτά όλοι οι τύποι δέρματος μπορούν να καούν. Η έκθεση στον ήλιο αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του δέρματος. Ο δείκτης UV είναι πλέον καθοριστικός παράγοντας. Ένας υψηλός δείκτης UV σημαίνει ότι το απροστάτευτο δέρμα θα καεί γρήγορα και σημαντικά. Προσοχή κατά τις μεσημεριανές ώρες, δηλαδή μεταξύ 11:00 και 16:00, όταν ο ήλιος είναι πολύ δυνατός. Κάθε έγκαυμα όσο ήπιο και αν είναι, είναι σημάδι τραυματισμού στο δέρμα που μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρη γήρανση ή ακόμη και σε καρκίνο του δέρματος. Κατά το ηλιακό έγκαυμα, το δέρμα κοκκινίζει και πονάει. Εάν το έγκαυμα είναι σοβαρό, εμφανίζει οίδημα και φουσκάλες στην επιφάνεια του δέρματος. Πιθανό είναι να αισθανθείτε πυρετό, ρίγη, ναυτία, ή και πονοκέφαλο. Τα ηλιακά εγκαύματα κατηγοριοποιούνται με βάση την σοβαρότητα της βλάβης που προκαλείται στο δέρμα. Οι δυο πιο συνηθισμένοι τύποι είναι: • Ηλιακό έγκαυμα πρώτου βαθμού: Βλάβη στο εξωτερικό στρώμα του δέρματος. • Ηλιακό έγκαυμα δευτέρου βαθμού: Βλάβη στο εσωτερικό στρώμα του δέρματος. Θεραπείες για το ηλιακό έγκαυμα: - Κομπρέσες: εφαρμόστε κρύες κομπρέσες στο δέρμα ή κάντε ένα δροσερό μπάνιο για να απαλύνετε το έγκαυμα - Κρέμες ή τζέλ που περιέχουν κορτιζόνη για την αντιμετώπιση της φλεγμονής, στην περίπτωση που υπάρχουν φυσαλίδες συνιστάται αντισηψία - Αντιφλεγμονώδη φάρμακα για την ανακούφιση από το πρήξιμο και τον πόνο - Ενυδάτωση Μέτρα για την αποτροπή του ηλιακού εγκαύματος - Καπέλο με φαρδύ γείσο - Ρούχα που καλύπτουν το σώμα - Γυαλιά ηλίου που εμποδίζουν την υπεριώδη ακτινοβολία - Αντηλιακό! Όσο μεγαλύτερο δείκτη προστασίας έχει, τόσο το καλύτερο! 4. Ιογενής νόσος από τσίμπημα κουνουπιών: Τα κουνούπια μπορούν να μεταφέρουν ιούς, βακτήρια και παράσιτα μέσα από το σάλιο τους. Όταν τα κουνούπια τσιμπάνε μπορούν να μεταδώσουν στο ανθρώπινο σώμα αυτούς τους παθογόνους ιούς, προκαλώντας σοβαρή ή ακόμα και απειλητική ασθένεια για τη ζωή. Είναι φορείς ελονοσίας, ιού του Δυτικού Νείλου, Δάγκειου πυρετού και πολλών ιών που προκαλούν εγκεφαλίτιδα. Μην ξύνετε το σημείο που σας τσίμπησε το κουνούπι, γιατί υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από στρεπτόκοκκο της ομάδας Α ή χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο. Πως να αντιμετωπίσετε το τσίμπημα από κουνούπι: - Πλύνετε το σημείο με κρύο νερό και σαπούνι και στη συνέχεια τοποθετήστε πάγο, ώστε να μειωθεί ο κνησμός - Ανακούφιση προσφέρει μια κρέμα υδροκορτιζόνης ή καλαμίνης - Εάν προκληθεί σοβαρή αλλεργική αντίδραση, συστήνονται από του στόματος αντιϊσταμινικά και τοπικές αλοιφές με βενζοκαΐνη - Εάν εμφανίσετε πυρετό, πονοκέφαλο και κόπωση είναι επιτακτική η επικοινωνία με τον ιατρό σας Δεν αφήνουμε τις ασθένειες του καλοκαιριού να μας χαλάσουν τις διακοπές, τη διασκέδαση και την καλοκαιρινή διάθεση. Ωστόσο, φροντίζουμε να αντιμετωπίζουμε εγκαίρως και αποτελεσματικά τις συνθήκες που τις ευνοούν και απολαμβάνουμε το καλοκαίρι μας ανέμελοι!
Παιδιά στην παραλία: Τι πρέπει να γνωρίζουμε και τι να προσέξουμε!
Διαβάστε περισσότερα
Καλοκαίρι χωρίς θάλασσα δε γίνεται! Τα καλοκαιρινά μπάνια στη θάλασσα είναι η χαρά των παιδιών, ταυτόχρονα όμως γεννούν και ανησυχία στους γονείς εξαιτίας των ατυχημάτων που μπορούν να συμβούν στην παραλία. O έλεγχος στην παραλία είναι η μεγαλύτερη σας υποχρέωση όταν πηγαίνετε για μπάνιο με τα παιδιά. Γι’ αυτό, λοιπόν: 1. Διαβάζετε τυχόν πινακίδες ή ρωτήστε το ναυαγοσώστη για τις ιδιαιτερότητες της περιοχής (ρεύματα, βράχια, κλπ.). Εάν η παραλία δεν είναι οργανωμένη, ενημερωθείτε από άλλους λουόμενους. 2. Ελέγξτε αν υπάρχει κίνηση σκαφών ή αν γίνονται θαλάσσια σπορ κοντά στην ακτή. 3. Προσέξτε να είναι καθαρά τα νερά, συνήθως η γαλάζια σημαία στην παραλία εγγυάται την ποιότητα των νερών. Δώστε σαφείς οδηγίες στα παιδιά. Εάν η θάλασσα έχει βράχια, τότε επισημάνετε στα παιδιά να κολυμπούν σε απόσταση από αυτά, καθώς ένα δυνατό κύμα μπορεί να τα σπρώξει προς τα βράχια και να τα τραυματίσει. Ακόμη, ζητήστε από τα μεγαλύτερα παιδιά να βουτούν με τα πόδια και όχι με το κεφάλι, ιδιαίτερα αν δεν γνωρίζετε καλά τα νερά. Τέλος, αν η θάλασσα έχει κύμα, πείτε στα παιδιά να κολυμπούν με την πλάτη προς την ακτή, ούτως ώστε να μην τρομάξουν και να μην καλυφθούν ξαφνικά από τα κύματα. Θέστε όρια πάντα. Ορίζουμε με σαφήνεια στο παιδί μέχρι πού επιτρέπεται να κολυμπάει, π.χ. «Μέχρι εκείνη τη σημαδούρα». Εάν το παιδί είναι παρορμητικό, να είστε ακόμη πιο αυστηροί στα όρια που θα θέσετε. Επίσης, πρέπει να είστε προσεκτικοί και με τα παιδιά που πηγαίνουν κολυμβητήριο! Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι γονείς συχνά υπερεκτιμούν τις ικανότητες των παιδιών τους όταν αυτά πηγαίνουν κολυμβητήριο, με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν την επιτήρηση τους. Να είστε κοντά τους. Τα παιδιά πρέπει πάντα να συνοδεύονται από έναν ενήλικο στη θάλασσα. Ποτέ μην τα εμπιστεύεστε σε μεγαλύτερα παιδιά. Στα μικρά παιδιά συνιστάται η επίβλεψη αφής – δηλαδή, να μπορείτε να πιάσετε το παιδί ανά πάσα στιγμή απλώνοντας το χέρι σας, ακόμη και αν βρίσκεται στην ακροθαλασσιά. Μην εμπιστεύεστε τα φουσκωτά βοηθήματα. Ακόμη και αν τα παιδιά φορούν μπρατσάκια ή σωσίβιο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείτε να τα αφήσετε χωρίς επίβλεψη στο νερό, επειδή δεν αποτελούν σωστικά μέσα. Απεναντίας, με ένα ελαφρύ ρεύμα αέρα το παιδί με τα μπρατσάκια μπορεί να παρασυρθεί μακριά μέσα στο νερό. Γι’ αυτό και συστήνουν τα παιδιά να εμπιστεύονται τις δικές τους δυνάμεις. Εάν πάντως θέλετε το παιδί να έχει ένα βοήθημα, προτιμήστε τα κολυμβητικά σωσίβια επίβλεψης ή τα κολυμβητικά γιλέκα (πωλούνται κυρίως σε καταστήματα με αθλητικά είδη). Έχετε πάντα φορτισμένο κινητό μαζί σας. Ό,τι κι αν συμβεί, αν χρειαστεί, θα μπορείτε εγκαίρως να καλέσετε σε βοήθεια. Έχετε πάντα νερό μαζί σας σε ένα μπουκαλάκι νερό. Το καλοκαίρι, η ζέστη και οι υψηλές θερμοκρασίες αφυδατώνουν τον οργανισμό και το νερό μπορεί να αποτρέψει πολλά προβλήματα. Έχετε πάντα ένα μπουκάλι νερό μαζί σας και φροντίστε στην παραλία να δίνετε στο παιδί σας από λίγο κάθε ένα τέταρτο. Να φάει ένα sandwich; Τα παιδιά πρέπει να μπαίνουν στο νερό όταν έχει τελειώσει η διαδικασία της πέψης, δηλαδή τέσσερις ώρες μετά το γεύμα (τόσες ώρες χρειάζονται για την πέψη ενός γεύματος με κρέας). Διαφορετικά, υπάρχει πάντα ο σοβαρότατος κίνδυνος της εισρόφησης θαλάσσιου νερού. Για τον ίδιο λόγο, μη δίνετε στο παιδί sandwich ή πολλά φρούτα (που πέπτονται δύσκολα) ενώ κάνει ακόμη μπάνιο. Βέβαια, το τι συνιστά γεύμα προς αποφυγή στην παραλία εξατομικεύεται ανάλογα με την ηλικία και τις διατροφικές συνήθειες κάθε παιδιού. Δώστε μεγάλη σημασία στην αντηλιακή προστασία! 1. Βάζετε αντηλιακό πριν φύγετε από το σπίτι καθότι το δέρμα χρειάζεται κάποια ώρα για να απορροφήσει το αντηλιακό και μέχρι να γίνει αυτό, το δέρμα δεν είναι προστατευμένο από τη βλαβερή υπεριώδη ακτινοβολία (UV). Θα πρέπει να φοράτε στο μωρό σας αντηλιακό 30 λεπτά πριν βγείτε από το σπίτι, χρησιμοποιώντας ποσότητα γαλακτώματος που αντιστοιχεί ιδανικά σε 2 κουταλιές της σούπας για ολόκληρο το σώμα (2mg/cm2). Επαναλάβετε αμέσως μόλις βγείτε στον ήλιο και κάθε μία ώρα. 2. Πολλοί δεν θεωρούν πως πρέπει να φορούν αντηλιακό τις συννεφιασμένες ημέρες. Μέγα λάθος! Ακόμα και όταν ο καιρός είναι κλειστός, το παιδί ενδέχεται να εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα UV ακτινοβολίας. Η ακτινοβολία (UVA) είναι ο τύπος της UV ακτινοβολίας που διαθέτει το μεγαλύτερο μήκος κύματος. Διαπερνά ακόμη και το πιο παχύ σύννεφο. 3. Φορέστε τους γυαλιά, κάθε φορά που φοράτε κι εσείς. 4. Βεβαιωθείτε πως χρησιμοποιείτε πάντοτε ένα προϊόν με υψηλό δείκτη προστασίας για τα μικρά παιδιά.
Το φαρμακείο των διακοπών!
Διαβάστε περισσότερα
Κάθε χρόνο με την άφιξη του καλοκαιριού ξεκινάει η διαδικασία της προετοιμασίας των πολυπόθητων καλοκαιρινών διακοπών. Σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν ταξιδεύετε, πάντα υπάρχει η πιθανότητα μικροατυχημάτων ή ασθενειών κατά τη διάρκεια των διακοπών, οπότε είναι σημαντικό να προνοήσετε και να φροντίσετε για την υγεία σας φτιάχνοντας το απαραίτητο φαρμακείο διακοπών. Εκτός λοιπόν από ρούχα και μαγιό, παρακάτω θα βρείτε μερικά βασικά προϊόντα που καλό θα ήταν να μπουν στη βαλίτσα για οποιοδήποτε απρόοπτο συμβάν, και τα οποία θα σας διασφαλίσουν ξέγνοιαστες και χωρίς εκπλήξεις διακοπές! Χάπια για τη ναυτία Η ναυτία μπορεί να σας προκαλέσει δυσφορία κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αλλά ακόμη και αφού φτάσετε στον προορισμό σας, επομένως η καταπολέμησή της είναι αναγκαία. Μπορεί να σας επηρεάσει ανεξάρτητα από το πώς ταξιδεύετε, οδικώς, αεροπορικώς είτε διά θαλάσσης. Καλό θα ήταν λοιπόν να είστε προετοιμασμένοι και να αποτρέψετε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, έχοντας μαζί σας το κατάλληλο φαρμακευτικό σκεύασμα για τη ναυτία. Εκτός από τις φαρμακευτικές ουσίες όπως είναι η δραμαμίνη, η οποία είναι διαθέσιμη σε χάπι ή τσίχλα, μπορείτε επίσης να προμηθευτείτε από το φαρμακείο και φυτικά σκευάσματα τα οποία δεν προκαλούν υπνηλία. Κουτί πρώτων βοηθειών Ένα μικρό κουτί πρώτων βοηθειών είναι απαραίτητο για το ταξίδι σας, εφόσον θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίστε και να προλάβετε έναν πιθανό μικροτραυματισμό, πρωτού εξελιχθεί σε κάτι πιο σοβαρό. Από το κουτί πρώτων βοηθειών δεν πρέπει να λείπουν βαμβάκι, οξυζενέ, ιώδιο, αποστειρωμένες γάζες, υποαλλεργικοί αυτοκόλλητοι μικροεπίδεσμοι, υποαλλεργικές αυτοκόλλητες ταινίες, αντιβιοτική σκόνη και αλοιφή. Επίσης, οφθαλμικές σταγόνες για τον ερεθισμό από τη θάλασσα ή το νερό της πισίνας και τσιμπιδάκι φρυδιών, το οποίο ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για την αφαίρεση αγκαθιών από αχινούς ή κεντρί μέλισσας. Εντομοαπωθητικό Σε ορισμένους καλοκαιρινούς προορισμούς τα έντομα μπορεί να αποτελέσουν μεγάλο πρόβλημα, εφόσον συνιστούν μια ενόχληση που κανείς δεν απολαμβάνει ιδιαίτερα να αντιμετωπίζει. Εάν ταξιδεύετε σε ζεστές και υγρές περιοχές, ειδικά περιοχές υψηλού κινδύνου για τροπικές ασθένειες, είναι επιτακτική ανάγκη να είστε προστατευμένοι από τα έντομα που μεταδίδουν αυτές τις ασθένειες. Ορισμένες λοιμώδεις ασθένειες που παρατηρούνται παγκοσμίως περιλαμβάνουν την ελονοσία και τη ζίκα, που μεταδίδονται και οι δύο από τα κουνούπια. Για να αποφύγετε τον κίνδυνο τσιμπήματος κουνουπιών και εντόμων, η χρήση εντομοαπωθητικού είναι αναγκαία. Σε περίπτωση τσιμπήματος, θα πρέπει να χορηγηθεί η κατάλληλη κορτιζονούχα κρέμα ή αμμωνία για να καταπραΰνει τα σημάδια και να μειώσει το πρήξιμο και τον κνησμό. Παυσίπονα και αντιπυρετικά χάπια Τα κοινά παυσίπονα είναι εξαιρετικά χρήσιμα για την αντιμετώπιση μικροενοχλήσεων και πονοκεφάλων, ενώ τα αντιπυρετικά χάπια είναι σημαντικά για την αντιμετώπιση του πυρετού και άλλων συμπτωμάτων του κοινού κρυολογήματος ή του κορονοϊού. Μερικά δισκία θα μπορούσαν να σας γλυτώσουν από κάποια πιθανή ταλαιπωρία. Φάρμακα για τη διάρροια Η διάρροια των ταξιδιωτών προσβάλει το 30-70% των ταξιδιωτών που ταξιδεύουν από τις αναπτυγμένες χώρες στις αναπτυσσόμενες και τροπικές χώρες. Στις περισσότερες περιπτώσεις η διάρροια των ταξιδιωτών εμφανίζεται την πρώτη εβδομάδα του ταξιδιού και υποχωρεί σε λίγες ημέρες χωρίς θεραπεία. Εντούτοις σε μερικές περιπτώσεις τα συμπτώματα μπορεί να είναι πιο σοβαρά και να προκαλέσουν αλλαγή του προγράμματος του ταξιδιού. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους οι ταξιδιώτες μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης διάρροιας, όπως η εφαρμογή κανόνων υγιεινής των χεριών πριν από το γεύμα, η προσεκτική επιλογή της τροφής και των ποτών κατά την διάρκεια του ταξιδιού και η εξυγίανση του νερού. Η λήψη αντιδιαρροϊκών φαρμάκων, όπως είναι η λοπεραμίδη αλλά και ηλεκτρολυτών αποτελεί την κύρια οδηγία για τη θεραπεία της διάρροιας των ταξιδιωτών. Οι ταξιδιώτες θα πρέπει να προμηθεύονται τα φάρμακα προ του ταξιδιού και να τα λαμβάνουν άμεσα μετά την έναρξη των συμπτωμάτων. Αντηλιακό Η υπεριώδης ακτινοβολία του ηλιακού φωτός βρίσκεται πάντα γύρω μας. Προέρχεται τόσο από το άμεσο όσο και από το έμμεσο ηλιακό φως. Η έντασή της εξαρτάται από την εποχή και είναι μεγαλύτερη κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι κίνδυνοι που σχετίζονται με την ένταση της υπεριώδους ακτινοβολίας επίσης ποικίλλουν ανάλογα με την εποχή. Το ποσοστό της ακτινοβολίας UVB που προκαλεί ηλιακά εγκαύματα είναι υψηλότερο το καλοκαίρι παρά το χειμώνα και για αυτό η έκθεση στον ήλιο κατά τις καλοκαιρινές διακοπές θα πρέπει πάντα να γίνεται με ασφάλεια. Επιπλέον, η ένταση της ακτινοβολίας UVΒ αλλάζει στην πορεία της ημέρας και μπορεί να είναι ακόμη και 150 φορές πιο έντονη το μεσημέρι απ' ό,τι στις 6 το απόγευμα. Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό να προστατεύετε τον εαυτό σας κάθε στιγμή, διαλέγοντας το κατάλληλο αντηλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας το οποίο θα πρέπει να ανανεώνετε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Περιποίηση μετά την έκθεση στον ήλιο Μετά από μια μέρα στην παραλία, η περιποίηση με after sun βοηθά την ταλαιπωρημένη από τον ήλιο επιδερμίδα. Ένα προϊόν εντατικής ενυδάτωσης after sun μπορεί να βοηθήσει στη γρήγορη ανανέωση της ξηρής και ζεστής επιδερμίδας εφόσον μπορεί να καταπραΰνει την ερεθισμένη επιδερμίδα, να την ανακουφίσει με μια θεραπεία πλούσιας περιποίησης, βοηθά την αποκατάσταση της ελαστικότητας, συμβάλλει στην αναζωογόνηση της και προσφέρει στην ταλαιπωρημένη από τον ήλιο επιδερμίδα σας την ενυδάτωση που χρειάζεται. Αντιϊσταμινικά φάρμακα Τα αντιϊσταμινικά καθώς και τα στεροειδή (κορτιζονούχα) σπρέι και κρέμες, είναι τα φάρμακα που κατά βάση χρησιμοποιούνται για τη θεραπευτική αντιμετώπιση των αλλεργιών. Χρησιμοποιούνται κυρίως για τη θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας και του κνησμού, καθώς και για την αντιμετώπιση των τσιμπημάτων από έντομα. Επιπλέον, χορηγούνται στην αλλεργική ρινοεπιπεφυκίτιδα, στις κνιδώσεις και στα διάφορα εξανθήματα. Εάν γενικά υποφέρετε από αλλεργίες, πρέπει να είστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσετε τις παρενέργειες και να έχετε τα κατάλληλα φάρμακα για να περιορίσετε τις επιπτώσεις. Πάρτε, λοιπόν, μαζί σας τα κατάλληλα αντιϊσταμινικά φάρμακα και κρατήστε τα κοντά σας καθ' όλη τη διάρκεια των διακοπών σας. Για να απολαύσετε λοιπόν κάθε στιγμή των διακοπών σας, ακολουθήστε τις προαναφερθείσες απλές συμβουλές και με την βοήθεια του φαρμακοποιού σας προετοιμαστείτε κατάλληλα για κάθε ενδεχόμενο!
Αφιέρωμα στην Εμμηνόπαυση!
Διαβάστε περισσότερα
Η Εμμηνόπαυση είναι μια φυσιολογική κατάσταση στη ζωή της κάθε γυναίκας. Σηματοδοτείται από την οριστική παύση της εμμήνου ρύσεως (δηλαδή το σταμάτημα της «περιόδου») που εμφανίζεται περίπου στην ηλικία μεταξύ των 48 με 52 ετών. Αυτό που ουσιαστικά συμβαίνει είναι ότι οι ωοθήκες «αδειάζουν» και δεν παράγουν πλέον ωάρια, σταματούν να παράγουν τις γυναικείες ορμόνες, τα οιστρογόνα και την προγεστερόνη, με αποτέλεσμα να σταματάει και η περίοδος. Αρκετές φορές όμως μπορεί να υπάρχει μεγάλη απόκλιση και η εμμηνόπαυση να ξεκινήσει αρκετά χρόνια νωρίτερα ή αργότερα από τον συνηθισμένο μέσο όρο! Σε κάποιες γυναίκες συμβαίνει πριν τα 40 έτη και τότε μιλάμε για πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια. Οι πιο σοβαρές επιπτώσεις της εμμηνόπαυσης είναι η οστεοπόρωση και τα προβλήματα στην καρδιά και τα αγγεία, που προκαλούνται κυρίως από την έλλειψη των οιστρογόνων. Οι κυριότεροι λόγοι που μπορούν να επηρεάσουν την ηλικία εμφάνισης της εμμηνόπαυσης είναι: • κάποιες γενετικές παθήσεις • το στρες • κάπνισμα • κληρονομικότητα • αριθμός κυήσεων • χειρουργικές γυναικολογικές επεμβάσεις • άλλες παθήσεις Εμμηνόπαυση μπορεί να προκληθεί και από ιατρικούς λόγους, όπως η αφαίρεση της μήτρας ή/και των ωοθηκών, λόγω κάποιας γυναικολογικής πάθησης. Άλλη ιατρική αιτία είναι τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, που μπορεί να επηρεάσουν τις ωοθήκες. Περίπου τρία με πέντε χρόνια, προτού η γυναίκα μπει σε εμμηνόπαυση, ξεκινούν κάποια συμπτώματα. Αυτό το χρονικό διάστημα ονομάζεται περιεμμηνόπαυση ή αλλιώς, κλιμακτήριος. Σε αυτή τη φάση, αρχίζουν οι αλλαγές στις γυναικείες ορμόνες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διαταραχές του κύκλου και της περιόδου. Το επόμενο στάδιο είναι όταν, για τουλάχιστον ένα έτος, δεν έχει εμφανιστεί καθόλου περίοδος και επομένως «μπαίνει η διάγνωση» της εμμηνόπαυσης. Η γυναίκα μπορεί να υποβληθεί και σε εξετάσεις, όπως το κολπικό υπερηχογράφημα και ο εργαστηριακός ορμονικός έλεγχος, που αναμένεται να έχουν ανάλογη εικόνα και έτσι να επιβεβαιωθεί η εμμηνόπαυση. Αξίζει να αναφέρουμε ότι δεν παρουσιάζουν όλες οι γυναίκες τα ίδια συμπτώματα, ούτε με την ίδια συχνότητα και την ίδια ένταση, καθώς πολλές μπορεί να μην εμφανίζουν κανένα απολύτως σύμπτωμα, κάποιες άλλες μόνο ήπια συμπτώματα ενώ κάποιες άλλες να έχουν έντονα συμπτώματα που υποβιβάζουν την ποιότητα ζωής. Τα συχνότερα συμπτώματα είναι: • οι εξάψεις • οι νυχτερινές εφιδρώσεις • οι μεταβολές στη διάθεση και στην ψυχολογία • προβλήματα στη μνήμη • συχνοί πονοκέφαλοι • οι διαταραχές στον ύπνο • το αίσθημα κόπωσης • η επιβράδυνση του μεταβολισμού (επομένως και η αύξηση βάρους) • η ξηρότητα του κόλπου • η δυσπαρευνία, δηλαδή πόνος κατά την σεξουαλική επαφή • οι ουρολοιμώξεις • η κυστίτιδα • λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων, π.χ κολπίτιδες Ακόμα, παρατηρείται συχνά η μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας καθώς η γυναίκα δεν αισθάνεται πλέον «επιθυμητή» αλλά «χάνει και το ενδιαφέρον» της για τη σεξουαλικότητα. Εάν η γυναίκα δεν εμφανίζει κανένα σύμπτωμα, τότε δεν χρειάζεται να προχωρήσει σε κάποιου είδους θεραπεία. Η κατάλληλη και τακτική παρακολούθηση από το γυναικολόγο της είναι αρκετή. Όταν όμως εμφανιστούν συμπτώματα τότε, μετά από συζήτηση με τη γυναίκα, πρέπει και μπορούμε να τη βοηθήσουμε. Η ορμονική θεραπεία με οιστρογόνα ή «υποκατάστατα οιστρογόνων» που μιμούνται τη δράση τους, βοηθά θεαματικά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης. Σε κάποιες περιπτώσεις, η ορμονική θεραπεία μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ενέργειες, από τους μαστούς, την καρδιά και τα αγγεία. Γι’ αυτό τα οιστρογόνα θα πρέπει να λαμβάνονται για μικρό χρονικό διάστημα και με τη μικρότερη δυνατή δοσολογία, πάντα υπό την παρακολούθηση του γυναικολόγου. Δυστυχώς, η αλόγιστη ή ανεξέλεγκτη χρήση έχει προκαλέσει δυσπιστία στις γυναίκες, που πολλές φορές νιώθουν ανασφάλεια και φόβο να τα χρησιμοποιήσουν. Εκτός από τη μορφή των χαπιών μπορεί να ληφθούν και με άλλη μορφή, π.χ διαδερμικών αυτοκόλλητων. Άλλος τρόπος είναι η μεμονωμένη αντιμετώπιση κάποιων συμπτωμάτων, όπως η κολπική ξηρότητα, είτε με την κολπική χορήγηση οιστρογόνων (έχει το πλεονέκτημα πως δεν προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες, καθώς τα οιστρογόνα μένουν μόνο στον κόλπο και δρουν τοπικά) ή με μη-φαρμακευτικά προϊόντα. Επίσης υπάρχουν και άλλες, μη-ορμονικές θεραπείες που βοηθούν σημαντικό αριθμό γυναικών, που διστάζουν να λάβουν οιστρογόνα. Όσον αφορά το άλλο μεγάλο πρόβλημα της εμμηνόπαυσης, δηλαδή την οστεοπόρωση, η προσοχή δίνεται στη διατήρηση της οστικής μάζας και στην αποφυγή της οστικής απώλειας. Η θεραπεία αυτή περιλαμβάνει τακτική παρακολούθηση απ’ τον γυναικολόγο με συχνές εξετάσεις. Πέρα από την υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή, που περιλαμβάνει τροφές πλούσιες σε ασβέστιο και βιταμίνη D, υπάρχουν και άλλες παράμετροι της καθημερινότητας που είναι πολύ σημαντικές και η γυναίκα πρέπει αν συμβουλεύεται το γυναικολόγο της. Στην περίπτωση οστεοπόρωσης μεγάλου βαθμού, μπορεί να χρειαστεί και η λήψη κατάλληλων φαρμάκων, που μειώνουν σημαντικά τις πιθανότητες για κατάγματα στα οστά. Όταν η περίοδος σταματήσει να εμφανίζεται, δεν σημαίνει ότι «η ζωή των γυναικών τελειώνει». Η εμμηνόπαυση δεν είναι πάθηση. Είναι μια νέα «φάση» στη ζωή της γυναίκας, που μπορεί να απολαμβάνει της χαρές της ζωής με άνεση. Πολλές γυναίκες τονίζουν τις θετικές πλευρές της εμμηνόπαυσης, όπως η μείωση της αναιμίας από την απώλεια αίματος, η εξαφάνιση των πόνων της περιόδου, η άνεση να ζήσουν χωρίς να πρέπει να προγραμματίσουν διακοπές ή εκδηλώσεις με βάση την περίοδο, η ανεμελιά της ερωτικής επαφής χωρίς τον κίνδυνο ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και πολλά άλλα. Με την εξέλιξη της επιστήμης, το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί κι έτσι όλο και περισσότερες γυναίκες συνυπάρχουν για πολλά χρόνια με την εμμηνόπαυση, με πολύ καλή ποιότητα ζωής. Το πιο βασικό απ’ όλα είναι να υπάρχει η κατάλληλη ενημέρωση και παρακολούθηση από κάποιον έμπειρο ιατρό, ο οποίος θα μπορεί να σταθεί δίπλα στην κάθε γυναίκα όποτε το χρειαστεί.
Σκλήρυνση κατά πλάκας
Διαβάστε περισσότερα
Τι σημαίνει για εσάς η σκλήρυνση κατά πλάκας; Ποια ήταν τα πρώτα συμπτώματα που αντιμετωπίσατε; Το 1868, ο Jean-Martin Charcot ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε τη σκλήρυνση κατά πλάκας –ΣΚΠ- ή όπως είναι πλέον γνωστή πολλαπλή σκλήρυνση. Είναι μία χρόνια ασθένεια η οποία προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και πιο συγκεκριμένα τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. Η νόσος αυτή φαίνεται να προτιμά τις γυναίκες σε αναλογία 3:1 και η ηλικία που παρουσιάζεται συνήθως είναι από 20 - 40 ετών, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μειωτική τάση στην ηλικία έναρξης της ασθένειας. Στην πολλαπλή σκλήρυνση, το περίβλημα που προστατεύει τις νευρικές ίνες (μυελίνη) καταστρέφεται, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η μετάδοση μηνυμάτων από τον εγκέφαλο προς το σώμα αλλά και το αντίστροφο. Τα συμπτώματα έναρξης της ασθένειας και οι βλάβες που επέρχονται μπορεί να είναι μόνιμες ή αναστρέψιμες και διαφέρουν ανάλογα με το μέρος του κεντρικού νευρικού συστήματος που επηρεάζεται. Γι’ αυτό η πολλαπλή σκλήρυνση παρομοιάζεται ως η ασθένεια «δακτυλικό αποτύπωμα». Τα παραπάνω είναι ένας συμπυκνωμένος Ιατρικός ορισμός που διαβάζοντας τον σήμερα, μετά από 21 χρόνια του πρώτου συμπτώματος της πολλαπλής σκλήρυνσης, φαίνεται τόσο οικείος και συγχρόνως τόσο ξένος. Όλα λοιπόν ξεκίνησαν τότε που ξύπνησα με το δεξί μου μάτι να έχει θολή όραση. Η πρώτη μου κίνηση, ήταν να επισκεφτώ οφθαλμίατρο που διέγνωσε οπτική νευρίτιδα. Ακολούθησε η μαγνητική τομογραφία που έδειχνε “εστίες απομυελινωτικής νόσου”. Ιδέα δεν είχα τι σήμαινε... Οι απόψεις των γιατρών ήταν αντικρουόμενες ως προς την έναρξη της φαρμακευτικής αγωγής. Τα συμπτώματα με ξέχασαν για αρκετά χρόνια - ή κι αν παρουσιάζονταν ήταν άνευ σημασίας - κι έτσι η ζωή μου συνεχίστηκε στον ίδιο ρυθμό. Τα τέλη του 2007, εμφανίστηκε νέο σύμπτωμα (τράβηγμα στην μέση) που επηρέασε την κινητική μου λειτουργικότητα και πλέον διαγνώστηκα «επισήμως» με πολλαπλή σκλήρυνση. Πήγαινα ανά 6μηνο στο νευρολόγο μου, έπαιρνα φαρμακευτική αγωγή, έκανα φυσιοθεραπεία και κολύμπι κι η κλινική μου εικόνα παρέμενε σταθερή. Δεν κρύβω ότι τα συναισθηματικά στάδια που πέρασα ήταν ζόρικα. Ένιωθα ενοχές κι ότι «κάτι είχα κάνει λάθος», αναρωτήθηκα «γιατί σε μένα;» αλλά η απάντηση που έδινα ήταν «γιατί όχι σε μένα;». Εναλλάσσονταν ο θυμός και η αυτολύπηση, φοβόμουν το αύριο και πενθούσα κάθε φορά για την απώλεια μιας κίνησης που δεν μπορούσα πια να κάνω. Με την πάροδο του χρόνου πέρασα κι από το στάδιο που όλη μου η ζωή περιστρεφόταν γύρω από την πολλαπλή σκλήρυνση και γνωρίζοντας ότι είναι μία πολυπαραγοντική χρόνια ασθένεια, πίστεψα ότι όσο πιο πολλά κάνω τόσο πιο γρήγορα θα είναι τα αποτελέσματα. Έτσι λοιπόν δοκίμασα: πιλάτες, ρεφλεξολογία, θεραπευτική ιππασία, σιάτσου, γιόγκα, ψυχοθεραπεία, αστρικά ταξίδια, ανθοϊάματα, μεταβολομική, μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα, ομοιοπαθητική και δεν μπορώ να θυμηθώ τι άλλο. Έχοντας αρνητική στάση για τα φάρμακα, το νευρολόγο που δεν «άκουγε», τον επιτήδειο ομοιοπαθητικό και την πλύση εγκεφάλου από το ίντερνετ πίστεψα ότι μπορώ να τα καταφέρω και να νικήσω την πολλαπλή σκλήρυνση. Έτσι, για περίπου 2 χρόνια απαρνήθηκα τη φαρμακευτική αγωγή. Όπως όμως λέει και ένα αγαπημένο μου πρόσωπο «το θηρίο δεν πρόκειται να το νικήσεις πετώντας του χαλίκια». Με τη στήριξη της οικογένειάς μου πήγα σε μία εξαιρετική νευρολόγο που της χρωστάω πολλά. Πως είναι η καθημερινότητα ενός ανθρώπου με σκλήρυνση; Καθώς τα χρόνια περνούσαν, σταδιακά η βάδιση μου έγινε ασταθής, η λειτουργικότητα των άνω και κάτω άκρων επιβαρυνόταν και οι αποστάσεις που μπορούσα να περπατήσω περιορίστηκαν λόγω κόπωσης. Όσο κι αν αυτό με τρόμαζε, όφειλα να προσαρμόσω τη ζωή μου στο νέο τρόπο λειτουργίας του κορμιού μου. Σας εξομολογούμαι ότι σήμερα που αδυνατώ να περπατήσω και χρησιμοποιώ ηλεκτροκίνητο αμαξίδιο νιώθω πιο ελεύθερη, πιο ανεξάρτητη και μπορώ να συμμετέχω ενεργά στην κοινωνική ζωή. Το αμαξίδιο, το ακουστικό, το ΠΙ, το μπαστούνι, κι άλλα που ντρεπόμαστε ή φοβόμαστε να τα χρησιμοποιήσουμε, είναι εργαλεία που βελτιώνουν τη ζωή μας. Πώς επηρεάζει η πανδημία COVID-19 τους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας; Δυστυχώς η χώρα μας είναι πολλά χρόνια πίσω σε θέματα ενσωμάτωσης των ανάπηρων και χρόνιων ασθενών. Αυτό έγινε πιο εμφανές την εποχή της καραντίνας, αφού τα περισσότερα νοσοκομεία έγιναν για τους ασθενείς με κορονοϊό και δεν προβλέφθηκε το πως οι χρόνιοι ασθενείς μπορούν να έχουν πρόσβαση στα φάρμακα και τις θεραπείες τους. Όμως και τα ανάπηρα άτομα, αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες στην επικοινωνιακή και δομική προσβασιμότητα για παράδειγμα τα λυόμενα κέντρα αναφοράς που στήθηκαν, δεν ήταν προσβάσιμα. Οι σημερινές θεραπευτικές μέθοδοι μπορούν να προσφέρουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής σε έναν ασθενή; Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ίαση για την πολλαπλή σκλήρυνση, όμως γίνονται τόσες πολλές παράλληλες έρευνες που μόνο ελπίδα μπορούν να μας δώσουν. Οι γιατροί είναι πολύ πιο ενημερωμένοι, υπάρχουν φάρμακα για τη βελτίωση των συμπτωμάτων μας που μας κάνουν πιο λειτουργικούς. Υπάρχουν στις μέρες μας ειδικά σωματεία και σύλλογοι που μπορεί κάποιος να απευθυνθεί και να ζητήσει βοήθεια; Υπάρχουν σύλλογοι είτε για την πολλαπλή σκλήρυνση είτε για την βλάβη που μας έχει προκληθεί κι ανάλογα με τον αυτοπροσδιορισμό μας, με ένα κλικ μπορούμε να ενημερωθούμε κι αν μας εκφράζει να γίνουμε μέλη. Κλείνοντας το μοίρασμα του βιώματος μου μαζί σας, αυτά που έκανα για να έχω ποιοτική ζωή ήταν: να αποδεχτώ ότι χρειάζεται να συνεργάζομαι με τους γιατρούς και να δοκιμάσω φαρμακευτικά σχήματα για να καταλήξουμε σε αυτό που μου ταιριάζει. Να ξεκουράζομαι, να επιλέγω σωστά τη διατροφή μου, να κάνω την άσκηση που μου ταιριάζει - χωρίς όμως να καταπονούμαι. Να ακούω το σώμα μου, να επιλέγω τους ανθρώπους που θα βρίσκονται δίπλα μου, να λέω «όχι», να είμαι ευέλικτη και προσαρμοστική στην καθημερινότητα μου. Όποια και αν είναι η εξέλιξη της δικής σας πολλαπλής σκλήρυνσης, μην εγκαταλείψετε τον εαυτό σας, βρείτε το δικό σας τρόπο διαχείρισης της. Υπήρξαν και θα υπάρξουν στιγμές χαράς κι ευτυχίας αλλά και στιγμές με αγωνία και πόνο – τόσο ψυχικό όσο και σωματικό. Ποιος άνθρωπος όμως δεν πόνεσε; Ποιος δεν αγωνίζεται καθημερινά για τη ζωή του;
Δωρεά μυελού των οστών μια ανιδιοτελής πράξη
Διαβάστε περισσότερα
1. Ποια η ασθένεια που αντιμετωπίσατε; Σε ποια ηλικία διαγνωστήκατε και πόσο χρονικό διάστημα χρειάστηκε να περιμένετε μέχρι να βρεθεί συμβατός δότης; Στην ηλικία των 17 διαγνώστηκα με Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία. Το θεραπευτικό πλάνο που είχε οριστεί στην αρχή ήταν η χημειοθεραπεία. Όμως μετά την έναρξη του πρώτου σχήματος, εκδήλωσα πολύ σοβαρές παρενέργειες, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ολοκληρώσω την θεραπεία μου. Έτσι, χρειάστηκε οι γιατροί μου να στραφούν σε μια εναλλακτική θεραπεία, την μεταμόσχευση μυελού των οστών. Αρχικά, αναζητήθηκε συμβατός δότης από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Δυστυχώς, ούτε οι γονείς μου αλλά ούτε κι αδερφή μου ήταν συμβατοί. Έτσι, στραφήκαμε στο εθνικό μητρώο δοτών μέσω του συλλόγου «Όραμα Ελπίδας». Στάθηκα πολύ τυχερή καθώς βρέθηκε συμβατός δότης πολύ γρήγορα, περίπου στους 2 μήνες από τότε που διαγνώστηκα. 2. Ποια τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας όταν σας ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε συμβατός δότης; Η ανακούφιση μου και της οικογένειάς μου ήταν τεράστια. Ένιωθα και νιώθω πάρα πολύ τυχερή. Είμαι πολύ ευγνώμων προς τον άνθρωπο που με λίγα από τα κύτταρά του με βοήθησε ώστε να βρίσκομαι εδώ σήμερα. Ό,τι και να πω για αυτόν τον άνθρωπο δεν είναι αρκετό. 3. Πώς βιώσατε τη διαδικασία της μεταμόσχευσης μυελού των οστών; Ποιες οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας εκείνο το διάστημα; Ήταν μια πολύ στρεσογόνα περίοδος για εμένα. Είχα τεράστιο άγχος και αγωνία ακόμα και πριν την μεταμόσχευση: Αρχικά, αν θα δεχθεί ο δότης να προχωρήσει στην δωρεά μοσχεύματος και αν ο οργανισμός μου θα δεχθεί το μόσχευμα. Έπειτα, πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να αρχίσει ο καινούργιος μυελός να παράγει νέα κύτταρα. Αργότερα, όταν είχα ξεπεράσει τον άμεσο κίνδυνο, άρχισα να σκέφτομαι αυτόν τον άνθρωπο που μου είχε χαρίσει τόσο απλόχερα μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή. Ένιωθα τόσο τυχερή που είχαν πάει όλα τόσο καλά. 4.Πώς άλλαξε η καθημερινότητά σας και πόσο βελτιώθηκε η κατάσταση της υγείας σας μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας; Η αλήθεια είναι ότι ήμουν απίστευτα τυχερή μέσα σε όλη αυτή την περιπέτεια. Έμεινα το λιγότερο δυνατόν μέσα στην Μονάδα Μεταμόσχευσης. Επέστρεψα στο σπίτι που περίπου έναν μήνα μετά από την λήψη του μοσχεύματος. Τον πρώτο καιρό ήμουν αρκετά αδύναμη λόγω των φαρμάκων που μου είχαν χορηγηθεί. Επίσης, έπρεπε να προσέχω για πολλούς μήνες να μην αρρωστήσω μέχρι να αποκατασταθεί σιγά σιγά το ανοσοποιητικό μου σύστημα. Παρόλα αυτά, κάθε μέρα ήταν και καλύτερη. Κάθε μέρα, λίγο-λίγο, αισθανομουν όλο και καλύτερα. Σιγά σιγά άρχισαν να παράγονται νέα κύτταρα κι εγώ άρχισα να ανακτώ και πάλι τις δυνάμεις μου. 5.Έχετε γνωρίσει ή έχετε έρθει σε επαφή με τον δότη που σας πρόσφερε το μόσχευμα; Στην Ελλάδα, βάσει νομοθεσίας, ισχύει το απόρρητο για 2 χρόνια. Γι’ αυτό το διάστημα γνώριζα πάρα πολύ λίγα πράγματα για τον δότη μου. Ήξερα πως είναι Έλληνας και ότι το ποσοστό ιστοσυμβατότητάς μας ήταν 10/10. Μετρούσα αντίστροφα τις μέρες αυτά τα δύο χρόνια προκειμένου να κάνω την άρση του απορρήτου. Με μεγάλη μου χαρά πριν από 2 χρόνια ειδοποιήθηκα από το Όραμα πώς και ο δότης μου είχε κάνει κι αυτός την άρση. Συναντηθήκαμε το ίδιο καλοκαίρι όταν πήγα διακοπές οικογενειακώς στην Κρήτη. Ο κύριος Κώστας είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Η ημέρα της γνωριμίας μας θα μου μείνει για πάντα χαραγμένη στο νου. Πηγαίνω κάθε καλοκαίρι να τον επισκεφθώ! 6.Θα προτρέπατε συνανθρώπους σας να γίνουν εθελοντές δότες μυελού των οστών; Φυσικά! Η δωρεά μυελού των οστών είναι από τις πιο ανιδιοτελείς πράξεις που μπορεί να κάνει κανείς. Με λίγο από τον χρόνο σου και μερικά κυτταρά σου μπορείς να δώσεις σε κάποιον μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή. Στην σχολή μου, είμαι μέλος σε εθελοντική ομάδα που κάνει ενημέρωση και καταγραφή εθελοντών δοτών μυελού των οστών πηγαίνοντας σε διάφορα τμήματα πανεπιστημιακών σχολών. Το θεωρώ πολύ σημαντικό να ενημερώνεται ο κόσμος για αυτό. 7.Πιστεύετε ότι η ύπαρξη και το έργο της Τράπεζας Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών “ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ” είναι σημαντική; Είναι πάρα πολύ σημαντικό το έργο του “Οράματος”. Η καταγραφή εθελοντών δοτών μυελού των οστών στο εθνικό και έπειτα στο παγκόσμιο μητρώο είναι απαραίτητη. Η ιστοσυμβατότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι τόσο σπάνια και δυσεύρετη. Οι 7 στους 10 ανθρώπους που έχουν ανάγκη από μόσχευμα δεν βρίσκουν συμβατό δότη μέσα από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Τότε είναι που στρέφονται στην παγκόσμια τράπεζα. Μέσω της Τράπεζας Εθελοντών δοτών μυελού των οστών του συλλόγου “Όραμα Ελπίδας” δίνεται η δυνατότητα σε εθελοντές να καταχωρηθούν στο εθνικό μητρώο αλλά και σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη μόσχευμα να αναζητήσουν πιθανό δότη. Αν δεν έκανε το Όραμα το τόσο σπουδαίο του έργο, ίσως κι εγώ να μην είχα αυτή την δεύτερη ευκαιρία, να είμαι εδώ και να μοιράζομαι σήμερα μαζί σας την ιστορία μου.
Ηλίαση συμπτώματα & Α βοήθειες
Διαβάστε περισσότερα
Η ηλίαση αποτελεί μια παθολογική κατάσταση και τον πιο κοινό τύπο θερμοπληξίας. Προκαλείται από την παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο (θερμική ακτινοβολία), η οποία, πολλές φορές, μπορεί να οδηγήσει και σε θερμική εξάντληση. Συνήθως, παρατηρείται αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, λόγω αδυναμίας ρύθμισής της, με αποτέλεσμα την υπερθέρμανση του οργανισμού. Συμπτώματα Το χρονικό διάστημα που απαιτείται, για να εμφανιστούν τα συμπτώματα της ηλίασης, ποικίλει από οργανισμό σε οργανισμό, αν και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αρκετές μόνο λίγες ώρες. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της ηλίασης είναι: η αίσθηση ζεστού και ξηρού δέρματος, η ταχυκαρδία, η γρήγορη αναπνοή, η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, οι μυϊκές κράμπες, ο πονοκέφαλος, η ναυτία, η σύγχυση και η ζάλη και μερικές φορές η εμφάνιση ελαφρού πρηξίματος του σώματος, που συνήθως αντιμετωπίζεται με λήψη πολλών υγρών και αποφυγή έκθεσης στον ήλιο για μερικές ημέρες. Ας τα δούμε παρακάτω πιο αναλυτικά. Η ηλίαση μπορεί να είναι ελαφριά, μεσαία ή βαριά. • Στην ήπια ηλίαση ο πάσχων αποκτά εμβοές, πονοκέφαλο και ναυτία. Επιπλέον, επιταχύνεται ο καρδιακός παλμός, η αναπνοή και οι κόρες των οφθαλμών εμφανίζονται διευρυμένες. • Όταν η ηλίαση είναι μέτριας έντασης, το άτομο έχει έντονη κεφαλαλγία, αδυναμία και πιθανή απώλεια της συνείδησης. Μπορεί να υπάρχει ναυτία, εμετός, γρήγορη αναπνοή και ταχυπαλμία. Συχνό είναι και το αίσθημα λιποθυμίας ή ζάλης. Σε ορισμένες περιπτώσεις δημιουργούνται φουσκάλες στο δέρμα. Υπάρχει γενική κατάπτωση, ίλιγγος, και πυρετός (η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται στους 38-39 βαθμούς Κελσίου). • Στη σοβαρή ηλίαση το θύμα εμφανίζει απώλεια συνείδησης. Μπορεί να εκδηλωθούν σπασμοί, παραισθήσεις και παραλήρημα. Αρκετές φορές υπάρχει ακούσια ούρηση και αφόδευση. Υπάρχει υψηλός πυρετός και η θερμοκρασία του σώματος μπορεί να φτάσει στους 41 βαθμούς Κελσίου. Εάν δεν αντιμετωπιστεί η σοβαρή ηλίαση άμεσα, μπορεί να προκύψουν ακόμη και σοβαρές εγκεφαλικές βλάβες. Ανάλογα τη βαρύτητα της ηλίασης, τα συμπτώματα μπορούν να διαρκέσουν έως δύο ημέρες. Όμως, ο οργανισμός είναι πιθανό να επανέλθει πλήρως από την ηλίαση δύο μήνες έως και ένα έτος αργότερα. Ποιοι παράγοντες την προκαλούν; Η ηλίαση μπορεί να συμβεί από: • Έκθεση σε ζεστό περιβάλλον • Έντονη δραστηριότητα σε υψηλή θερμοκρασία • Ζεστά ρούχα που εμποδίζουν τον ιδρώτα να εξατμίζεται και να δροσίζει το σώμα • Κατανάλωση αλκοόλ. Το αλκοόλ μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του σώματος να ρυθμίζει τη θερμοκρασία του. • Αφυδάτωση, λόγω της αύξησης της εφίδρωσης. Ομάδες κινδύνου Παρόλο που όλοι διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για ηλίαση, μετά από παρατεταμένη έκθεση, υπάρχουν ορισμένες ομάδες πληθυσμού που είναι πιο ευπαθείς. • Ηλικιωμένα άτομα • Παιδιά και βρέφη • Άτομα με καρδιαγγειακά προβλήματα • Άτομα με νεφρική ανεπάρκεια • Άτομα με σακχαρώδη διαβήτη • Όσοι αντιμετωπίζουν ειδικές παθολογικές καταστάσεις Χρήσιμες συμβουλές Α Βοηθειών σε άτομο με συμπτώματα ηλίασης Εάν δείτε κάποιο άτομο με τα παραπάνω σημάδια, ζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια, ενώ προσπαθήστε να κρυώσετε το θύμα. Ακολουθήστε τα 4 βήματα : • Μεταφέρετε το άτομο σε ένα σκιερό μέρος • Ψύξτε γρήγορα το θύμα, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο διαθέτετε. Για παράδειγμα, βυθίστε το σε μια μπανιέρα με κρύο νερό ή τοποθετήστε το σε ένα δροσερό ντους, ενώ μπορείτε να το τυλίξετε με μια δροσερή πετσέτα. Παράλληλα, παρακολουθήστε τη θερμοκρασία του σώματος και συνεχίστε τις προσπάθειες ψύξης έως ότου η θερμοκρασία του σώματος κατέβει • Βοηθήστε το να ενυδατωθεί με άφθονο νερό • Λάβετε ιατρική βοήθεια το συντομότερο δυνατό. Τρόποι αντιμετώπισης Σε περίπτωση που υπάρχει υπόνοια ή εκδηλώσετε οποιοδήποτε σύμπτωμα που σας παραπέμπει στην ηλίαση, τότε: • Απομακρυνθείτε απευθείας από τον ήλιο και προσεγγίστε ένα δροσερό και σκιερό μέρος. Ιδανικά επιλέξτε ένα μέρος με κλιματισμό • Φροντίστε να ενυδατωθείτε άμεσα, καταναλώνοντας άφθονο νερό • Δροσίστε με κρύα πανιά τον αυχένα, το πρόσωπο και γενικά το σώμα • Ξαπλώστε και ανασηκώστε ελαφρά το κεφάλι • Επιλέξτε ένα δροσερό μπάνιο και στη συνέχεια διατηρήστε τον οργανισμό σας επαρκώς ενυδατωμένο, καταναλώνοντας πολλά υγρά, φρούτα και λαχανικά • Λήψη παυσίπονων φαρμάκων, όπως η παρακεταμόλη, καθώς και ηλεκτρολυτών μπορούν να μειώσουν τον πόνο και να επιταχύνουν την ανάρρωση. Τρόποι πρόληψης Σε κάθε περίπτωση, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. • Προσπαθήστε να μην εκτίθεστε στον ήλιο πολλές ώρες. • Αποφύγετε τον ήλιο μεταξύ 11.00-15.00 • Χρησιμοποιήστε αντηλιακό με τουλάχιστον SPF30 • Προσέξτε το ρουχισμό σας. Επιλέξτε ελαφριά και ανοιχτόχρωμα ρούχα. • Ενυδατώστε τακτικά τον οργανισμό σας. Η κατανάλωση καφεΐνης και αλκοολούχων ποτών δεν βοηθούν στην ενυδάτωση του οργανισμού • Μπορείτε να προβείτε σε λήψη ηλεκτρολυτών, οι οποίοι παράγουν ενέργεια και συνεισφέρουν στην καλύτερη ενυδάτωση του οργανισμού • Σημαντική είναι, η τήρηση μιας ενυδατικής διατροφής, η οποία θα περιλαμβάνει πολλά φρούτα και λαχανικά. Ενδεικτικά προτιμήστε το καρπούζι, το πεπόνι και τα αγγούρια • Η άσκηση σε εξωτερικό χώρο με υψηλή θερμοκρασία καλύτερα να αποφεύγεται. Άλλοι τρόποι για να αποφύγετε την ηλίαση • Παρακολούθηση του χρώματος των ούρων σας. Τα πιο σκούρα ούρα είναι σημάδι αφυδάτωσης. Φροντίστε να πίνετε αρκετά υγρά • Μέτρηση του βάρους σας πριν και μετά τη σωματική δραστηριότητα. Η παρακολούθηση του χαμένου βάρους του νερού μπορεί να σας βοηθήσει να προσδιορίσετε πόση ποσότητα υγρών πρέπει να πίνετε. Με την σωστή προστασία μπορούμε να αποφύγουμε τις ανεπιθύμητες επιπτώσεις την έκθεσης στον ήλιο. Καλές και ασφαλείς διακοπές!
Γυναικείες λοιμώξεις κατά τους καλοκαιρινούς μήνες
Διαβάστε περισσότερα
Το καλοκαίρι έφτασε! Μια υπέροχη περίοδος του χρόνου που όμως, κατά τη διάρκεια της, οι γυναίκες μπορεί να εμφανίσουν διάφορα γυναικολογικά προβλήματα. Προβλήματα που συνήθως δεν είναι σοβαρά αλλά, μπορεί να φανούν πολύ ενοχλητικά κατά την περίοδο των διακοπών. Οι συνηθέστερες γυναικείες λοιμώξεις είναι: 1) Μυκητιασική κολπίτιδα 2) Βακτηριακή κολπίτιδα 3) Ουρολοίμωξη 4) Ιογενείς λοιμώξεις και ΣΜΝ ( HPV, ερπητικές λοιμώξεις ) Που οφείλονται και ποιες οι θεραπείες; Μυκητιασική κολπίτιδα: Είναι η συνηθέστερη λοίμωξη και προκαλείται από φλεγμονώδεις μεταβολές στο κολπικό επιθήλιο και στο επιθήλιο του αιδοίου μετά από μόλυνση από μύκητες του γένους Candida (συνηθέστερα Candida albicans σε ποσοστό 91%). Η Candida αποτελεί μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου σε πολλές γυναίκες (κολπικό μικροβίωμα. Η παρουσία της, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν προκαλεί δυσάρεστα συμπτώματα, εφόσον το ανοσοποιητικό σύστημα είναι δυνατό και δεν επιτρέπει τον πολλαπλασιασμό της. Το pΗ του κόλπου κυμαίνεται φυσιολογικά μεταξύ 3,8 - 4,5 (όξινο). Το καλοκαίρι όμως, η ύπαρξη έντονης ζέστης, η άμμος αλλά και τα υψηλά επίπεδα υγρασίας, ευνοούν την ανάπτυξη μυκητιασικής κολπίτιδας. Συνήθως η κολπική μυκητίαση μεταδίδεται από το νερό της θάλασσας και της πισίνας όταν είναι μολυσμένα, από τις τουαλέτες καθώς και με τη σεξουαλική επαφή. Η αποίκηση του μήκυτα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του κολπικού pH και πυροδοτεί μια πληθώρα συμπτωμάτων όπως: ♥ Παχύρρευστες και κολλώδεις κολπικές εκκρίσεις (χρώματος λευκού ή γκρίζου) ♥ Αίσθημα καύσου & ξηρότητα ♥ Ενοχλήσεις κατά την ούρηση ♥ Κνησμό ♥ Δυσπαρευνία (πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή) ♥ Οίδημα Αυτές οι λοιμώξεις είναι πιο συχνές σε ενήλικες γυναίκες και όχι τόσο σε έφηβες, με τα συμπτώματα να είναι πολύ πιο έντονα όταν η λοίμωξη εμφανίζεται κοντά στην έμμηνο ρύση. Στατιστικά 3 στις 4 γυναίκες θα εμφανίσουν έστω μία φορά στη ζωή τους κολπική μυκητίαση. Η διάγνωση γίνεται είτε µικροσκοπικά είτε µε καλλιέργεια κολπικού υγρού. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει τη χρήση κολπικών αντιμυκητιασικών υπόθετων σε συνδυασμό με τοπικές κρέμες ενώ, εάν τα συμπτώματα επιμένουν, προτείνεται και κάποια συστηματική αγωγή. Σε κάθε περίπτωση οι θεραπείες αυτές πρέπει να λαμβάνονται κατόπιν ιατρικής γνωμάτευσης. Στα πρώτα συμπτώματα ενδείκνυται η χρήση ενός καθαριστικού με στυπτικά συστατικά, όπως tea tree καθώς και κολπικές πλύσεις με σόδα. Βακτηριακές κολπίτιδες: Λιγότερο συχνές, εμφανίζονται κυρίως λόγω των αυξημένων σεξουαλικών επαφών χωρίς προφύλαξη. Οφείλονται σε διάφορους μικροοργανισμούς, με κυρίαρχο την Gardnerella vaginalis και τις τριχομονάδες (σε ποσοστό 95%). Τα κυριότερα συμπτώματα είναι: Λιγοστό κολπικό έκκριμα, γκριζόλευκο κακοσμία (δυσάρεστη οσμή ψαριού) αίσθημα καύσου. Οι υψηλές θερμοκρασίες, η άμμος αλλά και το νερό της θάλασσας ενοχοποιούνται σε έναν βαθμό για την εμφάνιση λοιμώξεων. Στη θεραπεία περιλαμβάνονται per os και κολπικά σκευάσματα, κατόπιν ιατρικής σύστασης. Συνδυαστικά προτείνονται κολπικές πλύσεις με χαμομήλι, που αντιμετωπίζουν άμεσα φλεγμονές και ερεθισμούς του κολπικού βλεννογόνου. Ουρολοίμωξη (κυστίτιδα): Προκαλείται από μόλυνση της ουροδόχου κύστης από βακτηρίδια της εντερικής χλωρίδας, τα οποία κατοικούν φυσιολογικά μέσα στο έντερο όπως το Εscherichia Coli (στο 70-95% των περιπτώσεων). Συνήθη συμπτώματα: → Συχνή και έντονη επιθυμία ούρησης, ακόμα και κάθε 5 λεπτά → βάρος και ενόχληση στο κάτω μέρος της κοιλιάς → έντονος πόνος και τσούξιμο τη στιγμή της ούρησης, με μερικές σταγόνες αίματος ανάμεσα στα ούρα → μερικές φορές πυρετός. Σημαντικές αιτίες για την αύξηση των ουρολοιμώξεων το καλοκαίρι είναι η επαφή με τα μικρόβια στην παραλία ή την πισίνα, σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες και την υγρασία, που όπως είπαμε αποδυναμώνουν την άμυνα του οργανισμού. Το καλοκαίρι λόγω αλλαγής περιβάλλοντος, η αναγκαστική χρήση κοινόχρηστης τουαλέτας ή ακόμη και η προσπάθεια αποφυγής χρήσης της τουαλέτας και το ''κράτημα'' της ούρησης για πολλή ώρα, οδηγούν σε αύξηση των περιστατικών ουρολοίμωξης. Η σωστή διάγνωση της νόσου γίνεται με καλλιέργεια ούρων. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει την χορήγηση αντιβιοτικών και την κατανάλωση πολλών υγρών ημερησίως. Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσουμε να αναφέρουμε τα συμπληρώματα διατροφής, τα οποία μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την κλινική εικόνα των ουρολοιμώξεων. → Cranberries: Αποτελούν τον βασικότερο σύμμαχο μας στις ουρολοιμώξεις. Η υψηλή συγκέντρωση σε προανθοκυανιδίνες (PAC), εμποδίζει την προσκόλληση του βακτηρίου Escherichia coli στο τοίχωμα της ουροδόχου κύστης, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η ανάπτυξη οποιασδήποτε νέας λοίμωξης. → Μαννόζη: Είναι ένας απλός υδατάνθρακας που λαμβάνουμε κυρίως μέσω φρούτων αλλά παράγεται και από τον οργανισμό μας σε μικρές ποσότητες. Έχει προστατευτική δράση και αποτρέπει τη δημιουργία τοπικής φλεγμονής. Μάλιστα οι μελέτες δείχνουν ότι η πιο δραστική μορφή της είναι η D-Μαννόζη, η οποία και κυριαρχεί στα περισσότερα σκευάσματα. → Βιταμίνη C: Ενδείκνυται για περιπτώσεις επαναλαμβανόμενων ουρολοιμώξεων, σε ποσότητα τουλάχιστον 4.000 mg ημερησίως. → Uva Ursi: Εξαιρετική προληπτική δράση φαίνεται να έχει και το βάμμα αρκτοστάφυλλου που χρησιμοποιείται ως τονωτικό, διουρητικό και κατά των παθήσεων των νεφρών και της κύστης. Τέλος, να επισημάνουμε ότι οι ιογενείς λοιμώξεις κάνουν την εμφάνισή τους περισσότερο το καλοκαίρι λόγω των ελεύθερων και συχνότερων σεξουαλικών επαφών. Οι λοιμώξεις αυτές απαιτούν ειδική κλινική εξέταση και ανάλογη θεραπεία. Πρόληψη των καλοκαιρινών λοιμώξεων • Βάλε στην καθημερινότητα σου προβιοτικά συμπληρώματα, που να περιέχουν κυρίως στελέχη Lactobacillus, τα οποία ενισχύουν την κολπική χλωρίδα και ισορροπία. • Φρόντισε να χρησιμοποιείς ένα ήπιο υγρό σαπούνι με χαμομήλι για τον καθημερινό καθαρισμό της ευαίσθητης περιοχής. • Άλλαξε αμέσως το βρεγμένο σου μαγιό μετά το μπάνιο και χρησιμοποίησε στεγνή πετσέτα ή ψάθα για να καθίσεις στην άμμο. • Απέφυγε να φοράς στενά παντελόνια και συνθετικά εσώρουχα διότι αυξάνουν τη θερμοκρασία στην περιοχή και σε συνδυασμό με το υγρό περιβάλλον του κόλπου, ευνοούν την ανάπτυξη των μυκήτων. • Δοκίμασε αιθέρια έλαια. Το tea tree, η λεβάντα και τα έλαια από μύρο μπορούν να εξολοθρεύσουν τους μύκητες λόγω της αντιβακτηριακής τους δράσης. • Περιόρισε τη ζάχαρη από τη διατροφή σου διότι ευνοεί την ανάπτυξη μυκήτων. • Κατανάλωσε μεγάλες ποσότητες υγρών ( περίπου 2l ημερησίως). • Τέλος, η χρήση προφυλακτικού κατά τις σεξουαλικές επαφές είναι πολύ σημαντική καθώς μειώνει την πιθανότητα μετάδοσης αρκετών λοιμώξεων. Πολλές ευχές για ένα όμορφο και ξέγνοιαστο καλοκαίρι!
Προστασία Προστάτη
Διαβάστε περισσότερα
Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας που υπάρχει μόνο στους άνδρες, με σχήμα και μέγεθος κάστανου. Ο ρόλος του είναι η παραγωγή ενός υγρού που αναμειγνύεται με το σπέρμα και εξασφαλίζει τη ζωτικότητα των σπερματοζωαρίων, βοηθώντας έτσι στην αναπαραγωγή και τη γονιμοποίηση. Στην εφηβεία ο προστάτης έχει βάρος λίγων γραμμαρίων. Κατόπιν, με την επίδραση της ανδρικής ορμόνης, της τεστοστερόνης, φτάνει το βάρος 20 περίπου γραμμαρίων. Διατηρείται σε αυτό το μέγεθος για 20-25 χρόνια μέχρι να αρχίσει να ξανά μεγαλώνει από την ηλικία των 40-45. Ο προστάτης αδένας αναμένεται να είναι διογκωμένος στους μισούς άνδρες άνω των 60 ετών και σε 8 στους 10 άνω των 80 ετών. Τι περιλαμβάνει ο προληπτικός έλεγχος του προστάτη; Ο προσυμπτωματικός έλεγχος είναι απαραίτητος μια φορά ανά έτος μετά την ηλικία των 50 ετών, ενώ σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό (κακοήθεια προστάτη),ο πρώτος έλεγχος του προστάτη πρέπει να γίνεται στην ηλικία των 40 – 45 ετών. Ο έλεγχος περιλαμβάνει: -Εξέταση αίματος PSA Το ειδικό προστατικό αντιγόνο (PSA) είναι μια εργαστηριακή εξέταση αίματος η οποία χρησιμοποιείται ευρέως από τη δεκαετία του ’80 και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στην έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη. Είναι μια πρωτεΐνη η οποία εκκρίνεται μόνο από ορισμένα κύτταρα του προστάτη. Η αύξηση του PSA δεν σημαίνει ότι υπάρχει σίγουρα καρκίνος, καθώς μπορεί να αυξηθεί εξαιτίας άλλων παθήσεων ή καταστάσεων όπως της καλοήθης υπερπλασίας του προστάτη (ΚΥΠ) και της προστατίτιδας. Μπορεί όμως να αυξηθεί και μετά από μια διέγερση του προστάτη (κυστεοσκόπηση, δακτυλική εξέταση του προστάτη, τοποθέτηση ουροκαθετήρα). Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες φυσιολογικές τιμές. Τα εργαστήρια δίνουν ως φυσιολογικές τις τιμές κάτω από 4ng/ml. Στην πραγματικότητα όμως, γίνεται προσαρμογή ανάλογα με το μέγεθος του προστάτη, την ηλικία του άντρα και με το οικογενειακό ιστορικό. Σε άντρες με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του προστάτη, συστήνεται ο έλεγχος να γίνεται νωρίτερα και να ξεκινά από την ηλικία των 40 ετών, καθώς έχουν 2 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν την πάθηση. -Υπερηχογράφημα προστάτη Είναι μια μη επεμβατική εξέταση που χρησιμοποιείται, για να εκτιμήσει το μέγεθος και τη δομή του προστάτη. Γίνεται με ένα μηχάνημα υπερήχων, στο οποίο έχει προσαρμοστεί μια κεφαλή που επιτρέπει την εξέταση του προστάτη. Θα πρέπει να έχει προηγηθεί λήψη υγρών, ώστε η ουροδόχος κύστη να είναι γεμάτη. Ξαπλώνετε στο εξεταστικό κρεβάτι σε ύπτια θέση, αφού πρώτα αφαιρέσετε τα ρούχα από την περιοχή της κοιλιάς. Ένα διαυγές πηκτό ζελέ θα απλωθεί στο σημείο της εξέτασης. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τυχόν υπολείμματα δεν λεκιάζουν τα ρούχα. Ο γιατρός στη συνέχεια θα ακουμπήσει την κεφαλή υπερήχων στο ζελέ και θα αρχίσει να σαρώνει την περιοχή. Το μόνο που θα νιώθετε είναι μια μικρή πίεση χωρίς καθόλου πόνο. Μετά το τέλος της εξέτασης, θα σας βοηθήσει να σκουπίσετε το ζελέ. Αν υπάρξει κάποιο παθολογικό εύρημα, ο γιατρός θα σας ενημερώσει γι' αυτό, θα σας δώσει πρόσθετες οδηγίες και θα σας κατατοπίσει για τις θεραπευτικές επιλογές που είναι κατάλληλες. Σε περίπτωση αμφιβολιών, ίσως σας συστήσει να υποβληθείτε σε επιπλέον εξετάσεις. -Δακτυλική εξέταση προστάτη Η δακτυλική εξέταση είναι η πιο σημαντική εξέταση για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη. Με την δακτυλική εξέταση του προστάτη μπορούν να εντοπιστούν σκληρές περιοχές ύποπτες για κακοήθεια, ακόμα και σε χαμηλές τιμές PSA. Είναι μια ανώδυνη εξέταση η οποία διαρκεί πολύ λίγο. Με αυτήν την εξέταση, ο ουρολόγος θα μπορέσει να καταλάβει και άλλα πράγματα, όπως το μέγεθος του προστάτη και αν υπάρχει φλεγμονή. -Ουροροομετρία Πρόκειται για μια απλή εξέταση η οποία γίνεται στο ιατρείο και ο εξεταζόμενος ουρεί σε ένα «χωνί» (ουροροόμετρο) το οποίο είναι συνδεδεμένο με ηλεκτρονικό υπολογιστή. Με αυτόν τον τρόπο, ελέγχεται η ροή της ποσότητας των ούρων σε σχέση με το χρόνο. Όσο πιο φυσική αίσθηση προς ούρηση (συνθήκες σπιτιού) και όσο πιο χαλαρό περιβάλλον για τον εξεταζόμενο, τόσο πιο αξιόπιστα τα αποτελέσματα. Η συγκεκριμένη εξέταση δεν αποτελεί από μόνη της στοιχείο διάγνωσης. Σε συνδυασμό όμως με το ιστορικό, την κλινική εξέταση και τον απεικονιστικό έλεγχο μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο στην διάγνωση και αντιμετώπιση του ασθενούς. Πότε γίνεται; Η ουροροομετρία γίνεται συνήθως, όταν ο ασθενής αναφέρει συμπτώματα από το κατώτερο ουροποιητικό σύστημα. Τα πιο συχνά είναι: 1. η δυσκολία στην ούρηση 2. το αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης 3. η συχνοουρία 4. η επιτακτικότητα 5. η νυκτουρία. Ποια είναι η απαραίτητη προετοιμασία για την εξέταση; Θα σας ζητηθεί να πιείτε νερό και να έχετε μια φυσιολογική (όχι πολύ έντονη) επιθυμία για ούρηση. Μόνο έτσι τα αποτελέσματα της εξέτασης θεωρούνται αξιόπιστα. Μπορείτε να έχετε φάει ελεύθερα. Όσο οι άνδρες μεγαλώνουν η παρακολούθηση της υγείας του προστάτη είναι επιτακτική. Επομένως μην την αμελείτε!
Στυτική δυσλειτουργία
Διαβάστε περισσότερα
Η στυτική δυσλειτουργία ορίζεται ως η συνεχής ή περιοδική αδυναμία επίτευξης ή διατήρησης μιας στύσης ικανής να επιτρέψει μια επιτυχημένη σεξουαλική επαφή. Αν και η στυτική δυσλειτουργία είναι καλοήθης κατάσταση, μπορεί να επιδράσει στη σωματική και ψυχική υγεία, επηρεάζοντας αρνητικά την ποιότητα ζωής τόσο των ασθενών όσο και των συντρόφων τους. Η στυτική δυσλειτουργία θεωρείται από πολλούς θέμα ταμπού, ακόμη και σήμερα. Πολλοί είναι αυτοί που βιώνουν το πρόβλημα, λίγοι όμως απευθύνονται στον ειδικό, περίπου το 10%. Επιδημιολογικές έρευνες υπολογίζουν ότι η συχνότητα της στυτικής δυσλειτουργίας παγκοσμίως θα αυξηθεί από 150 εκ. άνδρες το 1995, σε 325εκ. το 2025. Αν και δεν υπάρχουν αντίστοιχες μελέτες στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι πάνω από 500.000 άνδρες πάσχουν από στυτική δυσλειτουργία. Όσο αυξάνει η ηλικία, τόσο αυξάνει και η συχνότητα της στυτικής δυσλειτουργίας. Τα αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας είναι είτε ψυχογενή, είτε οργανικά, είτε συνδυασμός αυτών. ΨΥΧΟΓΕΝΗ ΑΙΤΙΑ Τα ψυχογενή αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας απαντώνται, συνήθως, σε μικρότερες ηλικίες και είναι: 1. γενικότερο άγχος και άγχος επίδοσης – φόβος αποτυχίας 2. κατάθλιψη 3. ένταση στις διαπροσωπικές σχέσεις 4. άγνοια και κακή πληροφόρηση σχετικά με τη σεξουαλική πράξη 5. θρησκευτικοί λόγοι 6. μανιακή/καταναγκαστική προσωπικότητα (σεξουαλική ψυχρότητα, διαστροφή). ΔΙΑΓΝΩΣΗ Η διάγνωση της στυτικής δυσλειτουργίας συνήθως γίνεται εύκολα από το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Κάποιες φορές ωστόσο, θα απαιτηθούν επιπρόσθετες εξετάσεις: εξετάσεις αίματος (τεστοστερόνη, προλακτίνη, σάκχαρο, χοληστερίνη), δυναμικό έγχρωμο υπερηχογράφημα πεϊκών αγγείων, καταγραφή νυκτερινών στύσεων. ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΑΙΤΙΑ Αγγειακά → 70% Φάρμακα → 10% Χειρουργικά → 10% Ορμονικά → 4% Νευρολογικά → 5% Κακώσεις→ 1% ΠΡΟΛΑΜΒΑΙΝΕΤΑΙ Η ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ; Ναι. Η στυτική δυσλειτουργία προκαλείται ή επιδεινώνεται από διάφορες καταστάσεις. Υπάρχουν επομένως συγκεκριμένα πράγματα που μπορεί να κάνει ένας άνδρας που πάσχει από στυτική δυσλειτουργία: • διακοπή καπνίσματος • η μείωση, έστω και κατά 10%, του σωματικού βάρους μπορεί να επαναφέρει τη στύση στο φυσιολογικό • αερόβια άσκηση τρεις φορές την εβδομάδα • διατροφή: η ευεργετική επίδραση της μεσογειακής διατροφής έχει αποδειχθεί και στην περίπτωση της στυτικής δυσλειτουργίας • ελάττωση επιπέδου χοληστερίνης – τριγλυκεριδίων • σωστή ρύθμιση σακχαρώδους διαβήτη • σωστή ρύθμιση αρτηριακής υπέρτασης με ενδεχόμενη τροποποίηση της φαρμακευτικής αγωγής σε περιπτώσεις που αυτά τα φάρμακα επιδεινώνουν τη στυτική δυσλειτουργία • όχι αλκοόλ – ναρκωτικά • καταπολέμηση stress – άγχους • αντιμετώπιση δυσθυμίας – κατάθλιψης Προσοχή: Ό,τι είναι καλό για την καρδιά είναι και για τη στύση. Πρόσφατες μελέτες υποστηρίζουν ότι, η στυτική δυσλειτουργία και η καρδιαγγειακή νόσος αποτελούν εκδήλωση της ίδιας παθοφυσιολογικής διαταραχής: της νόσου του ενδοθηλίου. Μπορεί, επομένως, η στυτική δυσλειτουργία να αποτελεί πρώιμη ένδειξη καρδιαγγειακής νόσου, καθιστώντας επιβεβλημένη τη διάγνωση και αντιμετώπισή της. ΘΕΡΑΠΕΙΑ Η στυτική δυσλειτουργία σήμερα αντιμετωπίζεται με μεγάλη επιτυχία. Η ψυχογενούς αιτιολογίας στυτική δυσλειτουργία, θα αντιμετωπισθεί από τον εξειδικευμένο ψυχολόγο, πολλές φορές σε συνδυασμό με τον ουρολόγο, αφού αρκετά συχνά συνυπάρχουν και οργανικά και ψυχογενή αίτια. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ Η φαρμακευτική αγωγή αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στην αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας που οφείλεται σε οργανικά αίτια. Η εισαγωγή της σιλδεναφίλης το 1998, αποτέλεσε πραγματική επανάσταση στην αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας. Ακολούθησαν η βαρδεναφίλη, η τανταλαφίλη και η αβαναφίλη με παρόμοια αποτελέσματα. Εκτός από τα φάρμακα από το στόμα, υπάρχουν και άλλες διαθέσιμες θεραπείες για τη στυτική δυσλειτουργία: 1. συσκευή αντλίας κενού 2. ενδοπεϊκές ενέσεις 3. ουρηθρικά υπόθετα 4. ορμονοθεραπεία 5. έγχυση πλάσματος (PRP). ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΚΡΟΥΣΤΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στη θεραπεία με κρουστικά κύματα. Μέχρι και σήμερα οι περισσότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις που προτείνονται για την αντιμετώπιση του προβλήματος της στυτικής δυσλειτουργίας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: αντιμετωπίζουν το σύμπτωμα και όχι την αιτία. Η εφαρμογή κρουστικών κυμάτων στο πέος είναι η μοναδική θεραπεία που ανατρέπει το προηγούμενο. Στοχεύει και θεραπεύει την πιο συχνή αιτία που δημιουργεί τις διαταραχές στη στύση: τα αγγειακά προβλήματα του πέους. Τα κρουστικά κύματα χαμηλής έντασης στο πέος αυξάνουν την αγγειογένεση και την αιματική ροή του πέους, γεγονός που επιφέρει θεαματικά αποτελέσματα στη λειτουργία της στύσης. Οι διεθνείς μελέτες δείχνουν ότι οι ασθενείς που δεν είχαν καλή ανταπόκριση στα φάρμακα από το στόμα, μετά από τη θεραπεία με κρουστικά κύματα είχαν σαφώς καλύτερη ανταπόκριση. Επίσης, ασθενείς που λάμβαναν φάρμακα από το στόμα και είχαν καλή ανταπόκριση μετά τη θεραπεία με κρουστικά δεν είχαν πλέον την ανάγκη να λαμβάνουν φάρμακα. Τέλος, για ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στη συντηρητική αντιμετώπιση ή που θέλουν μόνιμη λύση στο πρόβλημά τους, υπάρχει η χειρουργική θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας με την τοποθέτηση πεϊκών προθέσεων.
Σχιστίες χείλους –υπερώας| λαγόχειλο- λυκόστομα
Διαβάστε περισσότερα
Οι σχιστίες είναι ένα κενό που δημιουργείται κατά την κατασκευή του προσώπου και μπορεί να επηρεάσει το άνω χείλος και/ή την οροφή του στόματος (υπερώα). Είναι εμφανής ήδη από τη γέννηση του μωρού. Tο κενό δημιουργείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και συμβαίνει γιατί τα διάφορα τμήματα του προσώπου δεν ενώθηκαν σωστά όταν δημιουργούνταν το πρόσωπο, τις πρώτες εβδομάδες της εγκυμοσύνης. Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 700 μωρά θα εμφανίσουν κάποιο τέτοιο πρόβλημα. Τα μωρά μπορεί να γεννηθούν με σχιστίες στο χείλος, από τη μία ή και από τις δύο πλευρές. Επίσης, μπορεί η βλάβη να εντοπίζεται στην υπερώα ή να είναι συνδυασμός και των δύο (ανωμαλία και στο χείλος και στην υπερώα). Διάγνωση: Μια σχιστία του χείλους (λαγόχειλο) συνήθως είναι ορατή στο υπερηχογράφημα β’ επιπέδου (μεταξύ 20 - 24 εβδομάδων κύησης). Να σημειωθεί ότι δεν είναι όλες οι σχιστίες του χείλους ορατές με τον υπέρηχο και επίσης ότι είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί σχιστία της υπερώας με τη χρήση υπερήχου. Από την άλλη, υποψία αυτών των ανωμαλιών μπορεί να τεθεί και νωρίτερα, ήδη από το υπερηχογράφημα της αυχενικής διαφάνειας (11η - 14η εβδομάδα κύησης) αν η βλάβη είναι αρκετά μεγάλη. Σε περίπτωση που η διάγνωση δεν έχει γίνει στον προγεννητικό έλεγχο, τότε γίνεται άμεσα μετά τη γέννηση ή εντός 72 ωρών με την φυσική εξέταση του μωρού από τον/την Παιδίατρο/Νεογνολόγο. Όταν γίνει διάγνωση μιας σχιστίας, θα πρέπει οι γονείς να ενημερωθούν από ομάδα ειδικών για το πρόβλημα. Ενδεικτικά σε αυτούς περιλαμβάνονται χειρουργοί σχιστιών, γυναικολόγοι με εμπειρία στον προγεννητικό έλεγχο και στην υπερηχογραφική απεικόνιση, λογοθεραπευτές, ορθοδοντικοί και γναθοπροσωπικοί χειρουργοί. Θα πρέπει να εξηγηθούν στους γονείς όλες οι πιθανές συνέπειες του προβλήματος, οι προτεινόμενες θεραπείες και να τους απαντηθούν όλες οι τυχόν απορίες. Υπάρχει περίπτωση να επανεμφανιστεί μια σχιστία του χείλους και της υπερώας και σε επόμενη εγκυμοσύνη; Στις περισσότερες περιπτώσεις, όχι. Είναι μια τυχαία κατάσταση που εμφανίζεται μια φορά και είναι πολύ απίθανο να επηρεάσει και το επόμενο παιδί σας. Έτσι, η πιθανότητα το επόμενο παιδί σας να εμφανίσει την ίδια κατάσταση αυξάνει πολύ λίγο αν ήδη έχετε ένα παιδί με σχιστία. Η πιθανότητα αυτή υπολογίζεται ότι είναι περίπου από 2-8%. Κλινική εικόνα σχιστίας Η σοβαρότητα μιας σχιστίας του χείλους ποικίλλει και μπορεί να είναι από μία μικρή εγκοπή μέχρι ένα μεγάλο κενό που να επεκτείνεται μέχρι τη μύτη. Η σοβαρότητα μιας σχιστίας της υπερώας ποικίλλει και μπορεί να είναι από μια τρύπα στο πίσω μέρος του στόματος μέχρι ένα κενό σε όλο το μήκος της υπερώας από πίσω μέχρι το άνοιγμα του στόματος. Προβλήματα που μπορούν να δημιουργήσουν Οι σχιστίες στο χείλος ή στην υπερώα μπορούν να δημιουργήσουν μια ποικιλία προβλημάτων, ιδίως τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση και μέχρι να γίνει η χειρουργική αποκατάσταση. • Δυσκολία στη σίτιση: ένα μωρό με λαγόχειλο/λυκόστομα ίσως να μην τα καταφέρει να θηλάσει ή γενικά να σιτιστεί από ένα κανονικό μπουκάλι, γιατί δεν μπορεί το στόμα του να εφαρμόσει σφιχτά γύρω από τη θηλή του μαστού ή του μπιμπερό. Έτσι, μαζί με το γάλα μπορεί να μπαίνει και πολύς αέρας και να βλέπετε γάλα να βγαίνει από τη μύτη του. Στα μωρά με σχιστία της υπερώας το πρόβλημα με το θηλασμό δημιουργείται επειδή υπάρχει ένα κενό στην οροφή του στόματος. Αυτά τα μωρά μπορεί να μην αυξάνουν ικανοποιητικά το βάρος τούς τους πρώτους μήνες της γέννησής τους. Στις περιπτώσεις αυτές, η μητέρα θα πρέπει να εκπαιδευτεί από ειδικούς στο πως να θηλάζει σε ειδικές θέσεις, εναλλακτικές μεθόδους σίτισης ή να συζητηθεί ακόμα και το ενδεχόμενο διακοπής του θηλασμού. Για παράδειγμα, αν ο μητρικός θηλασμός δεν είναι εφικτός, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντλία για να μαζεύεται το γάλα και να χορηγείται με ειδικό, μαλακό, μπιμπερό που είναι σχεδιασμένο για μωρά με σχιστία της υπερώας. • Προβλήματα ακοής: μερικά μωρά με σχιστία στην υπερώα είναι πιο ευάλωτα σε ωτίτιδες και συλλογή υγρού στο εσωτερικό του αυτιού, πράγματα που μπορεί να επηρεάσουν την ακοή τους. Αυτό συμβαίνει γιατί οι μύες της υπερώας είναι συνδεδεμένοι με το μέσο ους (αυτί). Αν οι μύες δεν δουλεύουν σωστά εξαιτίας της σχιστίας, τότε παχύρρευστες εκκρίσεις μπορεί να μαζευτούν στο εσωτερικό του αυτιού και να μειώσουν την ακοή. Καλό είναι το παιδί σας να ελέγχεται τακτικά για τυχόν θέματα με την ακοή του. Τα προβλήματα ακοής μπορεί να βελτιωθούν μετά την επέμβαση και, αν είναι απαραίτητο, μπορεί να τοποθετηθούν μικρά πλαστικά σωληνάκια (ονομάζονται σωληνάκια αερισμού) στο τύμπανο. Αυτά βοηθάνε στην παροχέτευση του υγρού που μπορεί να έχει συσσωρευτεί στο εσωτερικό του αυτιού. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν βοηθήματα ακοής. • Οδοντιατρικά προβλήματα: μια σχιστία στο χείλος και την υπερώα μπορεί να έχει σαν συνέπεια τα δόντια του παιδιού να μην αναπτυχθούν σωστά και επίσης μπορεί να έχουν και μεγαλύτερη πιθανότητα να χαλάσουν λόγω τερηδόνας. Αν η σχιστία αφορά και στην περιοχή των ούλων, τότε μπορεί τα δόντια που βρίσκονται από τις δύο πλευρές της σχιστίας να έχουν κλίση, να είναι εκτός θέσης ενώ, καμιά φορά, μπορεί να λείπει ένα δόντι ή να υπάρχει κάποιο δόντι επιπλέον. Κάποιος/α παιδο-οδοντίατρος θα πρέπει να παρακολουθεί την κατάσταση και να προτείνει τις τυχόν απαιτούμενες θεραπείες. Επιπλέον, μπορεί να χρειαστεί βοήθεια από ορθοδοντικό για να βοηθήσει στην ευθυγράμμιση και στην εμφάνιση των δοντιών. Έτσι, μπορεί να χρειαστεί να τοποθετηθούν σιδεράκια που θα βοηθήσουν να ισιώσουν τα δόντια. Τα σιδεράκια συνήθως τοποθετούνται αφού πέσουν τα πρώτα δόντια, αλλά επίσης μπορεί να είναι απαραίτητα πριν την επιδιόρθωση της σχιστίας στα ούλα. Επειδή τα δόντια των παιδιών με σχιστίες είναι πιο επιρρεπή σε τερηδόνα, απαιτείται καλή στοματική υγιεινή και συχνές επισκέψεις σε οδοντίατρο. • Προβλήματα στην ομιλία: αν η σχιστία της υπερώας δεν επιδιορθωθεί, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα ομιλίας όσο μεγαλώνει το παιδί, όπως π.χ. να μην είναι εύκολα κατανοητός ο λόγος του ή να είναι πιο ένρινος. Τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα βελτιώνονται μετά τη διορθωτική επέμβαση, καθώς και με λογοθεραπεία. Η εκτίμηση από λογοθεραπευτή/τρια θα χρειαστεί να γίνει σε αρκετές φάσεις της ανάπτυξης του παιδιού, ανάλογα με τις ανάγκες του και μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάπτυξή του. Αν παρατηρηθούν προβλήματα τότε, ίσως χρειαστεί να επανεκτιμηθεί η λειτουργία της υπερώας. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί διορθωτική επέμβαση αν το παιδί εμφανίζει αυξημένη ροή αέρα από τη μύτη όταν μιλά, πράγμα που οδηγεί σε πιο ένρινη ομιλία. • Ψυχολογικά προβλήματα: Η παρουσία μιας σχιστίας μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην ψυχολογία του παιδιού, αλλά και να δημιουργήσει θέματα στους γονείς. Ενδεικτικά, παρατηρούνται διαταραχές στην προσαρμοστικότητα, στην αυτοπεποίθηση, στην αποδοχή της εμφάνισης καθώς και στην επικοινωνία και στις σχέσεις παιδιού-γονέα. Τα παιδιά με σχιστίες είναι πιο συχνό να υποστούν bullying. Οι γονείς μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης ενώ μερικές φορές είναι σημαντική και η οικονομική επιβάρυνση. Τα προβλήματα αυτά είναι ανάλογα του μεγέθους του προβλήματος, της επιτυχίας αποκατάστασης καθώς και το πόσο γρήγορα γίνεται η αντιμετώπιση. Γενικά, δε φαίνεται να είναι πολύ έντονα και είναι αντιμετωπίσιμα σε βάθος χρόνου, αλλά πιθανόν να χρειαστεί η συζήτηση με κάποιον ειδικό για να αντιμετωπιστούν. Πώς γίνεται η αντιμετώπιση σχιστιών χείλους και υπερώας; Ενδεικτικά, αναφέρουμε το γενικό πλαίσιο το οποίο προσαρμόζεται στις ανάγκες του παιδιού: • Χειρουργική: η επέμβαση για να διορθωθεί το έλλειμμα στο χείλος γίνεται περίπου μεταξύ 3-6 μηνών, ενώ η επέμβαση για να διορθωθεί η σχιστία στην υπερώα γίνεται συνήθως μεταξύ 6-12 μηνών. • Υποστήριξη στη σίτιση: λόγω του προβλήματος, η σίτιση του μωρού χρειάζεται να γίνεται σε ειδική θέση (πάνω στο μαστό), ή μπορεί να χρειαστεί να το ταΐζετε με ειδικό μπουκάλι. • Παρακολούθηση της ακοής: Χρειάζεται τακτική παρακολούθηση της ακοής και ίσως χρειαστούν βοηθήματα ακοής ή να τοποθετηθούν μικρά πλαστικά σωληνάκια, για να βοηθήσουν στην παροχέτευση του υγρού που υπάρχει στο εσωτερικό του αυτιού. • Λογοθεραπεία: ίσως χρειαστεί προκειμένου να βοηθηθούν τυχόν προβλήματα ομιλίας και λόγου. • Καλή στοματική υγιεινή και ορθοδοντική θεραπεία: οδηγίες για σωστή φροντίδα των δόντιων του παιδιού και ίσως χρειαστούν σιδεράκια εάν τα μόνιμα δόντια δεν βγαίνουν σωστά. Η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών με σχιστίες χείλους και υπερώας θα μεγαλώσουν κανονικά και θα ζήσουν απολύτως φυσιολογικές ζωές. Τα περισσότερα παιδιά δεν θα έχουν άλλα σημαντικά προβλήματα υγείας και με τη θεραπεία συνήθως βελτιώνεται τόσο η εξωτερική εμφάνιση του προσώπου όσο και τα προβλήματα στη σίτιση και στην ομιλία. Καθότι η διάγνωση μπορεί να πραγματοποιηθεί πριν τη γέννηση του μωρού, οι γονείς μπορεί να είναι απολύτως προετοιμασμένοι για τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν.
Σύνδρομο Down
Διαβάστε περισσότερα
Το σύνδρομο Down είναι μια γενετική κατάσταση, που επηρεάζει 1/600 γεννήσεις και προκαλείται από την παρουσία ενός παραπάνω χρωμοσώματος στο 21ο ζευγάρι. Το σύνδρομο Down δεν είναι ασθένεια. Οι άνθρωποι δεν υποφέρουν από αυτήν, ούτε είναι θύματα. εν γνωρίζουμε τι προκαλεί το σύνδρομο Down. Εκείνο που γνωρίζουμε, όμως, είναι πως δεν πρέπει να κατηγορήσουμε κανέναν γι’ αυτό. Παρατηρείται σε όλες τις φυλές και σε όλο τον κόσμο και είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Οι άνθρωποι αυτοί μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά, που είναι εμφανή όχι μόνο σωματικά, αλλά συνοδεύονται και από ένα βαθμό νοητικής ανεπάρκειας. ►Τα σωματικά χαρακτηριστικά που παρατηρούνται είναι το ασυνήθιστα στρογγυλό κεφάλι, η μικρή μύτη, τα κοντά άκρα, πιο χαλαροί μύες και αρθρώσεις, τα μεγαλύτερα βλέφαρα. ►Η νοητική ανεπάρκεια γίνεται αντιληπτή σε δύο διαστάσεις; της νόησης και της προσαρμοστικής συμπεριφοράς. Ο βαθμός της κυμαίνεται από ήπια (ΔΝ: 50-70) και μέτρια (ΔΝ: 35-50) έως βαριά (ΔΝ: 20-35). Η ύπαρξη ενός επιπλέον χρωμοσώματος οδηγεί σε δυσκολίες, οι οποίες πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την εκπαίδευση των ατόμων αυτών. Οι δυσκολίες αυτές εντοπίζονται στην όραση, την ακοή, την επικοινωνία, ενώ συχνά συνυπάρχουν καρδιακά προβλήματα, προβλήματα στο θυρεοειδή, παχυσαρκία, διαβήτης κ.λπ. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα μπορεί να μην είναι τόσο καλά ανεπτυγμένο, όπως στα παιδιά που δεν έχουν σύνδρομο Down. Αυτό σημαίνει πως είναι πιο επιρρεπή σε αρρώστιες ειδικότερα στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Τέλος, οι άνθρωποι με σύνδρομο Down έχουν δυσκολίες στη βραχύχρονη ακουστική μνήμη και την επεξεργασία των ακουστικών πληροφοριών. Η εκπαίδευση ξεκινάει πολύ νωρίς στην ζωή ενός παιδιού με σύνδρομο Down και συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του. Οι ικανότητές τους έχουν παραδοσιακά υποτιμηθεί. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους εκπαιδεύονται και μαθαίνουν πολλά πράγματα, όπως να γράφουν και να διαβάζουν, να επικοινωνούν, να εντάσσονται στο εκπαιδευτικό πλαίσιο, να κάνουν φίλους, να ακολουθούν κανόνες στην εργασία και σε κοινωνικά πλαίσια, να αθλούνται, να σερφάρουν στο διαδίκτυο και να χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έχουν την ικανότητα να μάθουν χρησιμοποιώντας τις σωστές στρατηγικές και εργαλεία. Όλοι μπορούν να εργαστούν σε προστατευόμενα εργαστήρια και κάποιοι ως υπάλληλοι κάνοντας απλές δουλειές, στις οποίες ανταποκρίνονται με επιτυχία. Μπορούν να μάθουν να συνεργάζονται με τους συναδέρφους και να τηρούν τους κανόνες ασφαλείας. Μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να φέρουν εις πέρας εκείνο που τους έχει ανατεθεί. Ασχολούνται με τις τέχνες στον ελεύθερο χρόνο τους, όπως το θέατρο ή η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου. Διαθέτουν αυξημένη κοινωνική κατανόηση, μπορούν δηλαδή να σκεφτούν και να ενεργούν με κατάλληλο τρόπο, ώστε να επιτύχουν την κοινωνική αλληλεπίδραση και τη δημιουργία σχέσεων. Αυτό είναι απόρροια της ιδιαίτερης ευαισθησίας τους στις συναισθηματικές νύξεις και τις εκφράσεις του προσώπου των άλλων. Οι άνθρωποι με σύνδρομο Down ενδιαφέρονται να συνάψουν σχέσεις φιλικές και ερωτικές, ονειρεύονται, κάνουν σχέδια για τη ζωή τους. Μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους τα επόμενα χρόνια και απολαμβάνουν τις συζητήσεις με όποιον θέλει να τους ακούσει. Όλοι οι άνθρωποι με σύνδρομο Down δεν είναι ίδιοι. Παρόλο που έχουν κοινά χαρακτηριστικά, καθένας είναι μια μοναδική προσωπικότητα με τις ικανότητες και τις αδυναμίες του. Μπορούμε να τους συναντήσουμε στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο σχολείο, στη γειτονιά. Εκείνο που έχουν ανάγκη είναι η ευκαιρία να ενταχθούν και να γίνουν ισότιμα μέλη της κοινωνίας, όπως όλοι. < Σύλλογος συνδρόμου Down Ελλάδος > Ο Σύλλογος συνδρόμου Down Ελλάδος δημιουργήθηκε το 1990 με την προτροπή της κ. Χαρίκλειας Χατζησεβαστού – Καθηγήτριας Παιδιατρικής Κλινικής Γενετικής Α.Π.Θ. Πρόκειται για την πρώτη οργανωμένη ομάδα γονέων με παιδιά με σύνδρομο Down στη χώρα και για φορέα Παροχής υπηρεσιών Κοινωνικής Φροντίδας μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα που παρέχονται απευθύνονται σε γονείς και άτομα με σύνδρομο Down από τριών ετών και πάνω. Παρέχονται υπηρεσίες συμβουλευτικής σε ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα.
ΧΑΠ & Κορωνοϊός
Διαβάστε περισσότερα
Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ - COPD), είναι αναμφίβολα ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα υγείας της σύγχρονης εποχής. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος, πρέπει να πούμε πως πρόκειται για την τέταρτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ, ενώ προβλέπεται να σκαρφαλώσει στην τρίτη θέση μέσα στα επόμενα τέσσερα με πέντε χρόνια. Στην Ελλάδα, οι στατιστικές δείχνουν ότι το 8,5% του πληθυσμού πάσχει από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), δηλαδή περίπου 600.000 συμπολίτες μας. Το πιο σημαντικό στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό είναι, πως περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από τη νόσο, αγνοώντας επίσης την επικινδυνότητά της. Παρόλα αυτά, η ενημέρωση των πολιτών είναι ολοένα και πιο σημαντική τα τελευταία χρόνια καθώς επιστημονικοί φορείς και φορείς δημόσιας υγείας έχουν δώσει μεγάλη έμφαση στην ευαισθητοποίηση του κοινού και την έγκαιρη διάγνωση. ΧΑΠ Ως Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), ονομάζουμε την χρόνια πάθηση των πνευμόνων που προκαλείται από την στένωση των αεραγωγών και την καταστροφή του πνευμονικού ιστού. Σε αντίθεση με το άσθμα( του οποίου ο ορισμός εμπεριέχει την αναστρεψιμότητα της απόφραξης των αεραγωγών ),η ΧΑΠ αποτελεί μια μόνιμη ή μερικώς αναστρέψιμη κατάσταση. Είναι μάλιστα ιδιαίτερα δύσκολο να προσδιοριστεί μερικές φορές η πραγματική συχνότητα της ΧΑΠ και αυτό γιατί πολλοί ασθενείς με ήπια νόσο δεν συμβουλεύονται τον γιατρό τους, αγνοώντας ακόμα και την ύπαρξη του προβλήματος. Αιτίες εμφάνισης της νόσου Η βασικότερη αιτία εμφάνισης της νόσου είναι αναμφίβολα το κάπνισμα. Όλα τα είδη καπνού είναι υπεύθυνα για την εμφάνιση της ΧΑΠ (βιομηχανοποιημένα τσιγάρα, στριφτός καπνός και σε κάπως μικρότερο ποσοστό τα πούρα και ο καπνός πίπας). Στην Ελλάδα προσβάλλει περισσότερο τους άντρες δεδομένου ότι είναι πιο φανατικοί καπνιστές (σε ποσοστό μέχρι 2,5 φορές περισσότερο), αν και αυτό αναμένεται να αλλάξει τα επόμενα χρόνια, καθώς όλο και περισσότερο ποσοστό γυναικών καπνίζουν. Το κάπνισμα λοιπόν είναι ο κύριος αλλά όχι ο μοναδικός λόγος εμφάνισης ΧΑΠ. Υπάρχουν περιπτώσεις εκδήλωσής της σε περιβάλλον εργασίας λόγω της εισπνοής ορισμένων ειδών σκόνης και καπνού, ενώ έχει παρατηρηθεί και μια ευαισθησία κληρονομικού χαρακτήρα. Κατηγορίες ΧΑΠ Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), κατηγοριοποιείται σε δύο επιμέρους σαφώς διακριτές μεταξύ τους κατηγορίες, που όμως μπορεί να συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή σε άλλοτε άλλο βαθμό: • Το πνευμονικό εμφύσημα, η νόσος εκείνη που προσβάλλει και καταστρέφει τις κυψελίδες, με αποτέλεσμα την υπερδιάταση των πνευμόνων οι οποίοι κατακρατούν τον αέρα, χάνοντας προοδευτικά μέρος της λειτουργικότητάς τους. Το κύριο σύμπτωμα του πνευμονικού εμφυσήματος είναι η δύσπνοια , κυρίως κατά την κόπωση. • Τη χρόνια βρογχίτιδα η οποία χαρακτηρίζεται από υπερβολική παραγωγή βλέννας και οίδημα του βλεννογόνου και η οποία με τη σειρά της προκαλεί στένωση των βρόγχων, συχνές λοιμώξεις, βήχα και πτύελα. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα της χρόνιας βρογχίτιδας είναι ο χαρακτηριστικός πρωινός, κυρίως παραγωγικός βήχας των καπνιστών, ο λεγόμενος «τσιγαρόβηχας». Συμπτώματα Άλλο επακόλουθο της ΧΑΠ είναι, να προκληθούν αναπνευστικές λοιμώξεις, με αποτέλεσμα τα τρία προαναφερθέντα συμπτώματα (βήχας, δύσπνοια, βλέννες) να πρωτοεκδηλώνονται ή να επιδεινώνονται. Άλλα συμπτώματα είναι το οίδημα των σφυρών, ο συριγμός, η κατάθλιψη, οι διαταραχές του ύπνου. Κατά τη διάρκεια των συμπτωμάτων, ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει συμπτώματα παρόξυνσης. Οι παροξύνσεις αυτές δεν είναι τίποτε άλλο από την επιδείνωση των συμπτωμάτων του ασθενούς που προκαλούνται κυρίως από ιογενείς λοιμώξεις και σε ορισμένες περιπτώσεις από αλλαγές του καιρού και σκόνη. ΧΑΠ : Διάγνωση –Σπιρομέτρηση Είναι ξεκάθαρο ότι η έγκαιρη διάγνωση είναι επιβεβλημένη. Η διαγνωστική εξέταση για την διάγνωση της ΧΑΠ, λέγεται σπιρομέτρηση. →Η σπιρομέτρηση είναι η ποσοτική και ποιοτική μέθοδος μέτρησης της αναπνευστικής ικανότητας. Στην περίπτωση που υπάρχει στένωση των αεραγωγών, εκπνέεται λιγότερος αέρας στο πρώτο δευτερόλεπτο και επομένως η FEV1και ο λόγος FEV1/ FVC είναι μειωμένα. Όλες οι παραπάνω μετρήσεις είναι απαραίτητες για την ταξινόμηση της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ) σε στάδια και την εξατομικευμένη θεραπεία του κάθε ασθενή. Πιο αναλυτικά, το κάπνισμα, επιταχύνει το ρυθμό μείωσης της FEV1 σε όλες τις ηλικίες. Στην εφηβεία, μειώνει την αναπνευστική λειτουργία κατά 10%. Στους ενήλικες, το κάπνισμα αποτελεί την καλύτερη ερμηνεία για την αυξημένη μείωση της FEV1. Στους καπνιστές ο ρυθμός μείωσης της FEV1 με την πάροδο της ηλικίας είναι διπλάσιος από τους μη καπνιστές. Στους καπνιστές όμως, που θα εμφανίσουν στο μέλλον Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια(ΧΑΠ), ο ρυθμός μείωσης είναι πολύ μεγαλύτερος και υπολογίζεται σε 150cc το χρόνο. Η σπιρομέτρηση λοιπόν, μπορεί να βοηθήσει καταλυτικά στην αναγνώριση αυτών των συμπτωμάτων. Οι ασθενείς που πάσχουν από ΧΑΠ παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα, καρκίνο του πνεύμονα και πλήθος άλλων παθήσεων. Άλλες συμπληρωματικές εξετάσεις που μπορεί να ζητηθούν κατά περίπτωση είναι: 1. Ακτινογραφία ή αξονική θώρακος 2. Ανάλυση αερίων αίματος 3. Εργαστηριακές εξετάσεις (έλεγχος ενζύμου α1 αντιθρυψίνης). Το ένζυμο αυτό διερευνάται κυρίως αν είσαι κάτω των 45 ετών ή έχεις γνωστό οικογενειακό ιστορικό. ΧΑΠ : Αντιμετώπιση –Θεραπείες Η πρώτη λοιπόν και απολύτως απαραίτητη απόφαση που πρέπει να πάρει ένας ασθενής είναι η άμεση και καθολική διακοπή του καπνίσματος. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει θεραπεία που να οδηγεί στην εξαφάνιση της νόσου, η παύση του καπνίσματος εμποδίζει την επιβάρυνση της πνευμονικής λειτουργίας που παρατηρείται στους καπνιστές. Από εκεί και πέρα, η αντιμετώπιση της ΧΑΠ, εξαρτάται αφενός από τα συμπτώματα και αφετέρου από την έκταση της καταστροφής των πνευμόνων. • Μια κατηγορία ασθενών (σπάνια) μπορεί να χρειάζονται αγωγή μόνο κατά τις παροξύνσεις. • Οι ασθενείς με τακτικά συμπτώματα χρειάζονται εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά φάρμακα που προκαλούν χαλάρωση (χάλαση) των μυών στα τοιχώματα των αεραγωγών και μειώνουν τη στένωση που υπάρχει. • Σε ασθενείς με πιο σοβαρή στένωση των αεραγωγών, οι οποίοι έχουν συχνές παροξύνσεις, μπορεί να χρειάζονται εισπνεόμενα αντιφλεγμονώδη, κορτικοειδή φάρμακα, που έχουν τοπική κυρίως δράση στο αναπνευστικό. • Σε ασθενείς με σοβαρότερη νόσο και αναπνευστική ανεπάρκεια μπορεί να χορηγηθεί οξυγόνο προς ανακούφιση των συμπτωμάτων, είτε κατά μικρά διαστήματα ( π.χ. κατά τον ύπνο ) ή και συνεχόμενα για τουλάχιστον 16 ώρες την ημέρα. Είναι σημαντικό ο ασθενής να μην είναι παχύσαρκος αφού το επιπλέον βάρος επιβαρύνει τα συμπτώματα της δύσπνοιας και της κόπωσης. Από την άλλη πλευρά, όπως προείπαμε, ένα σύμπτωμα που συνοδεύει τη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια(ΧΑΠ) είναι η κατάθλιψη, η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην απώλεια βάρους και κατ’ επέκταση στην αδυναμία των θωρακικών μυών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει επαρκής θερμιδική λήψη προκειμένου ο ασθενής να είναι σε καλή φυσική κατάσταση. ΧΑΠ : Τακτικός εμβολιασμός Επειδή οι ασθενείς με ΧΑΠ τείνουν να πλήττονται σε μεγαλύτερη συχνότητα από λοιμώξεις του αναπνευστικού, συνιστάται να εμβολιάζονται σε τακτική βάση για τον ιό της γρίπης και βάσει οδηγιών για τον πνευμονιόκοκκο και τον έρπητα ζωστήρα. Οι ασθενείς που νοσηλεύονται με Covid-19 και ΧΑΠ, αντιμετωπίζουν τουλάχιστον πέντε φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν, σύμφωνα με νέα μελέτη επιστημόνων των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νόσων (CDC) των ΗΠΑ. Η μελέτη βρήκε πως οι νοσηλευόμενοι ασθενείς με κορωνοϊό αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο για 17 σοβαρές επιπλοκές (πνευμονία, αναπνευστική ανεπάρκεια, θρόμβωση κ.α.), σε σχέση με τους ασθενείς με γρίπη στο νοσοκομείο, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Σε σχέση με τη γρίπη, οι ασθενείς με Covid-19 έχουν σχεδόν 19 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν σύνδρομο οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας (ARDS), και επίσης υπερδιπλάσιο κίνδυνο για μυοκαρδίτιδα (φλεγμονή του καρδιακού μυ), εσωτερική εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (συνήθως στα πόδια), πνευμονική εμβολή (θρόμβωση στους πνεύμονες) και ενδοκρανιακή αιμορραγία Πολλοί ρωτούν για τη μη χρήση μάσκας στους ασθενείς με ΧΑΠ... Ειδικά αυτοί , πρέπει να φορούν μάσκα σε οποιαδήποτε επαφή με κόσμο αφού κινδυνεύουν περισσότερο! Μόνο υπερκαπνικοί και υποξαιμικοί ασθενείς θα βιώσουν αληθή δυσπνοικά φαινόμενα και δύναται να κυκλοφορούν άνευ. Έτσι όμως εκτίθενται στον ιό οπότε, η οδηγία μας είναι η αποφυγή επαφών. Το τρίπτυχο μάσκα-χέρια-αποστάσεις επιβάλλεται καθώς και τακτικός έλεγχος στον πνευμονολόγο για εμβολιασμό - σταθεροποίηση της κατάστασης τους.
Τι (δεν) ρωτάμε τον Γυναικολόγο μας
Διαβάστε περισσότερα
Η επίσκεψη στον γυναικολόγο, αν και απολύτως αναγκαία, μπορεί να είναι μία άβολη εμπειρία εξαιτίας του ότι η γυναίκα μερικές φορές δεν αισθάνεται άνετα να συζητήσει τα προσωπικά της προβλήματα. Ωστόσο, δεν είστε οι μόνες που αναρωτιέστε τι συμβαίνει στη διάρκεια της αναπαραγωγικής σας υγείας και υπάρχουν πολλές ερωτήσεις που θα θέλετε να κάνετε στον γυναικολόγο σας, αλλά δεν τολμάτε. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πράγματα που είναι παράλογα, οπότε δεν πρέπει να έχετε κανένα λόγο να ντρέπεστε ή να νιώθετε άβολα. Προτεραιότητα είναι να κάνετε μια ειλικρινή συνομιλία μαζί με τον γιατρό σας ώστε να τον βοηθήσετε να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα της υγείας σας και το πιο σημαντικό, να λάβετε όλες τις απαντήσεις από μια αξιόπιστη πηγή. Το ανθρώπινο σώμα είναι περίπλοκο, οπότε φυσιολογικό είναι αν έχετε αμφιβολίες σχετικά με την υγεία σας. Σ’ αυτά τα πράγματα δε χωράνε ντροπές. Πέντε από τις πιο «ενοχλητικές» ερωτήσεις, που σίγουρα έχετε σκεφθεί να συζητήσετε με τον γυναικολόγο σας τουλάχιστον μία φορά έως τώρα, αν και δεν το έχετε κάνει ακόμη: 1. Το αιδοίο μου φαίνεται φυσιολογικό; Συνήθως όταν μιλάμε για την εμφάνιση των γεννητικών οργάνων, ο νους μας πάει αβίαστα στους άντρες. Ωστόσο, αποδεικνύεται πως αυτό το θέμα επηρεάζει σημαντικά την αυτοεικόνα και την αυτοεκτίμηση της γυναίκας. Δεν υπάρχει μία κανονική εμφάνιση ένας αιδοίου, γιατί κανένα δεν μπορεί να μοιάζει με το άλλο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους το αιδοίο μπορεί να φαίνεται διαφορετικό, από το μήκος των χειλέων έως την κλειτορίδα και τον χρωματισμό του δέρματος. Οι αριθμοί μαρτυρούν ότι δεν είναι καθόλου παράξενο να υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις από γυναίκα σε γυναίκα, αλλά και μεταξύ του δεξιού και αριστερού χείλους τόσο στα μεγάλα όσο και στα μικρά χείλη του αιδοίου στην ίδια γυναίκα. Επίσης, το πλάτος της κλειτορίδας σχετίζεται άμεσα με την ευκολία επίτευξης του οργασμού, δηλαδή όσο πιο πλατιά είναι, τόσο πιο εύκολο είναι για τη γυναίκα να φτάσει στην κορύφωση. Συνήθως, αυτό που ενοχλεί είναι το μέγεθος των μεγάλων των χειλέων του αιδοίου, αν είναι αρκετά μεγάλα και εξέχουν από το εσώρουχο ή το μαγιό οπότε μία αιδοιοπλαστική μπορεί να βοηθήσει. Σε κάθε περίπτωση, αν αισθάνεστε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, πρέπει να μιλήσετε με τον γιατρό σας οπωσδήποτε. 2. Μπορεί η σεξουαλική επαφή να επηρεάσει το μέγεθος του κόλπου; Ένα ερώτημα που σίγουρα ντρέπεστε να κάνετε, αλλά έχει απασχολήσει πολλές από σας τουλάχιστον μία φορά, είναι αν υπάρχει περίπτωση να παρατηρηθούν μόνιμες μεταβολές εξαιτίας των σεξουαλικών σχέσεων. Η απάντηση είναι όχι. Ο γυναικείος κόλπος είναι ειδικά «σχεδιασμένος» να έχει εντυπωσιακή ελαστικότητα και να προσαρμόζεται ώστε να μπορεί να γίνει η διείσδυση του πέους κατά τη συνουσία, αλλά και η γέννηση ενός νεογνού με φυσιολογικό τοκετό. Καμία περίπτωση ερωτικής πράξης δεν μπορεί να επηρεάσει μόνιμα το μέγεθος ενός κόλπου, το οποίο διαστέλλεται κατά τη διάρκεια του σεξ και στη συνέχεια επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση. Η μόνη κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει μια αλλαγή στο σχήμα του κόλπου συμβαίνει κατά την πρώτη σεξουαλική επαφή μίας γυναίκας. Δηλαδή, ο παρθενικός υμένας, η μεμβράνη που καλύπτει την είσοδο του κόλπου, υφίσταται ρήξη, η οποία κάποιες φορές συνοδεύεται από ήπια αιμορραγία. 3. Είναι φυσιολογική η μυρωδιά του κόλπου μου; Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε εάν ο κόλπος σας έχει μία ιδιαίτερη οσμή. Η κάθε γυναίκα είναι διαφορετική και όλες μυρίζουν διαφορετικά. Η υγιής έκκριση συνήθως δεν έχει έντονη μυρωδιά ή χρώμα. Μπορεί να είναι παχύρρευστη ή λεπτόρρευστη, να είναι σε λιγότερη ή σε άφθονη ποσότητα, ανάλογα πάντα με τον μηνιαίο κύκλο, την ορμονική κατάσταση ή μετά από μια έντονη προπόνηση. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει πόνος ή έντονος κνησμός δεν πρέπει να ανησυχείτε. Παρακολουθώντας συνεχώς τις φυσιολογικές εκκρίσεις, μπορείτε να μάθετε να προβλέπετε την ωορρηξία σας και να αναγνωρίσετε τα συμπτώματα μιας λοίμωξης, όπως μίας μυκητίασης ή στην χειρότερη περίπτωση, ενός σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος. Συνήθως μια βακτηριακή κολπίτιδα χαρακτηρίζεται από μια έντονη οσμή (π.χ. ψαριού), ένα λευκό-γκρι έκκριμα, κνησμό και ερυθρότητα στην ευαίσθητη περιοχή. Τις περισσότερες φορές μία κολπική ενόχληση είναι μια ήπια κατάσταση που υποχωρεί μετά από λίγο καιρό. Ωστόσο, σε μερικές περιπτώσεις (εγκυμοσύνη, ανοσοανεπάρκεια, έντονα συμπτώματα κ.λπ.) μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες. Εάν αντιμετωπίζετε αυτά τα συμπτώματα, τότε πρέπει να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας. 4. Πού μπορεί να οφείλεται η υπερβολική εφίδρωση της γεννητικής περιοχής; Η εφίδρωση είναι ένα απολύτως φυσικό φαινόμενο που βοηθάει στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του οργανισμού. Όταν η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται, (ζεστός καιρός, προπόνηση, κ.λπ.) το σώμα αποβάλλει τον ιδρώτα. Εάν αυτός ο μηχανισμός γίνεται υπερδραστήριος, παράγεται υπερβολική ποσότητα ιδρώτα η οποία αναφέρεται σαν υπεριδρωσία. Η περίπτωση αυτή συνήθως υποδεικνύει ότι δυσλειτουργούν οι ιδρωτοποιοί αδένες. Οι πιθανές αιτίες μιας συνεχής διέγερσης των ιδρωτοποιών αδένων της γυναικείας γεννητικής περιοχής είναι αρκετέ όπως μια λοίμωξη, ορμονικές διαταραχές, καθώς και το ψυχολογικό στρες. Εάν ανησυχείτε για την «κολπική εφίδρωση», η συζήτηση με το γιατρό σας μπορεί να σας βοηθήσει δίνοντάς σας την κατάλληλη θεραπεία. 5. Γιατί δεν μπορώ να «τελειώσω» εύκολα; Δεν είναι μυστικό ότι η σεξουαλική κορύφωση είναι πολύ πιο εύκολη για τους άνδρες. Ο οργασμός μίας γυναίκας είναι ένα πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Το 50% των γυναικών δηλώνει ότι δεν φτάνει με ευκολία σε οργασμό, αλλά συνήθως δεν αντιμετωπίζεται λόγω προκαταλήψεων. Αν δυσκολεύεστε να έρθετε σε οργασμό να ξέρετε ότι είναι μία πολύ κοινή κατάσταση, γι’ αυτό, σε καμία περίπτωση δε πρέπει να αισθάνεστε ένοχη. Η οργασμική διαταραχή ή ανοργασμία είναι η αναστολή του οργασμού, στην οποία η γυναίκα δυσκολεύεται πολύ να φτάσει σε οργασμό ή καθυστερεί τόσο, ώστε τελικά να υπάρξει πλήρης απουσία οργασμού, παρά του ότι έχει προηγηθεί η φάση της διέγερσης σε ικανοποιητικό βαθμό. Οι μισές από τις γυναίκες που αντιμετώπιζαν δυσκολίες στο θέμα του οργασμού ενοχοποίησαν ψυχογενείς λόγους όπως αναστολές, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αίσθηση ανεπάρκειας, δυσαρέσκεια και κατάθλιψη. Καταγράφονται και οργανικά αίτια, όπως νευρολογικές νόσοι, ανεπαρκή ποσότητα λίπανσης, τραχηλίτιδες, κολπίτιδες καθώς και άλλες ασθένειες όπως διαβήτης, υπέρταση, κ.τ.λ. Η θεραπεία της οργασμικής διαταραχής είναι εφικτή, αλλά είναι πολύ σημαντικό να εντοπίσετε αυτό που εμποδίζει τη συντριπτική σας πλειοψηφία από το να απολαύσει το σεξ όσο περισσότερο γίνεται.
Πρώτες βοήθειες για ορθοπαιδικές κακώσεις
Διαβάστε περισσότερα
Οι ορθοπαιδικές κακώσεις είναι το πιο συχνό είδος τραυματισμού, που όλοι οι άνθρωποι θα υποστούν κάποια στιγμή στη ζωή τους. Οι πρώτες βοήθειες για τις ορθοπαιδικές κακώσεις πρέπει να είναι γνωστές σε όλους. > Μυϊκές θλάσεις Μυϊκή θλάση ονομάζεται η ρήξη μερικών μυϊκών ινών που ως αποτέλεσμα έχει την δημιουργία τοπικού αιματώματος. Ο πόνος είναι άμεσος και έντονος στην προσπάθεια κίνησης. Οι μυϊκές θλάσεις εντοπίζονται συχνότερα στους προσαγωγούς, στους μυς του μηρού και της κνήμης και στους μυς των άνω άκρων . Συνιστώνται τα εξής: Ξαπλώστε το άτομο που έχει υποστεί την μυϊκή θλάση σε αναπαυτική θέση και τοποθετήστε μια σακούλα με πάγο τυλιγμένη σε μία πετσέτα η οποία έχει αποιδηματική δράση και χαρίζει μία αίσθηση ανακούφισης. Αποφεύγονται, τα ζεστά επιθέματα και οι περιδέσεις με ελαστικούς επιδέσμους. Αν οι ενοχλήσεις επιμένουν θα πρέπει να γίνει εκτίμηση από ορθοπαιδικό ιατρό. >Μυϊκές κράμπες Μυϊκή κράμπα είναι η απότομη και επώδυνη συστολή ενός μυός. Συνήθως συμβαίνει κατά την διάρκεια σωματικής άσκησης και μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια. Συνιστώνται τα εξής: Τεντώνουμε τον μυ που έπαθε την κράμπα και τον κρατάμε σε διάταση κάνοντας τοπικό μασάζ. Επαναλαμβάνουμε μερικές φορές αν χρειαστεί. >Τραυματισμοί μαλακών μορίων (μώλωπες, εκχυμώσεις, αιματώματα) Είναι οι πιο συχνές ορθοπαιδικές κακώσεις και προκαλούνται τις περισσότερες φορές από άμεση πλήξη, δηλαδή από άμεσο τραυματισμό σε περιοχή του σώματος. Συνιστάται: Παγοθεραπεία και περιορισμός της κίνησης. Μεγάλα αιματώματα σε αρθρώσεις, όπως το γόνατο, μπορεί να χρειαστούν παρακέντηση από ορθοπαιδικό. >Διαστρέμματα Διάστρεμμα καλείται η βλάβη (μερική, ή ολική) των συνδέσμων μίας άρθρωσης που προκαλείται από μια κίνηση με έντονη βία. Συχνότερα διαστρέμματα εμφανίζονται στην περιοχή της ποδοκνημικής άρθρωσης. Στην αρχή ο πόνος είναι έντονος με μικρή διάρκεια και στην συνέχεια παρατεταμένος με μικρότερη ένταση και οίδημα της περιοχής. Συνιστώνται τα εξής: Τοποθετήστε μία παγοκύστη στην άρθρωση, ή βάλτε το άκρο που έχει υποστεί την κάκωση κάτω από παγωμένο νερό. Εφαρμόστε ελαστική επίδεση, με ήπια πίεση, ειδικά αν η περιοχή είναι πρησμένη. Τοποθετήστε το μέλος που έχει υποστεί το διάστρεμμα σε υψηλότερο επίπεδο από την οριζόντια θέση του σώματος. Πρέπει να αποφεύγονται τα εξής: 1. Αποφεύγετε να στέκεστε σε όρθια θέση γιατί ο πόνος γίνεται έντονος και προκαλείται οίδημα στην περιοχή εάν ο τραυματισμός είναι στο πόδι. 2. Αποφεύγετε τα ζεστά επιθέματα, ή τις θερμαντικές αλοιφές που ζεσταίνουν την περιοχή του τραυματισμού και επιδεινώνουν το οίδημα. 3. Μην προκαλείτε απότομες κινήσεις, ή πίεση στην τραυματισμένη περιοχή. 4. Αναζητήστε ιατρική βοήθεια για περαιτέρω κλινικοεργαστηριακό έλεγχο. 5. Μην ξεχνάτε ότι ή κλινική εικόνα του διαστρέμματος, είναι πολλές φορές παρόμοια με του κατάγματος. >Εξαρθρήματα Εξάρθρημα έχουμε όταν κάποιο οστό, ή οστά, που σχηματίζουν μία άρθρωση βγαίνουν από τη θέση τους λόγω μηχανισμού μεγάλης βίας, μεγαλύτερης από την αντοχή της άρθρωσης. Συχνό είναι το εξάρθρημα του ώμου. Συνιστάται : Η ακινητοποίηση με κάποιο μαντήλι, ή ελαστικό επίδεσμο που να δένει πίσω από το κεφάλι για το άνω άκρο. Τα εξαρθρήματα των κάτω άκρων χρειάζονται μεταφορά με φορείο, ειδικά αν πρόκειται για εξάρθρημα του ισχίου. Να αποφεύγονται: Οι μετακινήσεις ειδικά για τα εξαρθρήματα των κάτω άκρων και να αναζητείτε επείγουσα ιατρική βοήθεια. Μη δίνεται νερό, ή τροφή στον τραυματία, γιατί μπορεί να χρειαστεί γενική αναισθησία για την αντιμετώπιση του εξαρθρήματος. >Κατάγματα των άκρων Κάταγμα καλείται η διακοπή της συνέχειας του οστού. Μπορεί να είναι ανοιχτό, όταν το οστό εξέχει από το δέρμα, ή κλειστό όταν δεν υπάρχει λύση του δέρματος. Συνιστώνται τα εξής: Ειδοποιήστε όσο πιο γρήγορα γίνεται το ασθενοφόρο και αν νομίζετε ότι θα έρθει σύντομα κρατήστε μόνο το τραυματισμένο μέλος με το χέρι σας ώστε να παραμείνει ακίνητο. Μην μετακινείται τον πάσχοντα, παρά μόνο αν είναι απόλυτη ανάγκη και τοποθετήστε τον σε μια θέση στην οποία αισθάνεται άνετα. Αν υπάρχει απώλεια των αισθήσεων, ή δυσκολία στην αναπνοή, ή αιμορραγία ασχοληθείτε πρώτα με αυτό και αντιμετωπίστε το κάταγμα αργότερα. Αντιμετωπίστε το κάταγμα στην θέση που βρήκατε τον πάσχοντα. Τοποθετήστε πάνω από την περιοχή του κατάγματος μία σακούλα με πάγο, ή παγοκύστη. Καλύψτε το κάταγμα, αν είναι ανοιχτό, με καθαρές γάζες. Σε περίπτωση που χρειαστείτε επιδέσμους, φροντίστε να είναι σταθεροί αλλά όχι σφιχτοί ώστε να μην δυσκολέψουν την κυκλοφορία, ή να προκαλέσουν πόνο. Η ακινητοποίηση μπορεί να γίνει με πρόχειρα μέσα π.χ. ξύλα ή ρούχα. Πρέπει να αποφεύγονται τα εξής: Οι άσκοπες μετακινήσεις. Μην προσπαθείτε να κουνήσετε το μέλος που έχει υποστεί κάταγμα. Μην χρησιμοποιείτε ζεστά επιθέματα, ή ισχυρή επίδεση. Αν το κάταγμα είναι στο άνω άκρο αφαιρέστε δαχτυλίδια ή ρολόι, γιατί στην περιοχή θα αναπτυχθεί οίδημα που μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στην κυκλοφορία του αίματος. Αποφύγετε το φαγητό ή την λήψη υγρών, ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα σε περίπτωση χορήγησης γενικής αναισθησίας στο νοσοκομείο. >Κατάγματα της σπονδυλικής στήλης Στα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης, που είναι από τις πιο σοβαρές ορθοπαιδικές κακώσεις χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στις μετακινήσεις γιατί μπορεί να προκληθεί σοβαρή νευρολογική επιπλοκή. Συνιστάται: 1. Αν ο τραυματίας δεν έχει τις αισθήσεις του να αντιμετωπίζεται σαν να έχει κάκωση στη σπονδυλική στήλη με ιδιαίτερη προσοχή στον αυχένα. 2. Καλούμε άμεσα ασθενοφόρο και ιατρική βοήθεια. 3. Αν έχει τις αισθήσεις του και αναφέρει πόνο στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης, ή αδυναμία στα άκρα δεν τον μετακινούμε. 4. Σε περίπτωση που πρέπει οπωσδήποτε να τον μετακινήσουμε, όπως για παράδειγμα λόγω επικείμενης έκρηξης, ή όταν υπάρχει φωτιά, πιάνουμε γερά τη μπλούζα του θύματος στους ώμους, στέκοντας από πίσω του και στηρίζοντας τον αυχένα και το κεφάλι του στα αντιβράχια μας τον τραβάμε σιγά. Αποφεύγονται τα εξής: Δεν δίνουμε τροφή και νερό γιατί μπορεί να χρειαστεί άμεσα γενική αναισθησία. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η μετακίνηση ενός τραυματία με κάκωση στη σπονδυλική στήλη, απαιτεί 3-4 άτομα και φορείο. Αν η κάκωση είναι στον αυχένα χρειάζεται οπωσδήποτε ακινητοποίηση κατά τη μεταφορά.
Καρκίνος του Τραχήλου της Μήτρας
Διαβάστε περισσότερα
Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι μια νόσος του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. Είναι η δεύτερη κατά σειρά συχνότητας νόσος στη γυναίκα παγκοσμίως και η πρώτη αιτία θανάτου γυναικών στον τρίτο κόσμο. Στις προηγμένες χώρες, όπως στις ΗΠΑ, είναι ο όγδοος συχνότερος καρκίνος. Η διαφορά αυτή οφείλεται στην έγκαιρη διάγνωση της νόσου χάρη στο τεστ Παπανικολάου και στην έγκαιρη θεραπεία της. Για αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντική η επίσκεψή στον γυναικολόγο τουλάχιστον μια φορά το χρόνο για έλεγχο με Pap-test. Κάθε χρόνο υπολογίζεται πως σχεδόν 500.000 γυναίκες σε όλο τον κόσμο διαγιγνώσκονται με τη συγκεκριμένη μορφή καρκίνου, ενώ περίπου οι μισές χάνουν τελικά τη ζωή τους. Σύμφωνα με μελέτες, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας στην Ελλάδα είναι αντίστοιχα συχνός, όπως και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, όπου κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται περίπου 60.000 νέα περιστατικά καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, εκ των οποίων περίπου 600 βρίσκονται στην Ελλάδα. Τελευταίες καταγραφές δείχνουν ότι περίπου 250 Ελληνίδες χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από Καρκίνο του Τραχήλου της Μήτρας. → Αιτίες Ο κυριότερος αιτιολογικός παράγοντας ανάπτυξης του καρκίνου τραχήλου της μήτρας είναι η λοίμωξη από τον ιό των ανθρωπίνων κονδυλωμάτων (HPV), ο οποίος μπορεί να μεταδοθεί με τη σεξουαλική επαφή. Οι υποτύποι 16 και 18 του ιού είναι οι πιο επικίνδυνοι. Ο ιός HPV προκαλεί δυσπλασία στα κύτταρα του τραχήλου της μήτρας και άλλες προκαρκινικές βλάβες, οι οποίες μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι η πρόωρη έναρξη σεξουαλικών επαφών, η συχνή εναλλαγή και ο μεγάλος αριθμός ερωτικών συντρόφων και η κακή σωματική και ατομική υγιεινή. → Συμπτώματα Σε προκαρκινικό στάδιο, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι συχνά ασυμπτωματικός. Όταν η νόσος είναι πιο προχωρημένη μπορεί να υπάρχουν συμπτώματα, για τα οποία χρειάζεται άμεση ιατρική αξιολόγηση. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι πόνος ή παρουσία αίματος κατά τη διάρκεια ή μετά από σεξουαλική επαφή, παρουσία αίματος εκτός των αναμενόμενων ημερών του κύκλου και παρουσία ασυνήθιστων-δύσοσμων εκκρίσεων από τον κόλπο. → Διάγνωση Το Pap-test αποτελεί την ευκολότερη μέθοδο ανίχνευσης δυσπλαστικών αλλοιώσεων και προκαρκινικών βλαβών, που μπορεί να οδηγήσουν σε ανάπτυξη καρκίνου τραχήλου της μήτρας, αν δεν αντιμετωπιστούν θεραπευτικά. Επίσης, με την κολποσκόπηση ο γιατρός μπορεί να ελέγξει καλύτερα τον τράχηλο ώστε να μπορέσει να εντοπίσει τυχόν αλλοιώσεις που θα οδηγούσαν στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Σε κάποιες περιπτώσεις για καλύτερα και πιο σαφή αποτελέσματα ακολουθείται και η βιοψία. → Θεραπεία Η θεραπεία του καρκίνου της μήτρας εξαρτάται κυρίως από το στάδιο της νόσου (το μέγεθος του όγκου, το βάθος διήθησης, την εξάπλωση της νόσου σε γειτονικά ή άλλα όργανα του σώματος). Οι θεραπευτικές μέθοδοι περιλαμβάνουν τη χειρουργική, την ακτινοθεραπεία και τη χημειοθεραπεία. Προκαρκινικές βλάβες και καρκίνος τραχήλου μήτρας insitu: Αυτές οι βλάβες είναι πολύ πρώιμες και δεν έχει γίνει ακόμα διηθητικός καρκίνος. Μπορεί να θεραπευτούν οριστικά με διάφορες τεχνικές και με διατήρηση της μήτρας. Αυτές οι τεχνικές περιλαμβάνουν το Laser με εξάχνωση, όπου μία δέσμη μονοχρωματικού φωτός καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα, loop εκτομή, όπου ηλεκτρικό ρεύμα διοχετεύεται μέσω ενός λεπτού ηλεκτροφόρου σύρματος και αφαιρείται η αλλοίωση και κωνοειδής εκτομή, όπου πραγματοποιείται μια ευρύτερη εκτομή ιστού κωνοειδούς σχήματος, που περιλαμβάνει και την αλλοίωση. → Εμβόλιο για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας Η λοίμωξη από τον ιό HPV δε μπορεί να αποφευχθεί εκτός από τον εμβολιασμό. Τα εμβόλια έναντι του HPV είναι προληπτικά εμβόλια. Το εμβόλιο για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας είναι στην ουσία ένα εμβόλιο κατά του HPV (HPV εμβόλιο- HPV vaccine). Ο ιός (HPV) μπορεί να προκαλέσει κονδυλώματα αιδοίου, τραχήλου και πρωκτού, προκαρκινωματώδεις αλλοιώσεις στον τράχηλο, από ήπιες (CIN1-2) μέχρι σοβαρές (CIN3), καθώς και καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Υπάρχουν πάνω από 100 στελέχη HPV. Η ταξινόμηση των ιών γίνεται ανάλογα με την ικανότητά τους να προκαλέσουν καρκίνο του τραχήλου στην γυναίκα που έχει μολυνθεί με τον ιό.Υπάρχουν ιοί χαμηλού κινδύνου για καρκίνο (6-11), μεσαίου κινδύνου και υψηλού κινδύνου (16-18-31-33-35-39-45-51-52-56-58-59-66-68). Αναφορικά με τις παρενέργειες του εμβολίου, θα πρέπει να αναφερθεί ότι το εμβόλιο είναι ασφαλές. Εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου έχουν χορηγηθεί σε πάνω από 80 χώρες ανά τον κόσμο, χωρίς σημαντικές παρενέργειες. Ερυθρότητα, πρήξιμο και πόνος στην περιοχή του βραχίονα που χορηγείται το εμβόλιο είναι οι πιο συνηθισμένες παρενέργειες. Επίσης πονοκέφαλος, αδυναμία, πυρετός και ναυτία μπορεί να εμφανιστούν. Κορίτσια (και αγόρια) με ηλικία άνω των 9 ετών μπορούν να αρχίσουν το πρόγραμμα εμβολιασμού. Στην Αμερική συνιστάται η έναρξη του εμβολιασμού σε κορίτσια και αγόρια από την ηλικία των 11 ή 12 ετών. Σύμφωνα με αποτελέσματα προσφάτων μελετών, οι γυναίκες μπορούν να εμβολιασθούν μέχρι το 45ο έτος της ηλικίας τους. Ο αριθμός των απαιτούμενων δόσεων καθορίζεται από την ηλικία της εμβολιαζόμενης. Σε ηλικία 15 ετών και άνω, χρειάζονται 3 δόσεις που χορηγούνται σε χρονικό διάστημα 6 μηνών συνολικά. Σε ηλικία μικρότερη των 15 ετών, χρειάζονται 2 δόσεις σε μεσοδιάστημα τουλάχιστον 6 μηνών. To Pap-test δεν πρέπει να παραλείπεται και στην περίπτωση που έχουμε κάνει HPV εμβόλιο, καθώς κανένα εμβόλιο δεν παρέχει 100% προστασία και επίσης τα εμβόλια προστατεύουν μόνο από τους ιούς για τους οποίους είναι κατασκευασμένα. Ακόμα και με το πρόσφατο εμβόλιο GARDASIL 9 η προστασία είναι μόνο για τους 9 πιο συνηθισμένους ιούς. Υπάρχουν όμως άλλοι 90 ιοί, από τους οποίους η γυναίκα δεν προστατεύεται. Διεθνώς, είναι διαθέσιμα τρία διαφορετικά είδη εμβολίων. Το Gardasil προλαμβάνει τη λοίμωξη από 4 διαφορετικούς τύπους του ιού (6, 11, 16, 18), ενώ το Cervarix από τους HPV 16 και 18. Το πιο σύγχρονο εμβόλιο λέγεται Gardasil 9 και προστατεύει από 9 διαφορετικούς τύπους του ιού (6, 11, 16, 18, 31, 33, 45, 52, 58). Σημειώνεται πως οι τύποι 6 και 11 ενοχοποιούνται για το 90% των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων, ενώ οι τύποι 16 και 18 για το 70% των περιπτώσεων καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Το HPV εμβόλιο δεν είναι κατάλληλο για τη θεραπεία των κονδυλωμάτων του τραχήλου/αιδοίου ή κόλπου, όπως επίσης ούτε για τη θεραπεία του καρκίνου του τραχήλου. Δεν προλαμβάνει την εμφάνιση των βλαβών όταν χορηγηθεί σε γυναίκες που είναι ήδη μολυσμένες από HPV ιό/ιούς. Το εμβόλιο δεν προστατεύει από άλλες σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες, όπως χλαμύδια, σύφιλη, γονόρροια. Επίσης, δεν παρέχει προστασία για όλη τη ζωή της γυναίκας. Η προστασία είναι εξαιρετική και αποτελεσματική για τα πρώτα 5 χρόνια μετά την τελευταία χορήγηση. Αναμνηστικές δόσεις είναι πιθανόν να χρειασθούν.
bottom of page
