Εποχικές αλλεργίες του σκύλου

Κάτι που ταλαιπωρεί συχνά τους μικρούς μας φίλους είναι οι αλλεργίες. Οι εποχικές αλλεργίες του σκύλου προκαλούνται από την παραγωγή αντισωμάτων απέναντι σε αλλεργιογόνα του περιβάλλοντος, όπως τα ακάρεα, η σκόνη, οι γύρεις δέντρων ή χόρτων, τα αρθροσπόρια από μούχλες, τα έντομα και διάφορα άλλα αλλεργιογόνα που συνήθως παρουσιάζονται στην αρχή κάθε εποχής του χρόνου.
Οι εποχικές αλλεργίες στο σκύλο εμφανίζονται κυρίως με τη μορφή της ατοπικής δερματίτιδας.
Τι είναι η ατοπική δερματίτιδα του σκύλου και τι την προκαλεί;

Η ατοπική δερματίτιδα είναι μία αλλεργική δερματίτιδα με χαρακτηριστική κλινική εικόνα. Παρουσιάζει έντονο κνησμό που μπορεί να προκαλέσει αυτοτραυματισμό και επιπλεγμένες δερματικές αλλοιώσεις. Η ίδια ενεργοποιείται στον οργανισμό μετά την επαφή του ζώου με στοιχεία του εξωτερικού περιβάλλοντος όπως αυτά αναφέρθηκαν παραπάνω, ωστόσο υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση της νόσου, όπως οι ψύλλοι, συστατικά ορισμένων τροφών, διάφορες χημικές ή φυτικές ουσίες και άλλα. Η ατοπική δερματίτιδα των σκύλων έχει στην αρχή εποχικό χαρακτήρα, όμως μακροπρόθεσμα εξελίσσεται σε μη εποχική δερματοπάθεια.
Πώς γίνεται αντιληπτή η ατοπική δερματίτιδα από τον ιδιοκτήτη και ποιες θα πρέπει να είναι οι ενέργειές του;

Η ατοπική δερματίτιδα εκδηλώνεται με ήπιο έως και σοβαρού βαθμού κνησμό, ο οποίος συνήθως εντοπίζεται στο πρόσωπο του σκύλου και συγκεκριμένα γύρω από τα μάτια ή τα χείλη, στα πτερύγια και στην βάση των αυτιών, στα κάτω σημεία των άκρων όπως στους καρπούς, στους ταρσούς και στα δάχτυλα, καθώς και στις μασχάλες, στην κοιλιά ή στην βουβωνική χώρα. Αποτέλεσμα του έντονου κνησμού είναι ο αυτοτραυματισμός της περιοχής και οι τοπικές δευτερογενείς μολύνσεις του δέρματος από βακτηρίδια και μύκητες.
Σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης παρατηρήσει στο σκύλο του συμπτώματα όπως κνησμός, έντονο γλείψιμο ή δάγκωμα κάποιων περιοχών του σώματος, δερματικές αλλοιώσεις, ερύθημα δέρματος ή δερματικά εξανθήματα, πρέπει άμεσα να επικοινωνήσει με τον κτηνίατρο που τον παρακολουθεί.
Ο ιδιοκτήτης λοιπόν, καθίσταται υπεύθυνος στο να αντιληφθεί εγκαίρως τη συμπτωματολογία που εμφανίζει το κατοικίδιό του, η οποία παραπέμπει σε κάποιας μορφής αλλεργία. Γίνεται σαφές ότι μόνο με την επιστημονική προσέγγιση του κτηνιάτρου σε συνδυασμό με ένα καλό ιστορικό του ζώου είναι δυνατόν να ενοχοποιηθεί το αλλεργιογόνο στοιχείο που προκάλεσε τη νόσο, ώστε να επιλεχθεί περαιτέρω και η κατάλληλη θεραπευτική μέθοδος προς εξάλειψη των δυσάρεστων συμπτωμάτων που ταλαιπωρούν το ζώο.
Υπάρχει περίπτωση η αλλεργία στο σκύλο να απειλήσει τη ζωή του;

Κάποια ζώα μπορούν να παρουσιάσουν από ήπιες έως και σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις. Οι ήπιες αλλεργικές αντιδράσεις εκδηλώνονται συνήθως με κνησμό περιορισμένης έκτασης και δερματικές αλλοιώσεις. Στην περίπτωση όμως αναφυλαξίας, που είναι μία σοβαρή αλλεργική αντίδραση, η κλινική εικόνα του σκύλου εμφανίζεται με έντονο πρήξιμο του προσώπου, εμετό, διάρροια, δύσπνοια, ξαφνική κατάρρευση του ζώου κλπ. Η αναφυλαξία μπορεί να φέρει σε κίνδυνο τη ζωή του ζώου και γι αυτό χρήζει άμεσης ιατρικής φροντίδας.
Υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει ο ιδιοκτήτης στο σπίτι ώστε να ανακουφίσει τον σκύλο του από τα συμπτώματα;

Αυτό που συνίσταται από ιατρικής άποψης, είναι ο ιδιοκτήτης να επικοινωνήσει άμεσα με τον θεράποντα κτηνίατρο για να λάβει τις ανάλογες κατευθυντήριες οδηγίες πριν την οποιαδήποτε χρήση φυτικού ή φαρμακευτικού σκευάσματος
Υπάρχει θεραπεία για την εποχική αλλεργία του σκύλου;

Σε αρχικό στάδιο η θεραπευτική μέθοδος που θα επιλεγεί εξαρτάται από το είδος της αλλεργίας, το βαθμό έντασης των συμπτωμάτων, την συνύπαρξη ή όχι παθολογικών καταστάσεων όπως έξω ωτίτιδα, πυώδης δερματίτιδα κλπ., τον εθισμό του ζώου σε συγκεκριμένες θεραπευτικές αγωγές, καθώς και την δυνατότητα του ιδιοκτήτη να διαθέσει χρόνο και χρήματα για την θεραπεία του ζώου του.
Η κατάλληλη θεραπεία για να είναι αποτελεσματική, χορηγείται από τον αρμόδιο κτηνίατρο κατά περίπτωση, μετά την κλινική και εργαστηριακή εκτίμηση του περιστατικού. Η θεραπεία έχει σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ζώου.
Υπάρχουν μέθοδοι πρόληψης?

Η πρόληψη επιτυγχάνεται με την αποφυγή της επαφής του ζώου με το αλλεργιογόνο εκείνο που προκαλεί την δερματίτιδα. Για παράδειγμα, η συχνή εξωπαρασιτική αγωγή προλαμβάνει αποτελεσματικά την αλλεργική δερματίτιδα από τους ψύλλους, η αποφυγή της επαφής με έντομα όπως οι κάμπιες και οι μέλισσες προλαμβάνει τα αλλεργικά σοκ, η γύρη από τα δέντρα ή τα λουλούδια και τα χόρτα συχνά προκαλούν αλλεργικά συμπτώματα, γι αυτό και θα πρέπει να αποφεύγονται κλπ.

Επισημαίνεται ότι κάθε σκύλος μπορεί να επηρεαστεί από την ατοπική δερματίτιδα, αλλά ορισμένες φυλές θεωρούνται υψηλού κινδύνου. Μερικές από αυτές που συναντώνται πιο συχνά στην χώρα μας είναι: Boston terrier ,Beauceron , Βoxer, Yorkshire terrier, Chinese shar-pei, Labrador retriever, West Highland terrier, English setter, Irish setter, English bulldog, Cocker spaniel, Pug, Dalmatian, Socttish terrier, miniature schnauze και άλλες.

Η τακτική παρακολούθηση του ζώου από τον κτηνίατρο, εντάσσεται στις μεθόδους πρόληψης κάθε είδους αλλεργίας, καθώς είναι δυνατόν να διαγνωσθεί σε αρχικό στάδιο της εκδήλωσής της κι έτσι, πιθανόν να αποφευχθεί η χρόνια εξέλιξή της.

Βιβλιογραφία:
• Birchard . Sherding
Saunders Εγχειρίδιο Κτηνιατρικής των μικρών ζώων Τόμος 1 (Τρίτη Έκδοση). Επιμέλεια Έκδοσης Α.Φ Κουτίνας
• Παθολογία του σκύλου και της γάτας (Τευχος Α’) Δερματολογία – Ενδοκρινολογία και μεταβολικά νοσήματα
Αλέξανδρος Φ. Κουτίνας
• Κλινική Αφροδισίων και Δερματικών νόσων Π.Α. Νοσομ. Συγγρός Δερματολογίας Αφροδοσιολογίας Επιμέλεια Συντονισμός Ανδρέας Δ. Κατσαμπάς