ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΜΑΖΙ - Γονέας & Παιδί

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΜΑΖΙ, όταν δημιουργούμε όμορφες εμπειρίες μαζί με το παιδί μας.
• Όταν συμμετέχουμε στον αυθορμητισμό του και γελάμε με την χαρά και τον ενθουσιασμό του.
• Όταν διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε το αγαπημένο του βιβλίο όσες φορές και να μας το ζητήσει.
• Όταν ζωγραφίζουμε μαζί του στο παιδικό τραπεζάκι.
• Όταν παίζουμε μαζί στο πάτωμα το αγαπημένο του επιτραπέζιο, δίπλα του, κοντά στο δικό του αυθόρμητο, ενθουσιώδες, ανέμελο παιδικό κόσμο.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΜΑΖΙ, όταν προσπαθούμε να καλύψουμε τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού μας.
• Όταν είμαστε εκεί για να το καθησυχάσουμε από τους φόβους και τις ανησυχίες του.
• Όταν είμαστε εκεί για να το παρηγορήσουμε, όταν ξυπνάει τρομαγμένο μέσα στην νύχτα.
• Όταν υποστηρίζουμε με συμπόνοια τους αποχωρισμούς του, αλλά και κάθε νέα μετάβαση στη ζωή του.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΜΑΖΙ, όταν αγκαλιάζουμε και τις πιο δύσκολες συμπεριφορές του παιδιού με αγάπη.
• Όταν διαχειριζόμαστε τις εκρήξεις θυμού, με ενσυναίσθηση και με μια ανοιχτή αγκαλιά.
• Όταν στηρίζουμε τις προσπάθειες που καταβάλει και όχι το οποιοδήποτε αποτέλεσμα.
• Όταν γιορτάζουμε τα λάθη του, γιατί γνωρίζουμε ότι μόνο μέσα από αυτά μπορεί να μάθει.

Όταν ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΜΑΖΙ, επικοινωνούμε αποτελεσματικά με τα παιδιά μας.

Ένα σπουδαίο εργαλείο, το οποίο μπορεί να μας βοηθήσει να είμαστε σύμμαχοι με τα παιδιά, είναι το παιχνίδι! Θα σας διηγηθώ την αποτελεσματική επικοινωνία μιας μητέρας, η οποία χρησιμοποίησε το παιχνίδι σε μια δύσκολη συμπεριφορά του παιδιού της.
Ένα απόγευμα έπαιζε στο πάτωμα με την 2 ετών κόρη της: τοποθετούσε φασόλια σε ένα μπουκάλι μαζί με την μικρή. Ήταν ένα πολύ απολαυστικό παιχνίδι και το διασκέδαζαν. Ο 4 ετών γιος της, θέλοντας να έχει με κάποιο τρόπο την προσοχή της μαμά του, σκόρπισε όλα τα φασόλια στο πάτωμα….
Οι αυθόρμητες αντιδράσεις των γονιών θα ήταν οι εξής: α. φωνές β. να τα μαζέψουν ή γ. να πουν στον μικρό να τα μαζέψει. Φυσικά κανένας από αυτούς τους τρόπους δεν θα ήταν αποτελεσματικός. Η μαμά σκέφτηκε το εξής: άρχισε να φτιάχνει σχήματα με τα φασόλια όπως καρδιές, ψαράκια, λουλούδια, λέγοντας στο παιδί : «Θα μπορούσες να βάλεις στο μπουκάλι το ψαράκι»; Με αυτόν τον τρόπο μαζεύτηκαν γρήγορα και διασκεδαστικά τα σκορπισμένα φασόλια.
Το παραπάνω παράδειγμα θέλει να μας τονίσει ότι η μαμά ήταν στο ΜΑΖΙ, σύμμαχος με το παιδί και όχι απέναντι του. Χρησιμοποίησε το παιχνίδι και την φαντασία για να έρθει κοντά του. Τα παιδιά δύσκολα υπακούν σε εντολές. Μέσω του παιχνιδιού συνδέονται και εμπιστεύονται και ακολουθούν πιο εύκολα τους κανόνες.
Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και με το μάζεμα των παιχνιδιών. Είναι διαφορετικό να πούμε: «Πήγαινε να μαζέψεις τα παιχνίδια σου» και διαφορετικό:
«Θα μαζέψουμε τα παιχνίδια μαζί! Εγώ θα πάω στο τραπέζι το τρενάκι, εσύ;»
«Εγώ θα πάω το κουνελάκι»

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ.

Παιδί & Συνομήλικοι

Η συμμαχική σχέση γονέα-παιδιού έχει επίδραση και στις σχέσεις του παιδιού με τους συνομήλικούς του. Μέσω του παιχνιδιού τα παιδιά επικοινωνούν με τους συνομήλικούς τους και μαθαίνουν:
Να μοιράζονται αλλά…και να μην μοιράζονται
Να κερδίζουν, αλλά και να χάνουν
Να συμφωνούν, αλλά και να διαφωνούν
Να διαχωρίζουν το θυμό από την βία
Μέσα από το παιχνίδι με τους φίλους τους, μαθαίνουν τα όρια τους.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΜΑΖΙ όταν δίνουμε χώρο στο παιδί.

Η Ελισάβετ δεν ήθελε να συμμετάσχει στη γιορτή του νηπιαγωγείου για τη λήξη της σχολικής χρονιάς. Επισημάνθηκε στη μαμά να δοθεί χώρος στο παιδί, ώστε να αποφασίσει η ίδια αν τελικά θέλει ή όχι να λάβει μέρος. Εφόσον η μαμά ήταν σύμμαχος και η Ελισάβετ δεν πιέστηκε, αποφάσισε τελικά να έχει μια μικρή συμμετοχή στην σχολική γιορτή, την οποία και απόλαυσε γιατί αποτελούσε τη δική της επιλογή.

Τα λόγια ενός έφηβου 13 ετών είναι συγκλονιστικά.
«Αυτό που επιθυμώ από τον πατέρα μου είναι:
1. Η παρουσία του
2. Να με καταλαβαίνει
3. Να καταλαβαίνει τα λάθη μου».
Ο 13χρονος Γιώργος μίλησε για βασικές αξίες σύνδεσης και επικοινωνίας: Παρουσία – Ενσυναίσθηση - Αυθεντικότητα.

Με το να είμαστε παρόντες, να ακούμε πραγματικά τι έχουν να μας πουν, χωρίς παρεμβατικότητα και με το να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας ως γονείς, μπορούμε και πρέπει να ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ με τα παιδιά μας.